Kış Güneşi (+18) {Yaz Yağmuru İkinci Kitap}

Ama Yine De İyi İlerledin Alaz'ım..

Aşklarım bu bölümün yarısından sonrası yılbaşı bölümünüm devamı.. Zaten belirttim o kısmı 1 ocak diye.. Haberiniz olsunnnn!! (Yani aradan baya bir zaman geçiyor ve artık oradan devam edicez)

Başlayalım ❄️
______________________________________

~Alaz'ın anlatımıyla~

Telefonu kapatıp cebime koyduktan sonra arkama yaslanıp derin bir iç çektim.

Aslında daha uzun konuşmak istiyordum Beren'le ama.. Bu şartlar altında pek mümkün değildi böyle bir şey.. Kızlar bana Beren'in babasının ne kadar değişik biri olduğundan bahsetmişlerdi ve her ne kadar onu deli gibi özlesem de başını belaya sokmasını istemediğim için telefonu kapatmaya razı olmuştum.

"Ne o?" dedi Arda yüzümdeki bu karmaşık ifadeyi görünce. "Konuşamadın mı Beren'le?"

"Konuştum.." dedim ona bakmadan. "Konuştum da.. Keşke az daha konuşabilseydim.."

"Yapma be.." dedi Arda hafif alaycı bir tonda. Omzuma hafif bir yumruk indirdi. "Buna şükret doyumsuz herif!"

Amacı benimle dalga geçmek değil, aksine beni teselli etmek, şakaya vurarak modumu yükseltmekti ama "Tabi senin tuzun kuru.." diyiverdim bir anlık dalgınlıkla. Sesim hafif sinirli çıkmıştı. "Sen daha yeni geldin Eskişehir'den.."

Moralimin bozuk olduğunu bildiği için cevap vermedi Arda. Destek olmak ister gibi omzumu sıktı hafifçe, sonra konuyu değiştirip "Ee?" dedi. "Ne hediye aldın peki? Göstersene.."

Arda'nın bu isteğini duyunca az da olsa keyiflenerek cebime attım elimi. Beren için özel yaptırdığım deniz kabuğu şekilli kolyeyi çıkarıp yavaşça salladım zincirinden tutarak.

Gözlerini kısıp dikkatini kolyeye odaklarken "Lan.." dedi Arda ufak bir farkındalık yaşayarak. "Bu sendeki deniz kabuğuna benziyor.. Hani kalp gibi olan.."

Kafa sallayıp "Öyle.." diye onayladım onu. "Özel yaptırdım.."

O minik, kalbe benzeyen deniz kabuğunu Beren vermişti bana tatildeyken. Ve ben o ufacık şeyi hala saklıyordum.. Ona vereceğim hediyenin de özel bir şey olmasını istediğimden, bana verdiği deniz kabuğunun tatlı bir kopyasını yaptırmıştım işte.. Eğer nasip olur da bir araya gelirsek.. Bu hediyeyi beğeneceğini düşünüyordum..

Aklımı okumuş gibi gülümseyip "İyi, iyi.." dedi Arda ve yavaşça sırtıma vurdu. "Merak etme, yakında kavuşursunuz.. Sen de verirsin hediyeni.."

❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️

~Haftalar sonra, Alaz'dan devam~

1 Ocak 2017

Bunca saat boyunca bütün bu yılbaşı zırvalıklarına ve aptalca şakalara katlandıktan sonra nihayet herkes odalarına çekilmişti ve nihayet haftalar sonra ilk defa Beren'le baş başa kalmıştım..

Gece boyunca ikimizin de bakışları özlemle yanıyordu zaten ama şimdi böyle yalnız kalınca daha çok hissetmiştim onu özlediğimi.. Tuğra ve Sinem sağolsun, bize kıyamamışlardı ve bu yüzden Sinem kendi odasını bize verip salonda yatmayı teklif etmişti ve ben ilk defa böyle bir teklifi geri çevirmeyi, nazik davranmayı reddederek Beren'i alıp buraya getirmiştim.

Onu o kadar özlemiştim ki.. Bir süreliğine de olsa onunla vakit geçirme şansını ölsem bile geri çevirmezdim..

Elini tutup yatağa doğru çekiştirdiğimde biraz tereddütlü adımlarla takip etti beni Beren. Hatta ben yatağa oturduğumda bana katılmayı reddederek ayakta bekledi bir süre gergince. Elimle yavaşça yatağa vurup "Gelsene.." dediğimde bakışları gözlerimi buldu.