GEÇMİŞİN İZLERİ

15. Yarım kalan hayatlar

Yeni bölüm geldi keyifli okumalarr.

                             G.İ⌛

Açelya

Uzun zaman olmuştu gerçekten mutlu hissettiğim günden beri. Her zaman bir parçam eksik kalmıştı. Çığlık atmak istiyordum, çığlık atmak ve tüm dünyaya ben mutsuzum diye sesimi duyurmak.

Evet oğluma kavuşmuştum bu yüzden çok mutlu olmuştum. Ama o mutluluk içten gelen bir şey değildi. Mutluydum ama bir parçam eksikti. Mutluydum ama gerçekten mutlu  değildim...

Kaan ve İdil'i her gün buruk bir tebessümle izlemek çok acıydı. Gözyaşlarımı geceye saklamak çok zordu.

Biliyordum Kaan da acı çekiyordu o da mutlu değildi. Oğluna kavuşmuştu fakat gerçekten kavuşamamıştı. Gözlerindeki yoğun hüznü görüyordum.

                               ⌛

Akşam olmuştu. Herkes, Aras da dahil, bahçede akşam yemeğimizi yiyorduk. Sohbet genelde Aras, İdil ve Bade arasında dönüyordu.

İdil "Arkadaşlar size bir şey söyleyeceğiz"  diyerek Kaan'a bakmaya başladı. Kaan ise anlamaz gözlerle İdil'e bakıyordu. Biz de meraklı bakışlarımızı İdil'e çevirdik. "Biz ayrı eve çıkıyoruz" dedi.

Bu beni neden üzmüştü ki? İşte ne güzel İdil'den uzak olacaktım. Kaan'la İdil'in aşkını izlemek zorunda kalmayacaktım. Ama bu aynı zamanda demek oluyordu ki, Kaan'dan ayrı kalacaktım.

Kaan ise İdil'e sen ne saçmalıyorsun? Der gibi bakıyordu. O an anladım ki Kaan'ın böyle bir şeyden haberi yoktu. İdil elini Kaan'ın elinin üzerine koydu ve "Değil mi hayatım?" Diye sordu.

Kaan değil dememek için kendini çok zor tutuyordu. Yine de İdil'i bozmamak için boğazını temizledi ve "Evet öyle" dedi.

Demir "Hayırlı olsun diyelim o zaman kardeşim, evi ayarladınız mı?" Diye sordu. Demir bu soruyu Kaan'a sormuştu ama İdil atladı ve "Birkaç yer var daha karar vermedik ama en kısa sürede taşınacağız" dedi.

Kaan ise sinirli bir şekilde İdil'e bakıyordu. Bu ise İdil'in pek umurunda değildi. Kaan'ın sessiz bir şekilde "Öyle olsun" dediğini duymuştum. Ama bunu şu an Kaan'a tek odaklı kişi olduğum için sadece ben duymuştum.

                               ⌛

Kaan

Masada İdil'in söylediği şeyler beni çok sinirlendirmişti. Kendi başına aldığı kararları ortak kararımızmış gibi söylemesi beni üzmüştü. Masada onu çok güzel bir şekilde bozabilirdim ancak tek başımıza bu konuyu konuşursak daha iyi olabileceğini düşündüğüm için susmuştum.

Şimdi ise yatak odamıza gelmiş İdil'in odaya gelmesini bekliyordum.

Bir süre daha bekledikten sonra kapı açıldı. İdil gelmişti. Beni görünce dudakları yukarı kıvrıldı. Yanıma doğru ilerledi. Yatakta oturduğum için eğilerek dudaklarıma minik bir buse kondurdu ve bana sarıldı.

Sarılmasına karşılık vermedim fakat o bunu umursamadı.

O an İdil'e sarılmak içimden gelmediği için İdil'i kendimden uzaklaştırdım. İşte bunu beklemiyordu.

"Kaan ne oldu?" Diye sordu.

Tek kaşımı havaya kaldırdım ve "Ne mi oldu?" Diye sordum.

"Evet!" Dedi sitemle.

"Yani sen ne yaptığının farkında değilsin öyle mi?" Diye sordum.

"Evet değilim, ne yapmışım?" Diye sordu.