~WELCOME TO KOLEJ~

~6. Bölüm~

Evimin konumu vermek mi! Resmen çıldırdı bu!

:Ya Kuzey git Allah aşkına ne vermesi!

:Işıl veriyor musun yoksa yarın müdürle iki sohbet mi etmek istersin!

Off bu beni nerden vurucağını iyi biliyor!

:Evimi mi bombalıycaksın!

:Işıl at şu konumu!

:Hahhh pekâlâ atıyorum ama lütfen anneme bir şey deme kadın kalpten gider!

:At şu konumu!

Dedi ve Telefonu yüzüme kapadı. İnsan biraz gider görgü dersi alır ayı! Evimin konumunu ona atmaktan korksamda en sonunda attım. Allah'ım şuan korkudan altıma işicem! Otobüsten inip etrafıma bakındım. Şuanlık bir şey gözükmüyordu koşar adımlarla kapıyı açtım ve hemen kendimi eve attım.

:Işıl! Senmi geldin canım!

:Evet anne!!

:İlk günün nasıldı!

:Mükemmeldi ilk günden iki tane arkadaş edindim. Müdürün oğluna tekme attım şuan beni kölesi olarak kullanıyor. Ve ayrıca onunla 20 dk önce dövüştük şimdide evimin konumu istedi. Hee birde 3 tanede düşman kızlar var bak az kalsın onları unutuyordum.

Bir çırpıda anneme bunları saydım ve kadının bana bir bakışı var ağzı yarım metre açık şuan. Galiba yalan atmalıyım.

:Şakaydı annecim bakma öyle ama iki tane arkadaşım oldu.

Annem derin bir nefes verip güldü.

:Bir an gerçek sandım Işıl!

Gönül isterdiki yalan olsun...

:Ben şimdi çok yorgunum anne odama çıkıp uzanıcam hadi öptüm!

:Tamam!

Koşar adımlarla odama çıktım.Çantamı fırlatıp yatağa girdim. Sonunda yatağıma kavuştum! Yavaş yavaş gözlerim kapanmaya başladı. Uykunun bedenimi sarmasına izin verip üstümü örttüm.

~01.30 saat sonra~

:Işıl! Kızım kalk kapıda bir tane çocuk seni soruyor!

Gözlerimi açtım ne çocuğu ya! Uyuyorum şurda!

:Ya anne gitsin kimse uyuyoruz!

:Işıl Müdürün oğluymuş galiba öyle dedi!

Yataktan fırladım. Hayır bu Kuzeydi ya yuh artık ya ne işi var bunun burda!

:Tamam anne şimdi tanıdım.

Koşarak merdivenlerden indim. Üstümde hala okul kıyafeti vardı!

:Kuzey!

Hemen kapıyı açtım. Beni görmesiyle anında kollarını belime sarıp bana sarıldı.

:Kızım nerdesin sen En az 40 kere aradım ! Mesajlarımada cevap vermiyorsun. Bana yalnış yerin konumunu attmışsın tamda o sırada orda ambulans vardı ödüm koptu!

Dedi. Dahada sıkı sararak.

Bir dakika şuan Kuzey YILDIRIM bana sarılıp benim için mi endiselendi yoksa ben mi yanlış görüyorum. Bedenimi kollarından kurtulup geri gittim elimin avcunu alnına götürüp tuttum.

:Işıl napıyorsun?

:Ateşini ölçüyorum.

:Neden?

:Çünkü benim için endişelenmen doğru değil ya ateşin var yada kafanı vurdun.

Bir anda güldü.

Komik değil! Bu çocuğa noluyoooo!

:Ee Kuzeycim oğlum istersen biraz içeri geç yorulmuşsundur.

Nee! Yok artık hadi ama annee!

Kaşlarımı hayır anlamında bir aşşağıya bir yukarıya kaldırdım.

:Tabiki! Ee adınınız neydi?

:Sevgi oğlum.

:Tabiki sevgi teyzecim hem sizinle de tanışmış olurum.

Diyerek içeri girdi. Şaka mı buu Kuzey ben senin... Sinirle kapıyı kapadım. Şuan olanlar gerçek mi!

:Geç oğlum siz Işılla şöyle oturun ben size bir şeyler koyayım.

Koy anne koy bende birazdan şu mala koyucam!

Koltuğa oturdum oda sırıtarak yanıma geçti.

:Anneni çok sevdim.

:Kuzey kapa çeneni.

Gülerek telefonunu çıkardı. Göz ucuyla telefonuna baktım ama eliyle kafamı başka bir tarafa çevirdi. Bende telefonumu çıkarıp ekrana baktım. Oha! Kuzey beni toplamda 60 kere aramıştı. Sırıtarak telefonumun ekranını ona çevirdim. Utanarak gözlerini kaçırdı.

:Ne yani seni hiç mi kimse 60 kere aramadı?

Kahkaha attım.

:Ne demezsin hergün en az 100 kere.

Oda gülmeye başladı. Oha bu çocuk mimik kullanabiliyor mu ?

:Geldim çocuklar! İsterseniz bunları odada yiyebilirsiniz.

:Valla olur sevgi teyzecim.

Sinirle ona döndüm. Sonra dil çıkarıp tabağı aldı ve merdivenlere yöneldi. Off  ilk günüm daha ya! Odanın kapısını açıp içeri girmesi için işaret yaptım. Tabağı masaya bırakıp yatağa oturdu.

:Odan güzelmiş.

:Babamdan kalma.

Dedim buruk bir gülümseyle.

:Baban nerde peki.

:Geçen ay kaybettik.

Kuzey hüzünle bana baktı onu üzgün görmek şaşırtıyordu. Yatakta kendini arkaya doğru bırakıp yarı uzandı. Sonra bende yanına oturup kendimi arkaya bıraktım. Kafasını hafifçe bana çevirip gözlerimizi buluşturdu. Neden bilmiyorum ama şuan kalbim çok hızlı atıyordu bana daha çok yaklaştı nerdeyse burunlarımız birbirine değiyordu. Ona bakmaya devam ettim. Bu çok mutlu ediyordu.

Bunu neden hala yapıyoruz!

Bana dahada yaklaştı nerdeyse dudaklarımız değicekti. Ben ise hiç bir tepki vermeyip gözlerinin içine bakıyordum. Sonra bir anda ayağa kalktı sanki kendine kızıyordu.

:Gözlerine hakim ol cadı kendimi senden alamıyorum ve bu bir emirdir.

Devam edicek...
(oy vermeyi unutmayınn)