Kış Güneşi (+18) {Yaz Yağmuru İkinci Kitap}

Tuğra'mı Özledim Diye..

______________________________________

~Sinem'in anlatımıyla~

Derin bir iç çekip telefonu komodinin üstüne sabitledikten sonra geri çekilip kendi görüntüme baktım. Sonra Tuğra'ya kaydı bakışlarım.. Son zamanlarda sürekli yaptığımız gibi yine görüntülü konuşuyorduk.

Yakışıklı yüzüne yayılan hafif tebessümü görünce "Ne?" dedim sırıtarak. "Ne bakıyorsun öyle?"

"Yine kendini izliyorsun.." dedi az önceki hareketimi kastederek. Ne zaman görüntülü konuşsak kendi görüntüme bakıp saçımı falan düzeltiyordum. Utandığımdan ya da çekindiğimden değil ama, beni hep güzel görmesini istiyordum çünkü..

"Kendimi izlemiyorum.." dedim mırıltıyla. "Yani.. Baktım öyle.."

Kaşları bilmiş bir edayla havaya kalkarken "Hıhım.." dedi. "Öyledir.."

Sonra derin bir iç çekti beni izlerken. Bakışları özlemle için için yanıyordu.

"Kimse var mı yanında?"

"Yok.." dedim yerimde kıpırdanıp. Odamda tek başımaydım. "Neden?"

Kafasını yana eğip "Hiç.." dedi muzip bir sırıtışla. Sesi duygudan kalınlaşmıştı. "Ben de yalnızım.."

Bir şeyler ima ediyordu ve bunu anladığımda yanaklarımın ısındığını fark ettim. "Güzel.." dedim fısıltıyla. Nefes alışım heyecandan hızlanmıştı.

Tuğra telaşlı tepkime gülerken telefonu masa olduğunu düşündüğüm bir yere koydu ve arkasını bir şeye sabitledi. Sonra sandalyeye oturup masaya yasladı kollarını.

"N'apıcam ben seninle, söylesene?"

Kaşlarımı yalandan bir sinirle çatıp "O ne demek?" dedim dudak büzerek. "Beğenmiyorsan.."

"Eee?"

"Beğenmiyorsan.. Kapat o zaman telefonu!"

Bunları söylerken sinirli değildim, daha çok trip atar gibi bir halim vardı ama Tuğra hiç alınmadan sırıtıp "Hadi ya?" dedi alaycı bir tavırla. "Nedenmiş o? Sen utanıyorsun diye susup gideyim mi yani?"

Omuz silkip "Yani.. Beğenmiyorsan madem.." dedim bir kez daha. "Ben böyleyim. Yapacak bir şey yok."

Meydan okuyan, şımarık cümlelerime kahkaha atıp "Güzel, güzel.." dedi Tuğra. "Ben de böyle seviyorum! Yapacak bir şey yok.."

Bakışlarımı telefonun ekranından kaçırıp odanın içinde gezdirdim bir süre.. Ya benim gözlerim aşktan kör olmuştu, ya da bu çocuğun her hali ölümcül derecede tatlıydı.. Bu kadar mesafeden bile beni böyle utandıramazdı ya!!

Nihayet odayı izlemeyi bıraktığımda "Ee?" dedim tekrar telefon ekranına bakıp. "İşe gitmeyecek miydin sen?"

"İş?" dedi Tuğra soru sorar gibi. Sonra gözleri farkındalıkla genişledi ve "Hassiktir..!" diyerek kalktı sandalyeden. Bir yandan soyunuyor, bir yandan benimle konuşuyordu. "Doğru bebeğim.. İşe gitmem lazım benim.."

Tişörtünü aceleyle çıkartışını izlerken bu aptallığına kıkırdadım. "Tamam o zaman.." dedim onu rahat bırakmaya karar vererek. "Akşam konuşuruz, olur mu?"

"Olur, olur!" dedi üstüne geçirdiği beyaz gömleğin düğmelerini iliklemeye çabalarken. "Yine güzelliğine daldım, işi unuttum, görüyor musun? Babamdan azar yemezsem iyi.."

Söylediklerine gülüp düğmelerini iliklemeyi bitirdiği gömleğini işaret ettim gözlerimle.

"Dursana bi, gömleğine bakayım.."

