~WELCOME TO KOLEJ~

~57.Bölüm~

Tamam bu garip. Neden Bera bizimkilerle bu kadar yakın? Acaba daha önceden mi tanışıyorlar?

:Güzelim neden durdun?

Dönüp yanımdaki Kuzey'e baktım.

:Bizimkiler o kızı nereden tanıyor?

Kuzey'de bakışlarını o tarafa çevirdi.

:Hiç bir fikrim yok ama bizim sınıfa yeni gelen kız bu.

Gözlerimi kocaman açtım inşallah düşündüğüm şey olmamıştır!

:Kuzey babanla küçük bir konuşma gerçekleştiricem!

~Bade~

Sıraya kendimi attım. Sıkıntıdan artık ölücektim. Ne vardı şu mal Işıl azıcık daha yanımda dursaydı?

:Gelebilir miyim?

Bakışlarımı kapının olduğu tarafa yönelttim. Kaya'yı görmemle hemen düzgün bir şekilde oturdum.

:Niye soruyorsun?

:Bilmem varlığımdan rahatsız oluyor gibisin.

:Hoşlandığım çocuğun varlığından rahatsız olmam.

Gülerek bana doğru geldi ve yanıma oturdu.

:Bana kızgınsın.

Dedi durgun bir şekilde.

:O kadar belli ediyor muyum?

:Bade-

:Bak Kaya sana beni öpmediğin için kırgın değilim ama bir gün yakın bir gün uzak olmaktan sıkıldım. Hayır ne olduğumuz bile belli değilken ne yapmamı bekliyorsun?

:Sana çıkma teklifi ettim kaçan ve cevap vermeyen sendin?

Lan ben bunu unuttum! Çocuk bana çıkma teklifi etti zaten! Bade kızım defol gözüm görmesin seni!

:A-ama şimdi söyleki-

Dudağıma küçük bir öpücük kondurup geri çekildi. Öylece mal gibi kalmıştım. Nefes bile alamıyordum. Bunun böyle olmaması lazımdı karşılık bile veremedim!

:Neyse o zaman istediğin zaman cevap verebilirsin. Seviyorum seni.

~Işıl~

:Bak Işıl'cım anlamıyorsu-

:Hocam kusura bakmayın ama sırf o kız o sınıfa gidecek diye beni sınıftan gönderemezsiniz!

:Işıl'cım kızın bundan haberi bile yok sakın onunla kavga etmeyin.

:Hocam ben ne diyorum siz ne diyorsunuz!

:Işıl kızım çık dışarı yeter bu kadar!

:Ama hoca-

:Çık dedim!

Sinirle dışarı çıkıp kapıyı sert bir şekilde kapattım. Madem o bir şey yapmıyor du o zaman o Bera denilen şahısa sorucaktım! Hızlı bir şekilde kantine doğru ilerlemeye başladım. Bizimkileri görmemle daha da sinirlendim hala bu kızla gülüşmeleri sinirimi bozmuştu! Bir kere bile beni sormamış yada aramamışlardı!

Yanlarıma gittiğimda hepsinin bakışları beni buldu Bera ise hala onlara bir şey anlatmak ile meşguldü. Kolunu kavradığım gibi onu kendime çevirdim.

:Noluyor be- AA Işılcım!

:Başlatma Işıl'ına!

Yüzündeki gülüş yavaş yavaş soldu.

:Işıl neler oluyor?

:Ooo şimdi mi aklınıza geldim gerçekten Derin hanım?

:Işıl ne alakası var ne oldu?