"ကျူပ်"
"ပြောပါဝေ့ရင်း"
"ခဗျားကိုကျူပ် လက်ခံနိုင်ပါတယ်"
လန်ကျန့်ဝမ်းသာရမလိုဝမ်းနည်းရမလိုပင်....
"တိကျတဲ့အဖြေကိုလိုချင်တာကိုယ်ကလေ"
"ဟာဗျာခဗျားကျူပ်မမုန်းဘူးရှင်းပြီလား"
"ဟူးးးတော်သေးတာပေါ့...ဟမ်...ဒါဆိုချစ်တယ်ဆိုတဲ့သဘောလားဟင်"
"အင်း"
"ဟာ တကယ်လား"
အပျော်လွန်ပြီးထလိုက်တဲ့လန်ကျန့်ကတော့ရက်ပေါင်းများစွာဒူးထောက်ထားမူ့ကြောင့် ခွေကနဲပြန်လှဲကျသွားသည်.....
"ခဗျားးးမထသေးနဲ့အုန်းကျူပ်ချီသွားပေးမယ်"
"ရ ရပါတယ်"
ခုလိုအခြေအနေအရသက်လယ်ကိုအနီးကပ်မြင်တွေ့ရသည့်မြင်ကွင်းကြီးပါ....အိုးးးဘယ်လောက်လှလိုက်လဲ.... မှဲ့နက်လေးက တောက်ပနေတဲ့ကြယ်ပွင့်လေးနဲ့တူတယ်....
အခန်းထဲရောက်တော့ကုတင်ပေါ်တင်ပေးကာ စွမ်းအားနှင့် နာကျင်မူ့ကိုဖြေလျှော့အောင်လုပ်ပေးခဲ့သည်.....သူ့ရဲ့အကြည့်စူးစူးတွေမခံနိုင်တာကြောင့်မျက်လွှသာချထားခြင်း...
သူနဲ့ချစ်သူဖစ်တာ...နောက်ပိုင်းကျသူ့ညီပါသိလာတယ် လက်အောက်ငယ်သားတွေမသိသေး....လူသိရှင်ကြားမတွဲရဲပါ ကောင်းကင်စည်းကမ်းကတင်းကျပ်လွန်းတာကြောင့် မျက်ဝန်းချင်းသာဆုံတိုင်းစကားပြောကြရသည်.....
..........................
..........................
ညသံခေါင်ယံအချိန်တွင် ဝေ့ရင်းရဲ့ပြတင်းပေါက်က တစ်ခါးခေါက်သံသဲ့သဲ့ကိုကြားလိုက်ရတာကြောင့်သွားဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ မောင် ပင်....အို သူကိုမောင်လို့တောင်စိတ်ထဲကခေါ်မိနေပြီ...မသင့်တော်လိုက်တာ...
"ဝေ့ရင်းဘာတွေတွေးနေတာလဲ"
"အော် လန်ကျန့် လာဝင်လေ...ညကြီးမင်းကြီးဘာလာလုပ်တာလဲဟင်"
"ကိုယ်တို့စကားမပြောဖစ်တာ နှစ်700တောင်ရှိပြီ လွမ်းတာပေါ့"
အကဲတော်ပိုနေတဲ့သူက နူတ်ခမ်းကိုဆူထော်ကာ ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်နေသည်....
YOU ARE READING
System ကပေးတဲ့မောင်💛
ActionSystem ficလေးပါဖတ်ဖူးသူလဲရှိမယ်ထင်တယ် ကြိုက်ကြမယ်လို့မျှော်လင့်ပါတယ် ပြန်တင်ပေးလိုက်ပါပြီနော်❤
