Geçmişini hatırlamayan yaralı bir prenses , geçmişin intikamını almak isteyen kara atlı prens.
Sıraç Karmen ünlü bir iş adamı ve azılı bir mafya .. önemli bir gecede yaşanılan aksilik nedeniyle aylarca arayıp bulamadığı Besra Güngör ile karşılaşır...
Multi: Kiraz çocuk Bomba gibi bir bölümle döndüm 💣 Bolca aksiyon ve az miktarda şiddet içerir 🤭 Başlamadan önce yeni kapağı beğendiniz mi ? ⭐️ tıklamayı unutmayın
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bembeyaz bir örtünün içinde üzerine toprak atılan bir anneydi İpek . Kızının gömülüşünü izleyeceğini bilseydi ölümden kaçacak olan bir anneydi İpek . Fakat kaçamadı , kalbi daha fazla atacak güç bulamadı . Kalp krizini tekrar geçirdi ve bu sefer kızının gelmesini beklediği camın önünde yere yığıldı . Ölü bedeni bir günün ardından kardeşi tarafından bulundu , belki daha erken gelinseydi yaşayabilirdi belkide kader böyle olmasını istemişti .
Kadınlar ölü gömülürken mezarlığa gelemez derler ama annesi ölmüştü Besra'nın . Annesi ölmüştü kurallara uyar mıydı ?
Yarasının bir ehemmiyeti kalmamıştı . Ellerinde ıslak toprakları sıkarak kefenli annesinin üzerine toprak atıldığı izlemek ömrünün en zor seyriydi. Ne kadar zor olursa olsun annesinin son anında yanında olmak istedi . Öldüğünde yanında değildi gömülürken yanında olmak istedi .
Başına kara örtü örtüldü , yası vardı Besra'nın . Ama İpek bu hali görseydi bir çırpıda atardı kafasından örtüyü . Kimseye kara yazma yakışmazdı çünkü . Başındaki kara örtüyü çıkarttı , İpek'in mezarının başındaki tahtaya bağlamak için üzerinin çamur içinde kalmasını önemsemeden mezarın başına geldi .
Kaya ve Gediz uzaktan çaresizce bakıyorlardı . Besra'yı nasıl teselli edeceklerini bilmiyorlardı .
Yazmayı bağladı tahtaya . Halbuki annesine siyah hiç yakışmazdı . Gözleri günlerce ağlamaktan kuruduğu için yaşlar içine akıyordu . Dili zaten lal kesilmişti . Ruhsuz bir bedendi Besra . Ruhu olmazsa acıyı hissedemezdi.
Bir avuç toprak aldı ve kapatılan mezarın üzerine attı . Tahtaya başını yasladı . Annesinin toprağını sevdi . Neden sadece elinden bu geliyordu ?
Keşke , yaşarken bıktıracak kadar sevseydi , o zaman toprağını sevmek bu kadar acıtmazdı .
Son pişmanlık ölümden başka bir işe yaramıyordu . İpek'i kimse geri getiremezdi.
