Geceyarısı Mumları [Tamamlandı]

39. Bölüm - Bir Kere

Merhabalar çok sevgili okuyucularım... Finale artık sayılı bölümler kala oranlarınızın çok düştüğünü görmek beni çok üzüyor ama elimden de bir şey gelmiyor. Bu yüzden eğer şöyle olsun böyle olsun dediğiniz bir şey varsa yazın bari de siz gitmeyin :( Çok tadım kaçtı yine eski günleri özledim. Yanımda olduğunuzu yorumlarınızla hissettirirseniz de çok sevinirim. Sizi çok seviyorum öpüyorum ve iyi okumalar diliyorum...

Hazan gözbebekleri büyürken kaşlarını kaldırdı. Aklına bir anda çok fazla şey yığıldı. Bu babasının Kenan Çamkıran olmasıyla ilgili herhangi bir kanıtı olmayan bir bilgiye benzemezdi. Bu belgeliydi ve babasının hiç istemediği bir adam olmasından fazlasını anlatıyordu. Bu, evli bir adamdan evlilik dışı doğan çocuk olduğunu anlatıyordu. Bu, Sinan'ın aralarında bir ilişki olduğuyla ilgili yaptığı açıklamaları hatırlatacaktı. Hatta bu muhtemelen Yağız'la Sinan'ın kardeş olduğuna kadar gelecekti iş. Annesi de, Ece bile bu işten payını alacaktı. Ve o gerçek bir kabusun içinde kalacaktı.

Gözleri telefonuna döndüğünde ekranda gelen mesajı gördü. Kemal Bey ona bir link göndermişti. Hazan bunun neyin linki olduğunu tahmin edebiliyordu. Yutkunurken bakışlarını Yağız'a çevirdi. Şimdi ne olacaktı?

"Bir dakika bir dakika." Dedi sinan kaşlarını çatarken. "Laboratuvara bilgileri gizli tutsun diye o kadar para verdim ben. Böyle bir şey olamaz."

"Aslına bakarsan olabilir." Dedi Yağız kollarını bağlarken. "Laboratuvar muhtemelen bilgileri zaten gizli tutuyordu. Ancak bunu herhangi birinin rastgele öğrendiğini sanmıyorum. Bunu zaten bilen biri eğer gidip laboratuvardakilere senin ödediğinden fazlasını ödediyse pekala sonuçları onunla da paylaşırlar. Parayla sırlarını saklayan insanlara asla güvenemezsin. Parası ödendiğinde seni ilk onlar satar."

Hazan yutkunurken Meryem yanında oturan Sinan'ın omzunu sıvazladı. Sinan kaşlarını çatmıştı. Aklında bütün bu gerçekleri ilk öğrendiği an vardı. O an nasıl berbat hissettiğini hatırlıyordu. Hazan'a açılmasının ona ne kadar berbat hissettirdiğini hatırlıyordu. O ağacın altında ellerini tuttu ve onları söyledi diye ağacı yakana kadar rahat bir nefes alamadığını hatırlıyordu. Ve dışarıdan da böyle göründüğüne emindi. Hatta fazlası... DNA raporunu hatırlıyordu. Üzerinde tarihi yazıyordu belgenin ve bu da tam olarak onların Hazan'la arasında aslında hiçbir şey olmadığı açıklamasını yaptıktan bir iki gün sonraya denk geliyordu. Bu sanki şey gibiydi... Sanki kardeş olduklarını öğrendikten sonra böyle bir açıklama yapmış ve ardından emin olmak için DNA testi de yaptırmış gibi.

Hazan'sa Sevinç Hanım'a babasına söylediklerinin hesabını sormaya gittiği gün yüzüne çarpan tüm o çirkin gerçekleri tekrar öğreniyormuş gibiydi. Tüm o his tekrar buradaydı. Evli ve karısını seven bir adamın istemediği çocuk olmak, hayatı boyunca en çok seveceği o insanlardan birinin aslında onun hiçbir şeyi olmadığı gerçeği ve o aidiyetsizlik... Ve şimdi herkes biliyordu. Kimse bilmezken o hala babasını ondan vazgeçemediği için içtiği bardaklarca viskiyle de olsa ona gelen adam olarak hatırlıyordu. Hatırlamaya çalışıyordu. Vedalaşamamıştı ama bunu unutup hala bir şekilde yaşayan ve onunla arasında biyolojik olandan başka hiçbir bağ bulunmayan bir adamdansa ölü bir adam bile olsa Kenan Çamkıran'ın kızı olmaya çalışıyordu. Mahkeme ona bu soyadını vermese bile nüfus cüzdanında Kenan ismini tutmaya çalışıyordu. Şimdi ise her şey perişan olacaktı ve o tekrar nefes alamıyordu.

Yağız Hazan'ın beyazlayan benzini gördüğünde hızla Hazan'ı kavradı. Ancak Hazan düşmek üzere değildi. Put gibi kesilmişti ve nefes alamaması umurunda bile değil gibiydi. Öylece duruyordu.

"Dışarı çıkalım."

"Yağız!" Diye seslendi Ali Hazan'ı dışarı sürükleyen Yağız'a. Yağız dönüp ona baktı.