(Uni)
" ငပြူး.. နာနေတာလား "
" အင်း.. "
ခပ်တိုးတိုး ညည်းရှိုက်သံလေးကြောင့် လူးလွန့်မောင်အိပ်နေရာမှ ချက်ချင်းထထိုင်လိုက်ပြီး ခညောင်းဦးနဖူးကို တို့ထိစမ်းကြည့်လိုက်ရာ အဖျားငွေ့ငွေ့ရှိနေပြီဖြစ်သည်။
" ငါခုတင်ပေါ် တက်လာခဲ့လို့ရလားဟင် "
ထိုအခါ မျက်လုံးဝိုင်းလေးများဖြင့် ခညောင်းဦး အရင်မော့ကြည့်လာခဲ့ပြီးမှ ခေါင်းလုံးလေးကို ခပ်ဖြေးဖြေးညိတ်ပြလာလေသည်။ တရားဝင်ခွင့်ပြုချက်နဲ့အတူ ခုတင်ပုလေးပေါ်ကို လွှားခနဲတက်ချလာတဲ့ လူးလွန့်မောင်က ခြုံစောင်တစ်ထည်ကို ဆွဲလုခံရမည့်အလား ဖက်တွယ်ထားသူလေးကြောင့် နားနားကပ်လို့ အမေးပြုရပြန်ပေါ့။
" အရမ်းချမ်းနေလား "
ခေါင်းညိတ်ပြလာတဲ့ ခညောင်းဦးကတော့ အကြံကြီးတဲ့ မောင်လူးကြီးအကြောင်းကို မသိချင်ယောင် ဆောင်နေသူသဖွယ်..။
" ငါ ဖက်ထားပေးရမလားဟင် "
ထိုမေးခွန်းအတွက် ပုတ်သင်ညိုလေးခမျာ ခေါင်းညိတ်ဖို့ကို မေ့လျော့သွားပြီထင်..။ အရေးကြီးသည်မှာ ခေါင်းခါမပြဖို့သာဖြစ်လို့ လူးလွန့်မောင်လည်း ချုပ်ရိုးနာမထိရအောင် ခညောင်းဦးရဲ့ ဘယ်ဘက်လက်အောက်ကနေ သူ့လက်တစ်ဖက်ကိုလျှိုဝင်ပြီး ဗိုက်သားပြေပြေလေးကို ထိကိုင်ထားလိုက်မိသည်။
" အိပ်တော့..။ ငါဖက်ထားပေးမှာမို့ အိပ်ပျော်အောင်အိပ်လိုက်နော် "
" အင်း "
ချမ်းစိမ့်နေဆဲ ခန္ဓာကိုယ်လေးဟာ အနီးကပ် လာရောက်ထိတွေ့နေသော ပူနွေးနွေးကိုယ်ငွေ့ကြောင့်ထင်..။ လက်တစ်ပွေ့စာ အကောင်ပေါက်လေးမှာဖြင့် အတင်းတိုးဝှေ့လို့သာ ရင်ခွင်ထဲဝင်လာလေတော့ လူးလွန့်မောင် ရင်ဘတ်ကြီးတစ်ခုလုံးမှာ နှစ်ကူးနဂါးလှည့်နေရပြီ။
သို့သော် အနှီနဂါးမှာလည်း ကြာကြာပင် မကလိုက်ရချေ။ တစ်ညလုံးအဖျားတက်နေခဲ့တဲ့ ခညောင်းဦးကို ရေပတ်ဝတ်တွေတိုက်ပေးပြီး အပူကျအောင် လုပ်ပေးနေရတာကြောင့် မနက်လင်းခါနီးမှပဲ လူးလွန့်မောင်မှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားလေသည်။
YOU ARE READING
ငပြူးငလူး
General Fictionပဲပြုတ်သည်ငပြူးနဲ့ ဆိုက်ကားဆရာငလူးတို့ရဲ့ story လေးတစ်ပုဒ်
