Kış Güneşi (+18) {Yaz Yağmuru İkinci Kitap}

Çetin'ler Kapatılsın.

______________________________________

Cümlem bittiği an babamın sert tokadını suratımda hissettim ama bu kez şaşırmamıştım bu tepkiye.. Bu adama doğruları söylemek de fayda etmiyordu.. Artık ne olursa olsun diyerek her şeyi itiraf ettiğim için bir tık hafiflemiş hissetsem de hala canım yanıyordu..

Bakışlarım anneme kaydığında kızaran yanağımı tutuyordum yardım istercesine ama kadın da şok olmuştu söylediklerime normal olarak.. Gözleri dehşetle genişlemiş, ağzı açık kalmıştı..

Babam aniden ayağa fırlayıp beni saçlarımdan yakaladığında tiz bir çığlık çıktı dudaklarımdan. Ben ne olduğunu anlamadan babam beni sürüklemeye başlamıştı bile salona doğru..

Bir yandan da ağza alınmayacak şeyler söylüyordu hırlayarak..

Canımın acısıyla "Baba!" dediğimde babamın saçlarımdaki tutuşu daha da sıkılaştı ve "Baba deme bana!" dedi tükürerek. "Benim senin gibi kızım yok!"

Sonra aniden saçlarımı bırakıp bir tokat daha attı sol yanağıma.. Bu kez o kadar sertti ki, sendeleyerek yere düştüm. Deli gibi ağlıyordum ama babamın umrunda değildi bu perişan halim. Bir kaç küfürle birlikte bir tokat daha indirdi suratıma..

Yüzüm öyle çok sızlıyordu ki, görmesem bile kıpkırmızı olduğuna emindim. Ayrıca dudağım kanıyordu art arda yediğim tokatlar yüzünden. Çeneme doğru akan sıcak sıvıyı hissedebiliyordum..

Babam bir kez daha bana vurmak için hamle yaptığında annem onun kolunu tuttu bu kez.. "Çetin yeter!" dedi yalvararak. O da benim gibi ağlıyordu..

Ama babam o kadar hırslanmıştı ki bana.. Elinin tersiyle anneme vurup kadının acıyla inlemesine sebep oldu.

"Anneme vurma!" dedim bu yaptığına tıslayarak. Bana vurması neyse ama annemin hiçbir suçu yoktu, olsa dahi dokunamazdı ona!

Bu asi tepkime gözlerini kısıp beni hırkamın yakasından yakaladı ve sert bir hamleyle ayağa kaldırdı babam.. Kanı öfkeden kaynıyordu, hissedebiliyordum..

O kadar kaybetmişti ki kendini.. Sonrasında yediğim dayağı anlatamazdım bile..

Kollarım, bacaklarım, yüzüm.. Her yerim sızlıyordu darbelerin etkisiyle.. Annem her seferinde engel olmaya çalışmıştı babama ama ona da vurmuştu hayvan herif!

Sırf bu yüzden "Allah'ın cezası!" diye söylenip duruyordu annem acıyla. "Yeter artık! Bırak şu kızı, polisi arayacağım yoksa!"

Babam annemin bu tepkisini duyunca elindeki telefonu alıp bir hışımla duvara fırlattı ve "Siktir git ara şimdi!" dedi gürleyen sesiyle. Bakışları kısa bir süreliğine parçalanan telefona kaydıktan sonra tekrar benim ıslak gözlerimi buldu. Üzerime doğru yürüyüp geniş gövdesiyle korkutucu bir şekilde karşıma yerleşti.

"Bundan sonra, Beren.. Bana bir daha asla baba deme! Anladın mı beni!? Benim evimde bir dakika daha durma!!"

Son cümlesi yüzünden şaşkınlıkla kaşlarımı çatıp "Ne?" dediğimde annem de benimle aynı tepkiyi vermişti.

"Ne diyorsun Çetin?" dedi araya girip. "O ne demek şimdi?"

Babamsa bizim şaşkın tepkilerimizi umursamadan bileğimi tutup odama doğru çekiştirdi beni. "İkinizde duydunuz!" dedi tartışmaya yer bırakmayan sesiyle. "Bu evde bir saniye daha duramazsın Beren! Benim senin gibi sürtük bir kızım olamaz!"

Ardından odamın kapısını hiddetle açtı ve beni yatağa doğru ittikten sonra hızlıca etrafa bakındı. Gözüne bir çanta çarptığında onu eline alıp dolabıma yöneldi ve gelişi güzel bir şekilde bir kaç parça kıyafetimi tıktı içine. Sonra çantayı bana fırlattı..