_____
Hızla koşuyordum. Neredeyse bana yetişmek üzereydi. Yüzünde beyaz bir maske vardı. Boynumdan tuttu ve kendine çekti. "uyku vakti geldi" dedi ve elindeki bıçak boğazımın üzerinde kaydı.
_____
"Rachel, Rachel! Kahvaltı hazır. Hadi mutfağa." Bu ses annemin sesiydi. Yatağımda doğrulduğumda ancak nefes nefese kaldığımı farkedebilmiştim. "Tamam anne geliyorum." diye karşılık verdim. Ne kadar da rahatsız edici bir rüyaydı. İlk defa başka bir evde yaşamanın oluşturduğu psikolojiyle bu tür şeyler görmem normaldi tabii.
Yemeğimi yedim ve bu yeri keşfetmeye başlamak için dışarı çıktım. Hava çok soğuktu. Neyse ki sıkı giyinmiştim. İçimde bir huzursuzluk vardı ve rahat değildim nedense. Hâlâ gördüğüm rüyanın etkisinde olmalıyım diye düşündüm ve yürümeye başladım.
Çok güzel bir yerdi. Etrafıma bakmaktan kendimi alamıyordum. Doğaya olan aşkımı canlandırıyordu sanki. Kediler yolun kenarında koşuşturuyor, oynuyorlardı. Kuşların cıvıltısı en sevdiğim şarkının nakaratını dinliyormuşum hissi oluşturuyordu içimde. Etrafa bakarak düşüncelere dalmışken birine çarptım ve kendimi yerde buldum. Kafamı kaldırdığımda bana çarpan kişiyi görmüştüm.
Simsiyah giyimli ve kapşonu örtülü bir adamdı karşımdaki. Sanki hiç bir şey olmamış gibi yoluna devam ediyordu. Ne kadar da kaba bir davranış. kaldırmak ya da en azından 'pardon' demek ne kadar zor olabilirdi ki?
Karşımızdaki eve girdiğini görünce sinirle gülümsedim. Harika! Mutlaka bir pürüz olmak zorundaydı. Onun komşum olduğuna inanmak istemiyordum. Kalktım ve yoluma devam ettim. Bugün kimse keyfimi kaçıramaz.
आप पढ़ रहे हैं
Katilin Aşkı
किशोर उपन्यासBazı hikayeler vardır. Mutsuzluğun var olmadığı hikayeler. kötü kaybeder, iyi hep kazanır. Ve bazı gerçekler vardır. Her kötü içinde iyilik ve her iyi içinde bariz kötülük taşır. Karanlık olmadan aydınlık, günah olmadan sevap var olamaz. Ve bir aray...
