BİRLİKTE +18

37

1 aydan fazla oldu biliyorum ama uygulamaya bile yeni girdim

Kitaba olan eski hevesim kalmadı artık bunu söylemek benim için üzücü

Bölümler kısa olabilir geç gelebilir inanın böyle olmasını istemiyorum ama durum bu

Kitabımı hala seviyorum yanlış anlaşılmasın lütfen
sizi de çok seviyorum

Çok uzatmadan bölüme geçelim bölüm sonunda konuşuruz

***

Anne.

Benim bir bebeğim oldu. Hiç beklemediğim bir anda karşıma bir adam çıktı ve onu kendimden bile çok sevdim. Çok sevdim anne. Sevdiğim adamdan bir canım oldu. Bir oğlumuz oldu. Adını Atlas koydum.

Senin küçük kızınken yıllar nasıl da çabuk geçti anlayamadım. Sen belki hala beni küçük kızın olarak hatırlıyorsundur ama ben artık tanıdığın ben değilim anne. Duvardaki anılarda gülümseyen ve hayattan darbe almanın ne demek olduğunu bilmeyen o küçük kız değilim.

Anne seni çok özledim. Unuttuğumu sanma sakın. İnsan geçmişini nasıl unutabilir? İnsan anne kokusunu unutabilir, bu acı bir gerçek ama anne hissiyatını unutamaz.

Sen olmadan hayat çok zordu. Senin hayatını kaybetmen bana hayatın yaşattığı en sağlam darbeyken şimdi üçüncü yılındayım. Sevdiğim adamdan öncesine kadar nasıl ayakta kalabildim inan bilmiyorum. Ama bildiğim bir şey var, şimdi ayakta kalmam için ikinci bir sebebim daha oldu.

10/05

Doğum sonrasında alınan uykunun dünyanın en tatlısı uykusu olacağını duymuştum. Hamilelik sürecinde birçok şey öğrenmiştik doğrusu. Bu öğrendiğim şeyleri deneyimlemek çok farklıydı ve şimdi de o uykunun ne kadar tatlı olduğunu deneyimlemiştim.

Kirpiklerimi zorlukla aralarken boğazımdaki kurulukla yutkundum. Başımı yastıkta hafifçe çevirince aralık gözlerimle Çağların bulanık görüntüsünü seçtim.

"Birtanem?" diyordu duymaya hasret kaldığım sesi.

"Çağlar," diye seslendim ama boğazımın kuruluğundan sesim kısık çıkmıştı.

"Uyandı." Odada birkaç kişi daha vardı ve aralarından Hazalın sesini duyabildim. Çağlar elinde bir bardak suyla belirirken gözlerimi artık tamamen aralamıştım.

Sırtımdan destek olarak beni doğrulttu ve suyu dudaklarıma yasladı. Kana kana içtikten sonra bardağı çektiğinde nefeslendim.

"Ağrın var mı kuzum?" dedi diğer tarafımda duran Melek anne. Tebessüm etmeye çalışırken yeni uyandığım için şapşal gibiydim. Çağlar beni yarı oturur bir pozisyona geçirince hafif bir sızı kendini belli etmişti.

"Birazcık ama dayanabilirim." Etrafa göz gezdirince herkesin pür dikkat beni izlediğini fark ettim. Bu biraz utanç vericiydi. Sonrasında doğum yaptığım aklıma dank ederken elimi karnıma koydum.

"Atlas nerede?" diye sordum merakla Çağlardan yana bakıp.

Elimi dudaklarına götürüp bastırdı ve gülümsedi. "Birazdan buraya getirecekler emzirmen için." Kafamı yastığa bırakıp yeterince dinlenmiş olmama rağmen gözlerimi kapattım. O sırada Çağların eli saçımı okşamaya başladı. Eceler kendi aralarında konuşuyor Melek anne koltukta oturuyordu.

Kapının açılıp kapanma sesiyle gözlerim aralanırken mavi bir örtüye sarılmış oğlumu gördüm. Gözlerim mutlulukla dolarken yerimde doğruldum ve hemşirenin onu bana getirmesini izledim.