The Billionaire's Possession

Chapter 21

A/N: I'm sorry guys. I can't keep it long this time because I'm sick and my head is pounding. Babawi nalang ako sa next update ko. Thanks. Lovelots.

-cm

***

I smelled like damn when I went out from the wet market. I planned on cooking later because I've had enough eating instant food.

Pakiramdam ko nagiging instant narin ang nasa loob ng tiyan ko. Instant sakit ang dadapo sakin dahil sa mga kinakain ko.

Mom always reminded me to eat healthy foods lalo na at nag-iisa raw ako.

Nature na talaga siguro 'yun sa mga taong kagaya ko na nakakapagod magluto tapos ikaw lang rin mag-isa ang kakain. It's lonely and I hate it.

I prefer cooking depending on my mood. There are days that your just too lazy to cook or do something else.

Minsan nga gusto ko nalang magkape instead of eating instant foods. I already feel that my body is begging me to stop eating instant and eat healthy foods. Like literally.

'Yung parang naririnig mo na lang ang tiyan mo at sinabing,'maawa ka naman. Nasisira na ang katawan mo.'

But it's just your head trying to heat up all the parts of your system just trying to convince you to stop eating unhealthy foods.

Mabilis kong inayos ang mga pinamili ko at nagmamadaling maligo.

While cooking my dinner my phone rang.

Excited kong kinuha ang phone ko dahil akala ko si Trace ang tumawag.

"Cal,"

"Hon. Andyan ba si T?"

Si Trace? Eh bukas pa pupunta 'yun ah.

"Wala. Bakit?"

Biglang tumahimik ang linya kaya akala ko pinatay na niya.

Bigla akong napapitlag ng marinig kong may sumigaw sa kabilang linya.

Damn! Akala ko offline na.

Wait. Ano bang nangyayari?

"Cal? Caleb? What's happening? Sino 'yung sumigaw?"

"Stop it, woman!" Bulyaw ni Caleb sa kung sino man ang kasagutan niya.

Damn it! Ang sakit sa tenga!

"I'll explain everything soon Hon. Please call me if Trace arrives."

Yun lang ang sinabi niya at binabaan na niya ako ng tawag.

Tatawagan ko pa sana siya para itanong kung ano ang nangyari ng maalala ko ang niluto ko.

Bullshits!

"Nice!" Masayang sambit ko ng makitang malapit nang masunog ang adobo ko. Mabuti nalang at naalala ko agad kundi malamang wala akong iuulam ngayong gabi.

It's already 8 in the evening and I don't expect any guests. Kung sino man ang damuhong kumakatok ngayon sisipain ko talaga.

Another mistake. Damn it, Tamarah! Ang stupid mo talaga.

"It's dangerous to directly open your door at night not knowing who's knocking."

Umikot ang mata ko sa sinabi niya. Narinig ko rin 'yan kagabi kay Caleb eh.

"Stop rolling your fucking pretty eyes and hug me already." Napangiti ako sa sinabi niya.

Damn it! I feel my cheeks are burning.

Trace and his words!

"Akala ko bukas ka pa." I murmured while being buried upon his chest.

He gently lift my face and kissed me in the forehead.