ငပြူးငလူး

Part 3

(Uni)

" ဘယ် ညာ..! ဘယ် ညာ..! "

" ဟေ့ဟေ့..! ပုဆိုး ကျွတ်ကျနေဦးမယ်လေ.. ဖြေးဖြေးလျှောက်ပါဗျို့! "

" ဟင်.. သူကပုဆိုးဝတ်ထားတာ ဟုတ်လို့လားကွ! ထဘီကြီးဝတ်ထားတာကို.. "

" အေးကွ! ဟားဟားဟား!!! "

" ဟျောင့်တွေ! သိပ်စမနေနဲ့တော့.. ဟိုတစ်ယောက်ခြေလှမ်းမှားလို့ ပဲပြုတ်တောင်းကြီး မှောက်ကျနေမှဖြင့် ငါတို့အပြစ်ဖြစ်နေဦးမယ် "

" ဟားဟား! ဖြစ်ဖြစ်ပေါ့ကွာ..။ အဲ့တစ်ယောက်က နားလေးနေတာကြီးကို.. ငါတို့က ဘာအရေးလုပ်ရမှာလဲ "

မနက်ခင်း မြူမကွဲသေးချိန်မှာတောင် အကြောင်းရင်းမဲ့စွာနဲ့ လမ်းဘေးအုတ်ခုံတစ်ခုပေါ် အုပ်စုဖွဲ့ထိုင်နေကြသူတွေက ပဲပြုတ်တောင်းကြီးရွက်လာတဲ့ ခညောင်းဦးကိုလည်းမြင်ပါရော..၊ အသံသေးအသံကြောင်ပြုကာ ဝိုင်းဝန်း လှောင်ပြောင်လာကြလေသည်။

ကောင်းနေတဲ့ နားလေးတစ်ဖက်နဲ့ ခပ်သဲ့သဲ့လှမ်းကြားနေရသော စကားအချင်းအရာများကြောင့် ခညောင်းဦးကိုယ်လုံးလေးမှာ တုန်ယင်ချင်လာတော့သည်။ နဂိုတည်းကမှ လူစိမ်းတွေကြောက်တတ်တဲ့ စိတ်ဒဏ်ရာအခံရှိထားသူပီပီ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်အားပေးရင်းနဲ့ ခြေလှမ်းမမှားရအောင် ထိန်းလျှောက်လို့နေမိသည်။

" မကြောက်နဲ့.. သူတို့ ဘာမှလုပ်မှာမဟုတ်ဘူး.. "

သိုင်းလွယ်ထားတဲ့အိတ်ခပ်နွမ်းနွမ်းကို ဘယ်ဘက်လက်ကလေးနဲ့ ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ခေါင်းပေါ်က ပဲပြုတ်တောင်းကြီးကိုလည်း ညာဘက်လက်နဲ့ထိန်းကိုင်ထားရတဲ့ ခညောင်းဦးပုံစံလေးမှာ သူ့ကိုယ်သူ ဟန်ချက်မပျက်သွားအောင်လို့ အတင်းကြိုးစားထားရသယောင်..။

ထိုအချိန်..၊ အရှေ့ကနေပြီး ခပ်ယိုင်ယိုင်လေးလျှောက်နေသော ခညောင်းဦးရဲ့ ခြေလှမ်းတွေနောက်ကို အမီလိုက်လာခဲ့တဲ့ ခြေလှမ်းခပ်ကျဲကျဲတစ်စုံ..။ အနှီအမည်မသိလူထွားကြီးက ဇောတစ်ခုကိုအရင်းခံလာရင်းနဲ့ နှင်းစက်တွေပျော်ဝင်နေတဲ့ ဗွက်အိုင်များပေါ်မှာလည်း သူ့ခြေရာကြီးများကို အားပြင်းပြင်းနဲ့သာ တံဆိပ်ခတ်ချန်ထားလျက်ပဲ။