Dark Phoenix #2: Echoes Of Lies

PROLOGUE

Prologue

Makulimlim sa labas nang sumilip ako sa salamin kong bintana. Hindi pa man nagtatagal ay bumuhos na ang malakas na ulan na siyang sinundan ng kulog at kidlat. Napapitlag ako sa gulat.

Marahas na bumukas ang pinto ng kwarto ko at pumasok ang kapatid kong kunot na kunot ang noo.

"Kuya..." I called his name

"Tsk! 'di ba sabi ko kapag umuulan tawagin mo ako." he came near me and hug me

"But your room is far, I can't even walk because I'm scared!" I shouted, muling kumulog at isang maliwanag na kidlat ang sumungaw sa bintana ko

Humiga ako at nagtalukbong ng kumot ng maramdaman ko ang pagyapos ng kapatid ko.

Since birth close na kami ni Kuya. We are partners in crime. Para kaming kambal dahil palagi kaming magkasama. There's one time I saw him, because I followed him, smoking at the back of their building with his friends. Then he saw me watching him. He threw away his cigarette and walk towards me.

"Shh ka lang, ah? Lilibre kita wag mo 'ko isusumbong kina mommy" ginulo niya ang buhok ko, sumimangot ako dahil sa amoy usok ang hininga niya

I was grade 7 back then and he was grade 8. Pasaway na siya elementary pa lang at mas tumindi ng tumuntong ng highschool. He cut classes, smoke and I'm sure he also drink alcohols.

I saw him fought with some bullies in our school. After that dad scold at him and its like nothing to him. Grounded siya but he did everything just to escape.

And then suddenly he made spaces between us. Madalas na siyang wala sa bahay kapag nagtatanong ako madalas tahimik siya pero nasisigawan lang ako minsan.

"Kuya, bakit wala ka sa klase niyo kanina?" tanong ko kay Kuya Jarrix isang gabi ng late na siya umuwi

"Pwede ba Cassandra, tumigil ka sa katatanong!" he shouted

"N-nakiusap ako kanina sa adviser mo na w-wag nang -tumawag kina mommy. Sorry." nakayuko akong tumalikod at pumasok sa kwarto ko. Gusto kong umiyak, naninikip ang dibdib ko. Humugot ako ng malalim na hininga at pinakawalan ito.

"Ren, nakita mo ba si Kuya sa parking lot?"

Bulong ko kay Laurence na late nang pumasok.

"Nope."

I sigh, "T-in-ext ko si Lulu, wala daw sa room si Kuya."

"Hayaan mo na 'yon. Ang laki na kaya ng Kuya mo."

Recess noon ng nagpunta kami sa canteen. I saw my brother with a bunch of guys, 9 guys to be exact. They are laughing and teasing each other. I stop walking. Hindi naman kalayuan ang kinatatayuan ko kaya naririnig ko ang pinaguusapan nila.

"Tangina, muntik mo nang mapatay iyong si jologs! ang lakas mo!" sumunod ay tawanan

"Gago! ang payat lang kaya non!" sagot ng kapatid ko

Gusto ko man siyang lapitan ay hindi ko na ginawa. Nilampasan ko na lang ang table nila na malapit sa counter.

"Ren, anong sayo?" siguro ay narinig ni Kuya ang boses ko kaya tumingin ito sa gawi namin

"Ha? kahit ano. Natatamad akong kumain."

Kanina ko pang napapansin ang pag ngiwi ni Laurence sa tuwing hahakbang.

"Aray! Put--" masama ang tingin nito sa akin at mas lalong napangiwi ng hampasin ko siya sa braso, nag peace sign ako at bumili ng pagkain namin

"Cassandra!" nag gesture ito na lumapit ako kaya ginawa ko, "Kapatid ko 'to. Bawal ligawan." awkward na lang akong ngumiti at kinuway ang kamay ko

"Naks! Chix ah!"

"Naks! Sapak ka Haru!"

At dahil hindi naman na kami close ni Kuya ay nagpaalam na ako pero bago pa ako makaalis ay isang pares ng mata ang nagpatigil sa akin. I don't know why but there's something on his eyes that made my heart pound so loud. His hair was a bit messy, he has a thick and very black eyebrows. His lips weren't exactly heart shape but its perfect for me and its color is light pink. It looks so soft.

"Cassie, tara na!" hila hila na ako ni Ren palayo

I need to know his name! God, I think I like him!

Grade 11 ng ma-kick out si Ren sa school na pinapasukan namin dahil madalas na siyang napapaaway. I was sad because she's leaving at wala na akong ibang makakasama at makakausap.

Kinailangan kaming ilipat ni Kuya ng school dahil mas malapit iyon sa bagong bahay namin. Nahihirapan na rin kasi akong magbyahe. Pero hindi naman sa school na pinapasukan ni Laurence. Sabi naman ni Laurence ay palipat lipat siya ng school dahil lagi siyang napapaaway at sa isang all girls school ay nanapak yata siya ng babae kaya kalaunan ay nilapat na rin siya sa school na pinapasukan ko.

Naging tahimik na si Kuya pero madalas ko naman siyang nakikitang nakangiti.

"Wala na talaga tayong balita kay Kelly. Siguro maayos naman siya sa US 'no?"

Kelly is one of my bestfriend. Laurence then Kelliaza. Sabi ng tita niya dati ay kinuha na siya ng mama niya. Wala na rin kaming balita sa kanya.

"Hmm, maybe." Ren shrugged

I am okay with my Kuya ignoring me. I'm fine with that, I think I understand that he's grown up, na baka nahihiya na siya na kasama ako. But then mas nagiging light ang atmosphere sa amin. And because of that guy, he's one of my brothers friend. Mas lumalapit ako ka Kuya para makita siya. Si Jin.

"Hindi mo talaga siya kilala?" pang ilang beses ko nang tanong iyon kay Laurence

"Ha? Hindi nga! Kulit nito."

I pouted. They have the same surname, I think he is somewhat related to Laurence.

"Eh San Jose kayo pareho!"

"Psh! bakit? kami lang ang San Jose?"

Everything seems so right. From my family, the things I have. A friend and a crush but then it change because of one lie and followed by another one and one and one.

Everything started with lies and ended up with so much cries.

It brokes me. Cause me so much hurt. With those lies help me to grow better? Or with those lies will make  some distance to those person I trusted the most?

-----

(A/N: This is the second book of Dark Phoenix Series)

ladybhitchie