44. Bölüm -Huysuz Duygular-

69.2K 3.9K 1K
                                    

                 💖✨️900 bin olduk ✨️💖(41 günde 900 bin olduk! 41 kere maşAllah'ınızı alırım)

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

                 💖✨️900 bin olduk ✨️💖
(41 günde 900 bin olduk! 41 kere maşAllah'ınızı alırım)

Bebeğimizin, oğlumuzun olacağını öğrendiğimiz gibi kendi evimize gelmiştik. Aziz yolun yorgunluğu ve yol boyu heyecandan kasılan vücudunu olduğu gibi salondaki koltuğa attığında iki dakika için kapattığı gözlerini bir saat boyunca açmamış öylece uykuya dalmıştı, hâlâ da uyuyordu.

Onun uyumasını fırsat bilip yüzümdeki geniş gülümseme ile merdivenleri sessizce çıkmaya başladım, bu ev bana huzur veriyordu.

Odamıza çıktığım gibi ilk gece geldiğimizde Aziz'in karşısında donup kaldığı dolabı açıp alt gözündeki asılı olan geceliklere göz gezdirdim. Hepsi özenle seçilmiş açık seçik geceliklerdi.

Elime aldığım geceliklere bakıp istediğim gibi olmamalarından dolayı geri koyarken en sonunda haki yeşil geceliği çıkarıp alt dudağımı ısırırken yatağın üzerine atarak açık duran kapıyı kilitleyip direkt üzerimdekileri çıkarmaya başladım.

Aralarında en rahat giyebileceğim buydu çünkü alt tarafı kısa şorttan oluşuyur üstü ise büstüyer tarzındaydı ama kalçalarımı kapatmaya yetmeyecek kadar tülü vardı, bu da karnımı örtmeye yeterliydi.

Karnımın belirgin olması beni aşırı mutlu ederken bir yandan da başkasının görmesi biraz utangaçlığa sürüklüyordu.

Sıcaktan büyük bir savaş vererek giydiğim gecelik ile gündüz vakti aynaya yaklaşıp saçlarımı tepeden öylesine bir topuz yaptım ama dağınık topuzdan farkı yoktu. Hatta aralardan çıkan saçlarım komik bir görüntü sunuyordu.

Aynadaki yansımamla göz göze geldiğimde etrafımda bir kez dönüp karnıma çevirdim bakışlarımı.

Çok güzeldi.

"Oğlum, babanın yanına gidelim mi?" sanki cevap verebilecekmiş gibi nazik çıkardığım sesim ile seslenip karnımı okşarken adımlarımı odadan dışarıya yönlendirdim. Merdivenlere ilerleyeceğim sırada gözlerim hemen yan odamızın kapısına takıldı, üzerinde anahtar vardı.

Geldiğim ilk günden bu zamana kadar hep kapalıydı ve Aziz'e ne kadar sorarsam sorayım çalışma odam deyip duruyor bir türlü beni girdirmiyordu. Hatta düzenleme yaptığını söylediği için hafta sonu geldiğimiz vakitlerde odadan sürekli bir şeyler monte etme sesi geliyor dosyaları koyacak kitaplık ve benzeri şeyleri düzenlediğini söylüyordu.

Merakıma yenik düşüp bakışlarımı merdivenden çevirip alt dudağımın derisini çekiştirirken yavaş adımlar ile kapalı olan kapıyı anahtar üzerindeyse açıktır mantığı ile kapının kolunu kavrayıp aşağı doğru bastırdığımda gözlerimi merdivenden çekemiyordum. Aniden gelirde yakalanırım diye kalbim yerinden çıkmak istercesine atıyordu.

Bastırmama rağmen açılmayan kapıyla Aziz'in bir önceki gelişimizde kilitlediğini ama anahtarı üzerinden çekmediğini anlayarak parmaklarımın ucuyla kavradığım anahtarı iki kez ses çıkarmayacak şekilde çevirip kapının aralanmasını sağlarken derin bir nefes alıp kapıyı iterek araladım.

BERDELHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin