GEÇMİŞİN İZLERİ

31. Kavuşuruz belki

Yeni bölüm geldi keyifli okumalar diliyorummm.

G.İ⌛

Simay denen kadını her ne kadar sevmesemde Demir'in hatrı için susmuştum.

İçeri geçtikten sonra Demir'in bir arkadaşının arkadaşı olduğunu ve çocuklarla özellikle küçük olanlarıyla çok iyi anlaştığını söylemişti. Atlas'ın hikayesini de duyunca çok üzülmüş ve hemen yardımcı olmak istemiş. Acıdım diyemiyordu da üzüldüm diyordu...

Geri kalan zamanda kadın bir şeyler anlatıp durmuştu ancak ben kadına hiç odaklanamamıştım aklımda tek bir şey vardı. "Ben iyi bir baba değildim"

Simay bir süre daha oturduktan sonra Atlas'ın yanına geçmişti. O sırada Gamze ve Ozan da gelmişlerdi. İkisininde yüzünü dahi görmek istemiyordum. İkisinden de nefret ediyordum. Acaba onlara ihtiyacım yokmuş gibi davranıp onları gönderse miydim?

Şu an benim için aklımda şüpheli olan kişi belki çok yanlıştı ancak maalesef ki Demir'di çünkü eğer bir bıçak sırtınıza saplandıysa bunun suçlusunu en yakınınızda aramanız gerekliydi bunu yıllar önce babam sayesinde öğrenmiştim.

Gün boyu Demir'i izlemem gerekliydi. Evet onu suçlu yapan şeyler vardı.

Belki de Açelya'yı bu sevgili oyunununda gerçekten sevmişti ve biz tekrar olunca gururuna yediremeyip bunu yapmıştı ya da Atlas'ı gerçekten çok sevmişti ve benim bir anda Atlas'a sahip çıkmama sinirlenmişti benimde mutlu olmamı istemediği için bunu yapmıştı ya da ben gerçekten büyük bir şizofrendim ve kendi kendime Demir hakkında kurgular yaratıyordum. Ama bunların hepsi birer ihtilmaldi. Es geçemezdim.

Kendime Demir'i bir şüpheli olarak gördüğüm için çok kızıyordum ancak Açelyam için yapmak zorundaydım.

Ege "Dün Bade ile konuştum" diyerek beni tüm bu düşüncelerden alıp, ânâ odakladı.

Demir heyecanla "Sence o mu?" Diye sordu. Gerçekten katili bir an önce bulmak istiyor gibiydi.

"Bence değil" dedi Ege.

Demir "Buna sevinmeliyiz miyiz yoksa üzülmeli miyiz?" Diye sordu.

"Üzülmeliyiz, sonuçta bunu yapan kişi yine bize yakın biri çıkacak, en azından hemen onu bulmuş olacaktık" dedim.

Aslında hepiniz şüphelisiniz imasını yaptıktan sonra hepsinin gerildiğini gördüm.

"Haklısın, bunu yapan kişi uzakta olmasa gerek" dedi.

Gamze "Katılıyorum, insanın dostu aynı zamanda en büyük düşmanıda demektir, kimin ne olduğunu bilemeyiz" dedi. Arkadaşı için gerçekten de üzgün görünüyordu.

"Bade'yi de eledik o halde" dedi Aras.

"Öyle görünüyor" dedim.

Ozan yumruk yaptığı ellerini sıktı ve ağzının içinde bir küfür savurdu.

Alayla Ozan'a döndüm ve "Çok mu üzüldün?" Diye sordum.

Sinirle bana döndü ve "Ne diyorsun!?" Diye bağırdı.

"Ben bir şey demiyorum sonuçta kardeşinin ölümü en çok seni üzmüş olmalı" dedim.

Ayağa kalktı ve bana doğru ilerlemeye başladı. Demir her an bir şey olur diye tetikte duruyor gibiydi.

"Ne ima ediyorsun sen? Ha söylesene kardeşimin ölmesine üzülmediğimi falan mı?" Diye bağırdı.

"Ben bir şey ima etmiyorum, madem üzülmüşsün doğrudur eyvallah" dedim.