နော်ထူးအိမ်ကိုပြန်ရောက်တော့ အချိန်က 12 ကျော်ကျော်လောက်ပေါ့ ဒီချိန်ဆို ကလေးတွေစာသင်ပြီးသွားလောက်ပြီလေ..။ဆရာမက ဆယ်ရက်ပဲနေရတာမလို့ စာမေးပွဲရက်နီးလေးတွေခနခေါ်သင်တာရယ်..။နော်ထူးခြံဝရောက်တော့...သူမနှင်းတီပင်လေးကို
သေချာဂရုစိုက်နေလေရဲ့ကွယ်..။နက်ပြာရောင်ထမိန်လေးကိုမှ V ရှိတ်လေးနှင့် အင်္ကျီကလဲ ထိုအတိုင်း ဝမ်းဆက်ပင်..။အသားအရည် ဝင်းဝင်းဝါဝါပေါ်မှာ ထိုအင်္ကျီနဲ့ထမိန်လေးက ပနံ့သင့်လိုက်ဖက်လှသည်။
အို..။ပိုပြောတယ်ထင်ရင်လဲထင်ပါစေ။ဆရာမက အကုန်လုံးနဲ့လိုက်ဖက်သည်။အဓိက နော်ထူးနဲ့ပိုလိုက်ဖက်သည်...
"ဆရာမ..ဆရာမလို့"
"...."
"ဆရာမရေ"
"...."
တစ်ခါခေါ်လဲမထူး နှစ်ခါခေါ်လဲမထူးတာမို့ ဒါဟာစိတ်ကောက်နေတာမှန်းနော်ထူးသိလိုက်ချေပြီလေ..။
မနက်က နော်ထူးစကားလွန်သွားတာကို အခုမှထပြီးစိတ်ကောက်ပုံရသည်။ဒီအမျိုးသမီး တတ်လည်းတတ်နိုင် လွန်းပါဘိ။
ထိုအမျိုးသမီးကလေ စိတ်ကောက်နေလဲ သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတာရှင့်..။ရှင်တို့မမြင်ဖူးသေးလို့ပါ..ကျမမှာ သူတစ်ခါပြုံးတိုင်းအရည်ပျော်ရချည်ရဲ့လေ..။သူမရဲ့ ခြေလှမ်းသံက ကျမနှလုံးခုန်နှုန်းကို တိုးမြင့်ပေးနေတဲ့အောက်ဆီဂျင်လေးပေါ့...။လက်သွယ်သွယ်ပေါ်က အကြောစိမ်းစိမ်းလေးတွေကို ကျမရဲ့အသက်သွေးကြောမျှင်တွေလိုကပ်တွယ်မိနေတာလဲ ကျမကိုယ်တိုင်ပါပဲလေ...။စိတ်ဆိုးလို့ မျက်စောင်းလေးများဝင့်လိုက်ရင်..ဒီလူနေစရာနေရာတောင်ရှိပါ့မလား။ ရင်ထဲကိုစူးနစ်ဝင်လာတဲ့ သူမအကြည့်တွေက သိပ်ကိုပြုစားလွန်းပေသည်။ခြုံပြောရ ရင် ကျမအသက်ဖြစ်တည်မှုတောင် သူမရဲ့ လှုပ်ရှားမှုဟန်ပန်လေးတွေပဲ ဖြစ်သည်။သူမရဲ့ ချစ်စရာ အပြုအမှုတွေကြားထဲမှာ ကြာရင် ဒီကလူ ရူးရချည်ရဲ့လေ ရူးရချည်ရဲ့...။
"ဆရာမ"
"...."
သူမရဲ့ခေါ်သံကိုပြန်မထူးပေ
"ဆရာမရေ..."
"....."
"ထူးရဲ့..ပင်လယ်နီလေး.."
YOU ARE READING
မြတ်နိုးရသူ
Fantasyမပိုင်ဆိုင်ချင်ပါဘူး ငေးကြည့်ရရုံနဲ့ကျေနပ်ပါတယ် ဆရာမရယ်...နှင်းဆီနီနီကိုသိပ်သဘောကျတဲ့ဆရာမ နော်ထူးကတော့...ဆရာမကိုပဲသဘောကျမိပါရဲ့..။ ဇာတ်ကောင်နမည်က နမည်အရင်းတွေထည့်သုံးထား တာမို့ ဆရာမတွေကိုထိခိုက်လိုစိတ်မရှိပါဘူး.... စိတ်ကူးယဉ်ဇာတ်လမ်းသက်သက်ပါနော်...
