29. Ne zamandır sendeyim

17 2 1
                                    

Yeni bölüm geldi keyifli okumalar diliyorummm.

                               G.İ⌛

Sabah uyandığım zaman kendimi hiç iyi hissetmiyordum. Tüm gece ağlamıştım. Ben galiba Açelyasız yapamayacaktım.

Beni terk ettiği zamanda çok ağlamıştım ancak onun da bir yerlerde nefes alıp beni düşündüğünü biliyordum şimdi ise o gözlerini sonsuzluğa kapatmıştı.

Kalben ne kadar da doğru söylemiş yarayı kapatan aşk yaradan da derin diye.

Sabaha kadar oturup benden Açelya'yı alan şerefsizi bulmak için düşünmüştüm ancak kafam çok karışıktı. Sürekli bir şeyler eksik kalıyordu.

Sanki o şerefsiz bizim dibimizdeydi ama biz görmüyoruz gibi geliyordu. İçimden bir ses kimseye güvenmemem gerektiğini söylüyordu. Herkesi kontrol etmem lazımdı. İçimden bir ses bizden birinin en büyük şeytan olduğunu söylüyordu.

Ve ben bu sesi görmezden gelemezdim. Tüm gece düşünerek yapacaklarıma karar vermiştim.

Sadece güvenebileceğim kişi Aras'tı çünkü Açelya'nın dünyaya gözlerini kapattığı saatte o benim yanımdaydı. Tabii adam tutup öldürmediyse...

Ama bu ihtimali görmezden gelecektim çünkü birine güvenmeye ihtiyacım vardı.

Atlas hala uyuyordu. O uyanmadan biraz ilerlememiz lazımdı.

Odadan çıktım ve Demir'in odasının önüne geldim.

Kapıyı açtım ama odada yoktu. Demek uyanmıştı.

Aşağı indim ve salondan sesler geldiğini duydum.

Salona girdim, Ozan ve Gamze de dahil herkesin burada olduğunu gördüm.

Benim aşağı indiğimi gören Demir "Günaydın" dedi.

Kaşlarımı çattım ve "Siz ne ara geldiniz?" Diye sordum Ozan ve Gamze'ye dönerek.

Gamze "yaklaşık bir saat oldu" dedi.

"Nasıl duymadım o zaman ben sizi?" Diye sordum.

Demir başını kaşıdı ve "Aslında seni uyandırmak için odana geldim ama sen düşüncelerine çok dalmıştın ben de seni rahatsız etmek istemedim bu yüzden odandan geri çıktım. Baksana nasıl bir şekilde daldıysan benim geldiğimi hiç fark etmemişsin bile" dedi.

"Ben tüm bu olanlardan sonra hiç düşünecek bir zaman bulamamıştım" dedim.

Demir yanıma geldi ve elini sırtıma koyarak "Biliyorum, kardeşim biliyorum hiç kolay şeyler yaşamıyorsun" dedi.

                                ⌛

Günün geri kalan saatlerinde hep birlikte katil olabilecek kişileri değerlendirmiştik. Ama sonuçta hiçbir şey yoktu. Ege yarın Bade ile konuşmaya gidecekti. Ama ondan da bir şey çıkacağını sanmıyordum.

Herkes dağıldığı için odama çıkıyordum ki terasın ışığının yandığını gördüm.

Kim olduğunu bakmak için terasın kapısının önüne geldim.

Aras demir korkuluklara yaslanmış sigarasını içiyordu. Aslında gün boyunca onu baş başa yakalamaya çalışmış ancak baş başa yakalayamamıştım şimdi ise tam fırsatıydı.

Kapıyı açtım ve sese arkasını döndü.

Beni görünce kaşlarını çattı ve "Kaan" dedi. Terasa girdim ve Aras'ın yanına geçtim.

GEÇMİŞİN İZLERİΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα