мαчıƨ ɢüʟü νε мαғчα

On ikinci bölüm

İyi okumalar.
⭐️ tıklamayı unutmayın

'Nefesler kesildiğinde aramıza giren ince bir perde olmuştu.. Bir yanda ben Bir yanda Karmen..'

~~~~~~~~~~~

Kaç saat geçti bilinmez ancak Karmen malikanesindeki sessizlik Sıraça gelen telefonla son buldu .

Salondaki herkesin gözü sıraçın üzerine kaydı .

"Efendim.."

Arayan sıraçın amcası Sedattı.

"Sıraç biz şehir hastanesindeyiz , Halil vuruldu . Buraya gelmen lazım ."

Sıraç duyduklarıyla endişeyle oturduğu tekli koltuktan kalktı.

Mine ve Barın merakla izlerken sıraç konuşmaya başladı.

"Tamam birazdan orada olacağım."

Barına dönen sıraç konuşacakken Mine araya girdi .

"Ne oldu Sıraç ?"

Sıraç Mine'yi duymamış gibi davranarak barına bakındı. Barın ayağa kalktı .

"Halil vurulmuş hastaneye gidiyoruz ."

"Halil abi iyi mi?"

"Gidince göreceğiz, hadi."

Merakla ikiliye bakan Mine salonda yalnız kaldığında Sıraçın arkasından sinirle baktı . Hızla telefonunu çıkartıp eltisi Özlemi aradı.

Telaş içinde telefonu açan özlem ağlamaklıydı.

"Özlem Halil'e ne oldu ? Durumu nasıl ?"

"Çatışmada vurulmuş ,ameliyata aldılar bekliyoruz."

"Tamam sıraç ve barın yoldalar bizde gelelim mi?"

"Sağol Mine burası fazla kalabalık ve karışık gelmenize gerek yok ."

Telefonu kapatan Mine şuh bir Gülümsemeyle ayağa kalkıp salonda yürümeye başladı .

"Gelmeme gerek yokmuş. Sanki Halil'i görmek için can atan var ."

Sinirle kahkaha attı . Evin hizmetçilerinden olan Şermini çağırıp bahçeye bakan yere kadar olan camı açıp yaş toprak kokusunu içine çekti .

Şermin gelir gelmez kahve isteyen Mine aklından geçenleri bir kez daha dile getirdi.

"Herkesin korktuğu sıraç karmen ölümün benim ellerimden olacak, yavaş yavaş bitireceğim seni."