Geçmişini hatırlamayan yaralı bir prenses , geçmişin intikamını almak isteyen kara atlı prens.
Sıraç Karmen ünlü bir iş adamı ve azılı bir mafya .. önemli bir gecede yaşanılan aksilik nedeniyle aylarca arayıp bulamadığı Besra Güngör ile karşılaşır...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bir gün geri geleceğim ve seni bulacağım Besra ! Seni asla unutmayacağım ."
Sedat Karmenin bağırarak götürülmesinin ardından titreyerek bakıyordum sadece . Yırtıcı bir hayvanı andıran haykırışıyla korkuyla titremeye başlamıştım . Üvey babamın adamları tarafından sürüklenircesine arabaya tıkıldığında yüzünü görmediğim için daha rahat hissettim.
Geri geleceğini söyleyen bu adamın sözlerinin gerçekleşmemesi için dua ediyordum . Şuanda kurtulmuştum ondan fakat buna sevinemiyordum bile . Üvey babam Mithat , gelip beni tam zamandı kurtarıp dışarı çıkarttığında yıkık dökük depodan haftalar sonra ilk defa çıkışımdı. içerde duvarları cırmalarken deponun sadece bir odadan ibaret olduğunu düşünüyordum fakat dışarıdan bakılınca epeyce büyük bir yermiş . Aynı insanlar gibi değil mi? Küçük sandıkların , gözünde küçültüklerin aslında kocamanlardı ve o insanlara nereden baktığın çok önemliydi . Ben On yaşımdayken Sedat'ı sadece babamın en yakın arkadaşı olarak bilirdim çokta büyütülecek biri değildi o zamanlar fakat beş yıl sonra şimdi anlıyordum ki aslında sadece arkadaş olarak gördüğüm hatta 'amca ' diye seslendiğim adam çok güçlü ve acımasız biriymiş .
Ben on yaşımdayken babam iflas edip bir anda ortalıktan kaybolduktan sonra küçük sandığım o adam yavaş yavaş büyümeye başlamıştı . Annem kaçıp gittiğinde İpek ve babamın diğer arkadaşı Mithat beni yanlarına almışlardı , işte o zaman Sedat Karmen bana daha rahat ulaşır olmuştu . Tam tamına beş sene sürmüştü bu işkence . Şimdi acı çığlıklarıma eşlik eden depo karşındaydı artık orada değildim . Artık özgürdüm .
Aniden omuzlarımda bir el hissetmemle bağırarak sıçradım .
"Sakin ol Besra , benim . Baban. Korkma !"
Şefkatle bakarak seslenen üvey babam Mithattı. Kırılacağımdan korkar bir hali olsada gözlerindeki sönüklük samimi gelmemişti .
"Ben..şey.. "
"Tamam tamam , anlıyorum seni . Hadi daha fazla burada durmayalım . Gel ."
Sırtıma elini koyarak yürümem için ufaktan ittirdi . Zorluk çıkartmadan götürdüğü yöne doğru yürümeye başladım . Arabanın olduğu tarafa bakmak için başımı kaldırdığımda İpek'i görmemle , koşarak kollarına atıldım. Onu o kadar çok özlemiştim ki, hem dadımdı hem eski hayatımdaki evimizin hizmetçisiydi hemde şimdi annemdi. Bu yüzden artık onun kollarında daha güvendeydim.
Büyük bir panikle gözlerimi açtığım gibi beyaz tavana bakmayı keserek başımı yumuşak yastıktan kaldırıp yatakta oturur bir şekilde durdum . Daha önce görmediğim bir odadaydım , gördüklerimin etkisiyle odaya bile odaklanmadan üzerimdeki ince pikeyi kaldırarak ayaklarımı sarkıttım . Gördüğüm anının rüya olmasını diliyordum çünkü , annemin gerçek olmadığını söyleyen anıya inanmak istemiyordum . Annem Benim annemdi . İpek benim annemdi . Yüzünü bile hatırlamadığım kaçıp giden bir kadın benim annem olamazdı. En kötüsü ise Sedat karmenin ortadan kaybolan gerçek babamın arkadaşı olmasıydı , küçücük bir kız çocuğuyken anımdaki yırtıcı bakışlarını görmek cidden çok acı verici olmalıydı . Hala merak ediyorum , küçük bir çocuğa bir insan bu kaderi neden yaşatır ? Yada neden ben ? Neden o iğrenç adamın oyuncağı olmuştum ? Emin değilim . Belkide gerçek babam iflas etmeseydi belkide gerçek annem beni bırakıp kaçıp gitmeseydi böyle bir durumu yaşar mıydım emin değilim .
