Geçmişini hatırlamayan yaralı bir prenses , geçmişin intikamını almak isteyen kara atlı prens.
Sıraç Karmen ünlü bir iş adamı ve azılı bir mafya .. önemli bir gecede yaşanılan aksilik nedeniyle aylarca arayıp bulamadığı Besra Güngör ile karşılaşır...
Romantik sahneleri hiç sevmememe rağmen sevgili okuyucum laydaalriçin yazdığım bölümü ona hediye ediyorum ⭐️ tıklamayı unutmayın
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Malikaneye geri dönen Karmen ailesinin üyeleri salonda birikmiş , sessizce Canselin bir açıklama yapmasını bekliyorlardı. Cansel ağlamasını durdurmamış aklında ataberkin kanlı görüntüsüyle başını eğmişti.
"Bize bunu neden yapıyorsun Cansel ? Biz senin iyiliğin için çabalıyoruz . Her seferinde neden kaçıyorsun ? Bilmiyor musun seni düşmanlarımızdan korumak için kimliğini gizledik buna rağmen sen düşmanımıza sarılıyorsun ."
İzzet Karmen Cansel dışında salondakilerin hepsini gözünde haklıydı . Canselin hayatı için bu kadar çaba harcamalarına rağmen hiç kimseyi umursamıyordu .
Salonda sessizlik oluştu bütün gözler Cansele döndü .
"Eğer düzelmeye niyetli değilsen seni hastaneye yatırmak zorunda kalacağız Cansel . Aklını başına topla ."
"Bundan sonra bana ne istiyorsanız yapın . Artık hiçbirşey umrumda değil . Sizin gibi canilerin elinde bile ölsem umrumda olmaz ."
Cansel fazlasıyla öfkeliydi . Kendi ailesine hakaret edebilecek cesarete kavuşmuşken aklından geçen her kelimeyi korkusuzca söyleyebilirdi . Nasıl olsa sevdiği adam vurulmuştu belkide ölmüş . Onu hayata bağlayan hiçbirşey kalmamıştı .
"Düzgün konuş , karşıdaki insanlara azıcık terbiyen olsun ."
Bu sefer atılan Mine olmuştu .
"Kimseye saygılı olmayacağım ben . Siz benim hayatımı mahvederken saygı nedir biliyor muydunuz da size karşılık vereyim ."
"Cansel !"
Barın annesini koruma iç güdüsüyle sesini yükseltti . Sinirle annesinin kollarından kurtularak ayaklanan Cansel öfkeyle her bir aile üyesine teker teker baktı . Barında uzun tuttuğu kin dolu gözlerini bir süre çekmedi , tiksinileceksine inceledi , Ataberki vurduğu elini kesmek istedi. Öfkesine mani olamıyordu .
Buraya ait olmadığını hissetti , Karmen olmadığını . Çünkü karşısındaki her göz hırs ve öfkeyle bakıyordu adeta sanki hepsi bir güç timsali gibiydiler . Kendi ailesinden olana bile acımayacak kadar Karmenlik işlemişti bedenlerine .
"Cansel torunum . Bize karşı gelerek hiçbirşey elde edemezsin . Sakinleş biz seni onların elinden kurtardık . Sana acı çektirmelerini engelledik ."
İzzet daha uysal davranarak olayı toparlamaya çalışıyordu .
"Hayır onlar bana asla acı çektirmedi . Siz beni kurtarmadınız beni zindana attınız . Sevdiğim herşeyi herkesi elimden aldınız ."