Söylediğim şeyi duyduğunda bütün acelesine rağmen durup gömleğinin yakasını düzeltti.

"Bak bakalım.."

Şu an orada, onun yanında olmayı öyle çok isterdim ki.. Dehşet derecede yakışıklı duruyordu beyaz gömlekle. Dudağımı ısırıp iç çektim.

"Yakışmış.."

İçimden geçen bütün arzu dolu hayallere rağmen söylediğim tek şeyin bu olması biraz ironikti ama.. Neyse.. Tuğra yine de memnun bir şekilde sırıttı ve "Teşekkür ederim güzelim.." dedi telefonu masadan alırken. "Şimdi kapatıyorum, tamam mı?"

"Tamam.." dedim masumca mırıldanarak. "Seni seviyorum.."

"Ben de seni seviyorum.." dedi ve sonrasında isteksizce kapattı telefonu..

İç çekerek ayağa kalktım ve salonun yolunu tuttum..

Salona vardığımda Melis bir kaç tane moda dergisini kurcalarken Elçin telefonla konuşuyordu.

Kimle konuştuğunu bilmiyordum ama Beren diye düşünüyordum.. Arda'yla ilgili bir şeyler anlatıyordu çünkü Elçin.

Koltuğa yaklaşıp Melis'in yanına kıvrıldım ve elindeki dergilerden birini alıp sayfaları hızlıca çevirdim.

"Ne bunlar? Ayyy, Melis.. Yine mi bu katalog ya!? Bu markanın elbiseleri çok kötü!"

Melis bana göz devirip "E iyi ya işte!" dedi memnuniyetsiz cümlelerime. "Ben de elbise falan tasarlarken bunları örnek almayayım diye bakıyorum işte.. İbret olsun diye."

İkimiz birlikte Melis'in bu söylediğine gülerken "Baban mı geldi?" dedi Elçin telefondaki kişiye. Artık emindim, kesin Beren'di.. Gülüşmeyi bırakıp bakışlarımızı Elçin'e çevirdik.

Ama sonra Elçin'in kaşları çatıldı ve telefonu kulağından çekip şaşkın bir ifadeyle bize baktı.

"Kapattı.."

"Beren mi?" dedi Melis bir tahminde bulunarak.

Elçin kafa sallayıp "Evet.." dedi ama sesinde bir miktar endişe vardı sanki. Göz bebeklerinin korkuyla büyüdüğünü hissettim. "Çetin amca Beren'in telefonunu istedi.. O da kapattı hemen."

Melis'le birbirimize ufak bir bakış atıp tekrar Elçin'e döndük. "Sinirli miydi peki?" dedim endişe ve merak karışımı bir duyguyla. O adamı hiç sevmiyordum, ayının tekiydi. "Yani.. Kızarak mı istedi telefonu sence?"

"Sanırım.." dedi Elçin ve gergin bir ifadeyle telefonunu koltuğun üzerine bıraktı. "Umarım mesajları falan silmiştir Beren.."

Destek olmak yerine telaşla ellerini sallayıp "Ayy.." dedi Melis. "Ya bir şey bulursa!!"

Elçin ona korku dolu bir bakış attığında araya girip "Bence öyle düşünmeyin.." dedim. "Beren akıllı kızdır.. Silmiştir mesajları.."

Sonraki bir kaç saat fazlasıyla huzursuz ve endişeli geçti bizim için.. Elçin, Beren'i bir kaç kez aramıştı ama telefonu kapalıydı Beren'in. Bu yüzden bir öneri sunup "Teyze'ni arayıp sorsana Elçin!" dedim ama.. Sevda teyze de açmamıştı telefonu..

"Kesin öğrendi!" diyordu Elçin bu yüzden ikide bir. "Çetin amca kesin Alaz'la olan konuşmalarını buldu Beren'in..!"

Hepimiz Çetin amcanın ne kadar değişik, kaba saba bir adam olduğunu bildiğimizden, haber alamadıkça endişeleniyorduk Beren için.. En başından beri sakin kalmaya çalışsam da ben de korkuyordum artık.

Tek dileğim o ayı herifin Beren'e zarar vermemesiydi..

______________________________________

#çetinamcaölsün

🙁🙁🙁

Sonraki bölüm görüşürüz.. Haydin bb..