Embracing my Serotonin

Chapter 39

Ilang minuto na ata akong nagpabalik-balik ng lakad sa kwarto ko. Fuck, nagdadalawang isip ako kung pupuntahan ko ba siya or manatili nlng dito. I walked my way to the window in my room where i could directly see our gates outside.

When she requested a facetime yesterday , i really thought she was just fooling around when she said she'll come here, and hell malalaman ko nalang nasa labas ng bahay ko siya ngayon? Ano nanaman ba to tangina, lage nalang niyang ginugulo ang pagiisip ko, kung saan tahimik nako eh pota.

I felt my phone vibrated. It was miss Alex. I didn't know i'll save her no. with me when she called way back when she asked for my help during their wedding fucking anniversary.

I bit my lips before answering her call.
"Stop leering in your window and come here outside."

"What do you want? Need paba talagang bumaba ako?" , napakamot ako sa kilay ko habang tinitingnan ang gate namin. Nakasandal lang ito sa kotse niya habang hawak-hawak ang telepono.

"I don't want to repeat myself.", napamura nalang ako nang babaan ako ng telepono. Tanginang buhay naman.

I just found myself walking downstairs, ako lang magisa sa bahay dahil nasa korte si Caellum. Mas mabuti narin na wala siya rito , i don't like the vibes if they possibly be in the same space.

Padabog na binuksan ko naman ang gate at sinamaan ito ng tingin. She was just sitting there in the edge of her car while staring at me. Ayan nanaman ang tanginang tingin na yan. Ayoko na sa ganyan eh , bweset naman ouh akala niya ba manghihina ako jan? Well....slight.

"What is it this time?" , dahan-dahan itong lumapit sakin. Fuck, sumusuot ang bango niya sakin. I heave a sigh before looking at her.

"How are you." , i was shocked for a bit. Pumunta lang ba siya rito para tanungin ang kalagayan ko? Ano nanaman bang laro to.

"Cut that out. Tell me what do you want from me.", she just avoided my eyes before clearing her voice.

"I-I was just--I just wanna see you." , i was taken a back by what she said. She just what? The fuck is wrong with her right now. Tangina naman ayan nanaman eh potangina lang talaga.

"Look , I didn't waste my time to come down here just to hear that Professor Alex."

Seryoso lang akong nakatingin sakanya. Hindi ko na talaga siya maunawaan, parang pinaglalaruan niya lang ako. Tapos ano babawiin nanaman niya ang sasabihin niya? Isa pa yang mga paasang kilos niya, tangina kasal na tao na siya pero ganito siya umasta. Tumigil na nga ako kahit mahal ko parin siya eh, pero tangina ito nanaman lintek lang.

"I'm sorry." she said. Lungkot ang namutawi sa mukha nito na ikinataka ko. Kung nagsosorry siya sa mga nangyare for the past weeks, wala na sakin yun dahil nag momove on na'ko.

"Kung yan lang po ang sasabihin niyo, kailangan ko na po umalis." , I turned my back on her and was about to walk my way inside when i felt a slight pain in my nape. Biglang nanlabo ang mata ko at dahan-dahang natumba. Before i closed my eyes, i saw Miss Alex face. Walang emosyon ang mata nito sakin.

~~~~~~

Tangina nasan ako? Nagising ako sa sakit ng batok ko. I was shocked when i couldn't feel my arms, tangina ba't ako nakatali!

I roamed my eyes, hindi ko alam anong lugar to, nasa abandonadong building ako. May tape rin na nakalagay sa bibig ko kaya di ako makapagsalita. Isa lang ang pumapasok sa isip ko. Si Miss Alex.

"You're awake." , napalingon ako sa babaeng dahan-dahan naglakad habang may bitbit na upoan. Walang mababakas na emosyon sa mukha nito. Halo-halo ang nararamdaman ko. I don't know what to react.