Dark Phoenix #2: Echoes Of Lies

CHAPTER 7

Chapter 7

My head hurts like hell and all I wanna do now is to sleep and rest my aching body. Laurence, my oh-so-good bestfriend let me sleep on the floor! So thoughtful of her! She told me I'm fat that's why she let me hug the floor all night. Then I woke up and I want to die now. Sabrang sakit ng likod ko at ang ulo ko, parang pinuputol sa sobrang sakit. If I were a cursing type of person kanina pa akong nagmura ng paulit ulit at naisumpa na si Laurence.

While taking a bath my stomach growled like a wolf, I'm hungry. Did I ate something last night before I get wasted or I eat none? Mahapdi ang bawat hilab sa sikmura ko kaya siguro wala nga aking kinain na matino kagabi. I can't remember. Last night was the first time I drink an alcohol and one thing I'm sure, it's not helpful in the morning.

Then I remember, Jin say sorry? For what? For being advance thinker and broke me that fast? Psh. As if it's genuine, if I know he's just guilty because Laurence saw us last night.

"Where's my clothes?" inilabas ko ang ulo ko sa pinto na banyo

"Oh."

Pinandilatan ko siya ng mata ng isa-isahin niyang ihagis ang mga susuotin kong damit.

"Bilisan mo." utos pa niya

Palihim akong umirap at nagbihis na dahil hindi ko na talaga kaya ang hapdi ng sikmura ko

All dressed up, we went outside her room and I was glaring at her badly.

"Ehh? Nagugutom ako!" mangiyak ngiyak na ako habang nakabuntot sa kanya pababa

"No." maikli niya tugon at dire-diretso lang

Nakasimangot ako dahil naamoy ko na ang pagkain pero sobrang tigas pa rin ni Laurence at kahit nakasalubong na namin ang isang maid nila ay nakipagmatigasan pa siya

"Ay ma'am andiyan na pala kayo, pinapababa na po kayo para sa almusal"

"Pero Ren gutom na ako, nagr-rumble na ang sikmura ko!" patuloy lang ang pagmamaktol ko sa likod niya

"Kung maaga kang nagising edi sana nakapag almusal ka, tara na."

She's so mean. Magkamag-anak nga sila ni Jin. Ang sama nila pareho. Nakabusangot ako nang sumakay kami sa taxi ngumiwi pa nang tumunog ang tiyan ko. I'm so, so hungry. I really need to eat something, madali pa naman akong magka ulcer. Well sometimes I forgot to eat, more times I really skipped eating.

"Fine, daan tayo sa McDo."

"Really?!" nilingon ko siya kaagad na may nanlalaking mga mata

"Yeah,"

Agad ko siyang hiningan ng pera dahil alam kong ako rin ang bibili, pipila para makabili. She's lazy when it comes to this, standing so long and waiting because she easily gets bored and will pissed her off.  May pera naman ako, I was just teasing her. Kinagat naman niya. Abot tenga ang ngisi ko habang nakapila.

"Babe, what are you looking at?"

Sa counter pa lang ay kita ki na ang pagkakakunot ng noo niya habang nakatingin sa labas ng glass wall. Sinilip ko rin ang tinitingnan niya at nang wala naman akong makitang interesante ay ibinalik ki ang tingin ko sa pagkain na inilalagay ko sa harapan niya. See? Sobrang bait ko na bestfriend ko, siya lang talaga ang umaaway sa 'kin.

"Eat faster, we need to go."

May pagmamadali sa kilos niya na ipinagtaka ko. Hindi pa man kami nakakapangalahati ay nag aaya na siya paalis. Babalik saw siya sa kanila. Bitbit ang fries ay hila niya ako palabas. Sobrang higpit ng kapit niya pero hindi naman sa nasasakatan niya ako. She whispered countless curses before she dragged me to different direction. We are walking so slow until she changed her pace and shouted run and never look back. My heart started to race. What's happening? Why do we need to run? My curiosity kicks that s why I look back just to see goons running after us. Oh my, God! Who are they?!