Valse Sprookjes [inactief]

Hoofdstuk 3 - deel zeven

3. Arrogante jongens (7/8)

Ik word wakker gemaakt door Lieve en merk dat we aan het landen zijn. Mijn oren ploppen terwijl het blonde meisje me een kauwgum aanbiedt. Dankbaar pak ik het witte vierkantje aan en stop het in mijn mond.

Wanneer we veilig tot stilstand komen voel ik me voor het eerst tijdens de vlucht ontspannen. Ik wil opstaan terwijl het vliegtuig langzaam leeg stroomt, maar Lieve houdt me tegen.

Vragend kijk ik in haar grote ogen. Ze zijn slaperig, maar het blauw is net zo helder als gewoonlijk.

"Ik wil met je praten," verzucht mijn voormalig beste vriendin.

Ik haal mijn schouders op terwijl ik mezelf terug laat zakken in de stoel. "Dat komt me bekend voor."

Lieve glimlacht verontschuldigend terwijl ze zich naar me toe draait. Vluchtig haalt ze haar vingers, met de rode nagels, door haar blonde haren heen totdat ze weer enigszins in model zitten.

"Het spijt me, Lilly. En ik mis je." Lieve bijt onzeker op haar onderlip. "Ik mis je."

"Ik had je bij de eerste keer ook al verstaan," zeg ik vlak.

De blondine knippert gekwetst met haar ogen terwijl ze naar de grond staart. Ondanks alles voel ik een warm gevoel op de plek waar mijn hart hoort te zitten. Het doet goed om haar dit te horen zeggen, maar ik geef me niet zomaar over. Met die paar woorden kan Lieve echt niet alles terugdraaien. Alles goed maken.

"Ik ben een onuitstaanbare trut geweest," verzucht het blonde meisje. "Een slechte vriendin. Ik had je niet zomaar moet laten vallen. Ik heb me zo verschrikkelijk gedragen."

Ik knik zakelijk. "Klopt."

Lieve's ogen schieten kort naar de mijne voordat ze weer op haar voeten rusten. "Het enige wat ik kon denken was dat je over zoveel dingen tegen me had gelogen. Ik bedoel, ik wist niet eens dat je vader niet meer leefde. Of je stiefvader. Maar dat doet er niet toe, dat weet ik. Je hebt het recht om dingen persoonlijk te houden, en ik neem het je ook niet kwalijk." Lieve zucht. "Ik... ik dacht gewoon dat ik meer voor je betekende. Dat je me alles had vertelt en toevertrouwd. Dat je niets voor me verborgen zou houden. Ik had nog nooit zo'n vriendin als jij gehad."

Een schuldgevoel kruipt door me heen. Ik heb inderdaad tegen haar gelogen.

Lieve pakt mijn hand vast. Haar blauwe ogen kijken smekend. "Alsjeblieft, Lilly. Vergeef me. Ik wil weer je vriendin zijn. Je beste vriendin."

Ik kijk naar onze handen. "Het zal tijd kosten, Lieve. Je hebt me als een baksteen laten vallen en je hebt me echt gekwetst."

De blondine bijt in haar onderlip. "Ik weet het. Ik weet het. Ik hoop dat je me ooit weer kunt vertrouwen."

Een stewardess onderbreekt ons. Tijd om van boord te gaan.

Lieve en ik staan gehaast op, pakken onze spullen en vertrekken uit het voertuig. Wanneer we buiten staan geniet ik van de frisse wind in mijn gezicht. Het doet me goed.

Mijn ... vriendin heeft haar hoofd naar de grond gebogen en loopt vlak achter me aan naar de plek waar onze reisspullen uitgestald staan.

Ik grijp mijn koffer beet. Lieve heeft een knalroze met witte bloemen. Ik kan me herinneren dat we die samen uitgezocht hebben. Toen ze voor de eerste keer terug naar Nederland vloog om kerstmis met haar familie te vieren, had ze nieuwe uitrusting nodig. Ofwel, hippe en trendy uitrusting.

Als vriendin was ik natuurlijk meegegaan om te helpen uitkiezen.

Lieve's ogen vangen mijn blik en ik weet dat ze aan hetzelfde denkt als ik.

Wanneer ik weg wil lopen om een taxi te bellen die me naar het dichtstbijzijnde treinstation zal brengen, hoor ik Lieve achter me mijn naam roepen.

"Lilly, wacht!"

Ongemakkelijk draai ik me om. De blondine loopt op me af met de koffer in haar hand.

"Waar ga je eigenlijk heen?" vraagt ze.

"Naar het huis van mijn stiefmoeder," zeg ik met tegenzin.

"Heb je een lift nodig? Mijn broer is hier om me op te halen." Lieve kijkt me enthousiast aan.

"Het is een eindje weg," mompel ik. "Als je me bij het treinstation af wil zetten is het goed."

Lieve springt bijna op en neer. "Mooi! Kom mee."

Terwijl ik achter mevrouw met de Roze Koffer aan loop vraag ik me af waarom ze ineens zo omgeslagen is. Heeft de bijna(vliegtuig ongeluk)-dood ervaring hier soms iets mee te maken?

Ik schud grinnikend mijn hoofd terwijl ik de blondine volg.