My Teacher is My Bodyguard

Interview

Kate Pov

Toot... Toot... Toot...

Nagising ako sa tunog ng alarm clock ko, kaya pinatay ko ito at tiningnan ang oras.

It's already 7:00 o'clock in the morning, maaga pa para sa interview

Naligo na ako at nag patuyo nadin ng buhok, I decided na pumunta sa isang coffee shop near in my house.

Hindi namuna ako nag make up at lumabas na ng kwarto.

Naabutan ko si Manang na naglilinis sa sala

"Good morning manang" masayang bati ko dito kaya napalingon ito sa gawi ko.

"Gising kana pala iha, ano gusto mong kainin ipagluluto kita? Hindi kana nakapag hapunan kagabi mukang pagod ka kaya Hindi na kita ginising" sambit sa akin nito.

"Ayy manang wag na po, sa coffee shop nalang po ako mag bebreakfast, kayo po muna ni tisay ang kumain dito."

"Ahh sige iha, mag iingat ha" tumango at ngumiti ako kay manang bilang sagot at kinuha na ang susi at lumabas.

After a short drive, I arrived at the coffee shop, but I still didn't get out of my car. I'm not sure why I continue to visit this place, even though I have a memory of something here that makes me unhappy.

All of our past memories may be found at this cafe, where she used to take me every time.

I'm still perplexed as to how she could leave me so abruptly and without even saying goodbye. Do I still love her? because I've felt like I'm still broken into pieces and can't move forward until now.

Diko alam na pumatak napala ang luha ko, pinunasan ko na agad ito at bumaba na ng sasakyan.

"Good Morning Ma'am Kate!" Masayang bati sakin ng gwardya ng coffee shop, naging kilala nadin ako dito dahil lagi nga kami nandito, actually kaming dalawa ay kilalang kilala na.

"Good Morning" I greeted back at ngumiti ng tipid

"Same spot Ma'am?" Nabaling ang tingin ko sa babaeng waitress na nasa harap kona ngayon

"Uhmmm....N-No, I mean y-yes, yes! Same place" nauutal na sabi ko dito, ang tinutukoy nya ay yung lugar na lagi naming pinupwestuhan.

Naalala ko na gustong gusto nya sa pwesto namin nayun dahil gusto nya ng tahimik, maganda ang tanawin, at yung kaming dalawa lang.

Hays! Nasan kanaba? bakit moko biglang iniwan ng walang paalam? I miss you so much, Hon.

"Ma'am okay lang poba kayo?" The waitress asked.

Without realizing it, I was once more sobbing stupidly while zoning out.

Fuck these tears!

"Yeah, I'm fine!" Tipid na sabi ko at pinunasahan yung luha sa mga mata ko.

"Ahh Ma'am same order padin poba?" Bigla nalang akong napahawak sa sintido ko. Hays!

"Yes, yun nalang din siguro" Sabi ko nalang para matapos na, at umalis nadin ito.

Nilibot ko yung aking paningin sa loob ng coffee shop, Wala padin itong pinagbago.

"Ma'am here's your order"

Pagkatapos kumain ay binayaran ko na ang bill at umalis

Nagmamadali na akong umakyat sa taas at nag hanap ng maayos na isusuot, nag make up lang ng konti at umalis nadin ako.

Nakarating ako sa tamang oras kung saan ang interview at ilang minutes nalang ay mag i-start na.

"Ms. Kate ready napo ba kayo?" Tanong sakin nung isang staff dito.

"Yes" tipid na sabi ko. I take a deep breath and let it out since I'm so nervous right now.

"Tara Napo, malapit napo kayong tawagin" sumunod lang ako sakanya, nasilip ko din na madami ng tao sa labas.

"Please let's welcome, the owner and the designer of the famous fashion clothes, Ms. Kate Siegel!" The show's host greeted me with enthusiasm. All those present who were watching cheered as soon as I walked in.

"Thank you for inviting me here" I said.
I smiled at all of them, which increased the
volume of the audience's yells.

"We are happy that you are here Ms. Kate" balik ng host sa akin.

"So you are the owner of the famous fashion clothes and also the designer, you're so successful now Ms. Kate and malapit nadin Ang fashion show ng clothing mo"

"Yes actually sa mom ko talaga to, but when she died because of the accident ako na ang nagtuloy, and I'm so happy dahil naging successful ang pinaghirapan ni mom"

"And also you are a model right?"

"Yes pero tumigil muna ko sa pag momodeling, nag focus muna ko sa mga business na naiwan ni mom and dad"

Blah.... Blah... Blah... Blah....

Mahigit isang oras din ang tinagal ng interview at madami din ang nag papicture, actually first time akong pumayag na magpa interview na ilalabas sa buong mundo.

Kaya hindi talaga kilala kung sino na ang may ari ng famous fashion clothes sa buong mundo, ang kilala lang nila ay si mom pero hindi nila kilala ang anak

Hapon na nung makauwi ako sa bahay, dahil dumaan muna ko sa isang restaurant
para kumain.

Pag kapasok ko sa bahay walang tao sa sala, baka nasa garden si Manang. Umakyat na ako ng kwarto ko para makapag shower.

When I'm finished, napag pasyahan kong bumaba muna dahil maaga panaman at hindi padin ako inaantok.

Nagpunta ko sa pool at nilublob ang paanan ko.

The moon was quite brilliant, and the stars were stunning, when I gazed up at the sky.

You would undoubtedly be ecstatic while gazing at the sky if only we were together right now, Hon.

I grinned sourly. I recalled the days we had spent gazing at the stars together as well as her gorgeous smile, which I will never forget.

Tiningnan ko ang phone ko at pinagmasdan ko kung gaano pa kami kasaya dito.

Hindi ko padin pinapalitan yung lockscreen ng phone ko, picture padin naming dalawa ang nakalagay, siguro mahal kopa din talaga sya.

"Iha nandito ka lang pala, tara't maghapunan kana." Nilingon ko si Manang mula sa likod ko. Masyado na pala kong nag tagal dito dahil hindi kona napansin ang oras.

"Opo manang" tumayo na ako agad at sumunod na sa kusina.

Sabay sabay na kami ni manang at tisay mag hapunan, mukang pagod na pagod silang mag ina. Napaka suwerte ko sakanila dahil hindi nila ako iniwan at inalagaan nila ko na parang tunay na pamilya kaya kahit kailan ay diko naramdaman na mag isa ako.

"Manang, Tisay ako na bahala sa mga pinag kainan natin mag pahinga na kayo" I said nang inuumpisahan ng magligpit.

"Naku iha wag na nakakahiya sayo, at paniguradong pagod ka kaya hayaan mo na kami dyan"

"Ayy nako Manang pamilya napo tayo dito, at Alam ko din pong mas pagod kayo seka sakin kaya magpahinga napo kayo" at ngumiti sa kanila

"Hays! May magagawa paba ko eh inuumpisahan mo ng maglinis ng plato" natawa nalang ako kay Manang at pinapasok na sila sa kwarto nila.

Nang masigurado kong malinis na lahat ay umakyat nadin ako sa kwarto para makapag pahinga na.