ATALANTE 3 [TAMAMLANDI]

Bölüm 37

Medya AZELYA. Öylesine eklediğim bir sahne Azelya ve Lacey'i bu şekilde hayal edebilirsiniz. Bölüm sonunda Azelya için bir gif ekleyeceğim.
.....

Kurulan tezgahın yanına vardığımızda Hedya'nın annesi ailemi bulabildim mi diye sormuştu. Üzgün bir şekilde başımı olumsuz anlamda salladığımda Hedya fısıltıyla annesine bir şeyler söylemişti. Hedya'nın annesinin yüzü düşerken sanırım ailemin beni aramayacağını söylemişti. Bu yalan için vicdan azabı çekecektim ancak başka diyebilecek bir şeyim yoktu.

Hedya'nın annesi yanıma yaklaşarak omuzlarımdan nazikçe tuttuğunda gülümseyerek söze girdi.

"Despina bir süre bizimle kal olur mu? Hatta belki kalıcı olur. Hedya ve ben varız sadece."

Mahçup bir şekilde gülümsediğimde 'çok teşekkür ederim' demiştim.

"Beni bir süre ağırlayabilirseniz çok mutlu olurum. Sonra başımın çaresine bakacağım söz veriyorum."

Hedya'nın annesi başını iki yana salladığında hep kalabileceğimi bir başıma gidersem aklının kalacağını söylemişti. Asiller tezgaha yaklaştığında Hedya'nın annesi tezgahın başına geri dönmüştü. Hedya yanıma yaklaştığında fısıltıyla eve gittiğimizde annesinden izin almamız gerektiğini söylemişti.

"Ne söyleyeceğiz ki? Krallıkta eğlence var katılabilir miyiz mi?"

Hedya gözlerini kocaman açtığında 'elbette hayır Despina' demişti.

"Öyle dersek annem bizi ne yapar biliyor musun sen? Krallık eğlencesine bir asil eşin olmadan girmen imkansız. Sorguya tutar."

Derin bir nefes aldığımda 'ee ne diyeceğiz o zaman' demiştim. Hedya yerinde kıpırdanırken 'bir düşüneyim bir dakika' demişti.

Bir süre öylece düşüncelere daldığında parmağını şıklatarak söze girdi. Bense onu duymuyordum. Parmağını şıklatması beni hipnoz etmiş gibiydi. Azrail'i hatırlatmıştı. Ben burada ne yapıyordum ki?

Azrail yaralıydı. Alemden aleme dolaşarak beni arıyordu. Krallık eğlencesinden bahsediyordum bir de! Aniden üstüme kara bir bulut çökmüş gibi omuzlarımı düşürdüğüm Hedya'nın ne dediğini duymuyordum. Bunu fark etmiş olacak ki duraksamıştı.

"İyi misin? Yüzün neden aniden düştü?"

Derin bir nefes alırken daha çok nefes almak istercesine daha da derin bir nefes almıştım. Duygusuz mu davranıyordum yoksa yaşadıklarımın etkisinden ötürü hala şokundan mı çıkamıyordum? Azrail yaralıydı ve beni arıyordu düşünmem gereken tek gerçek buydu benim!

"Hedya lanetlileri nasıl bulabilirim?"

Ani ve ciddi yüz ifademle sorduğum soruma karşılık Hedya ağzı açık bir şekilde kaldığında bana bir süre baktı.

"Despina...ne alaka anlayamadım."

Sertçe yutkunduğumda onları bulmak istediğimi fark etmiştim. Büyü yapabiliyorlardı, yetenekleri vardı. Bana yardım edebilirlerdi. Belki Azrail için bir işaret bırakabilirdim. Onlar bir şey yapabilirdi. Hedyaya ciddi bir şekilde bakmaya devam ederken tekrar söze girdi.

"Bulamazsın Despina şaka mı yapıyorsun?"

Hedya'nın suratı ciddi bir hal aldığı için kendimi sakinleştirerek zoraki gülümsemiştim. Hedya şaka yaptığımı düşünerek güldüğünde gözlerini devirmişti. Peki lanetlileri gerçekten bulamaz mıydım? Onlardan lanetli diye bahsetmek istemiyordum. Büyücüleri, onları bulamaz mıydım?