Chapter 49

3K 77 26
                                    

"Can we talk for a bit?"

We're currently at the site. I glanced at Alex who's walking her way beside me. I divert my eyes to the building while waiting for her to speak.

"How are you?" she asked. I bit my lower lip before staring at her.

Is it just me or marami talagang nagbago sakanya. Her professor aura before are already gone. This woman infront of me is totally different from the Alex i knew before. She feel so light and carefree. Is it because of her wife?

"I'm good." tipid na sambit ko habang inaayos ang tempo ng boses ko.

"6 years." she said without looking at me. Her hands are on her pocket. She heaved a sigh before looking at me.

"6 years of waiting, Cassidy." she whispered while staring directly in my eyes. It's full of longing, i don't understand her.

"W-What are yo--"

"I need to go." she suddenly said after cutting me off. Kung meron mang hindi nagbago sa ugali niya, yun paring nahihirapan siyang bigkasin ang mga nararamdaman niya.

Why? Bakit kailangan niya pang pagusapan ang matagal nang binaon.

"Hey, you're spacing out again. May nangyare ba??" nabaling ang tingin ko kay Caellum. Tipid na nginitian ko ito. Eversince nagpakita nanaman si Alex ay hindi ko na alam ang nangyayare sa'kin. I can't focus. Maraming katanungan ang isip ko na siya lang ang makakasagot.

I looked at Caellum. I want to say sorry for thinking to somebody else. Nakokonsensya ako ng walang dahilan. This is not good.

"May iniisip lang ako sa trabaho." sabi ko rito at pinagpatuloy ang pagkain. We're having a dinner in this resto bar.

Napalingon ako sa mini stage nang may marinig akong pamilyar na pangalan. I was shocked when i saw her holding a mic. What the hell is she doing here?

The moment she started the song of Ben and Ben, her eyes locked in me. I displayed an emotionless expression when my inner self was already been trying to breakthrough me. This is felt so illegal damn.

Ang ganda ng boses niya. I didn't know marunong pala siyang kumanta. I felt an emotion in every words she uttered in the stage. Nagiwas ako ng tingin sakanya nang matapos ang musikang kinanta niya. Baka pag pinagpatuloy ko pang tingnan siya ay manumbalik sakin ang lahat. Hindi rin pwedeng magkamali ang mata ko sa nakita.

I definitely saw a tear in her eyes.

Nagulat na napatingin ako nang biglang hawakan ni Caellum ang kamay ko. He suddenly kneeled infront of me that made me gasp. What the hell is he doing?

"Cass, we'd been together for years. I can't wait to spend my life with you." He said while staring at me lovingly.

"Cassidy Janea Castro, Will you marry me?"

Parang napako ata ako sa kinatatayuan ko dahil sa tanong niya. I don't know what to say. I bit my lips while staring at Caellum's happy face. Si Caellum ang nandun sa mga panahong nawawala ako sa sarili ko. Kailan man ay hindi niya'ko iniwan. I can't afford to hurt the man who's trying his best to give the love that i deserve.

"Yes." I answered. He immediately hugged me. I heard the cheers inside while staring at us. I roamed my eyes to see her pero di'ko na ito makita. I just hope i made the right decision.

"I can't believe ikakasal na talaga kayo ni Caellum anak." I looked at my mom. She's smiling while staring at me. It's my wedding day.

Ilang araw lang ata ang preperasyon sa kasal dahil minadali ito ni Caellum. Nasa tamang edad narin ako para magpatali. At sa mga nakalipas na araw ay hindi ko nakita ang pigura niya. Nawala nanaman siya na parang bula. Yung assistant lang nito na engineer ang nakasama ko sa site. I never heard from her.

Embracing my SerotoninWhere stories live. Discover now