BAB 4

3.6K 157 4
                                    

"Aku sure. Jangan risau lah".

"Tak apa lah. Kitaorang balik dulu. Ni j, jangan lupa call".

"Ye! Dah pergi balik sekarang."

"Amboi kau tengok tu izuwann, dia halau kita doh."

"Itu lah pasai. Dah lah. Jom lah balik" Ucap izuwann

Aku hanya menjuihkan mulut. Malas nak layan.

"Kitaorang balik dulu j"

Aku hanya mengangguk lantas berpaling ke arah izuwann dan anuar. Aku menghantar mereka dengan pandangan yang kosong. Tak lama kemudian, pandangan aku berpaling ke arah anita. Aku mengeluh pelahan. Aku bersilang tangan dan bersandar ke kerusi. 'kenapa wanita selalu dijadikan punching bag untuk lelaki? Kemana hilangnya sikap prihatin seorang lelaki terhadap wanita?' aku memandang anita dari setiap sudut. Kesian dan simpati bermain disegenap ruang. Aku terus bangun dan berjalan ke kaki lima hospital untuk melihat suasana sekeliling. Sesekali aku menghirup udara ubat-ubatan. Uish.. senak hidung aku dibuatnya.

"Hei, tak balik ke?"

Aku terus pusing kebelakang. Fara rupanya. Fuh!.

"Tak balik. Saja nak tunggu sampai anita sedar. Fara shif malam ke?"

"Haah, fara shif malam. Ni kejap lagi fara nak pergi makan, mei nak join tak?"

"Boleh jugak."

"Beres!. Nanti fara whatsapp mei okay"

"Okay fara.."

Fara terus meninggalkan aku dekat kaki lima hospital tersebut.. aku memandang ke arah anita sekilas dan memandang ke arah bangunan hospital tersebut.. mata aku melilau-melilau ke kiri dan kanan hospital. Tak tahu apa yang hendak dicari. Dan ini kali pertama aku jejak kaki kat hospital ni. Bangunan agak menyeramkan. Macam hospital lama pun ye. Aku mengerling jam dekat tangan aku. Sudah hampir nak malam. Aku berpusing kebelakang.. belum sempat aku nak melangkah, telefon aku berbunyi menandakan whatsapp masuk.

📥 "Jom mei. Fara tunggu dekat bawah."

📤 "Oraite" Balas aku dan segera melangkah.

Aku terus turun dari tingkat 3 menguna kan lif. Sampai saja di bawah, fara dan seorang lagi nurse tengah siap menunggu aku.

"Nak pergi makan dekat mana?" Tanya aku.

"Dekat cafe"

"Ooo okay"

Kitaorang terus melangkah ke cafe. Sampai saja cafe, cafe tu memang kosong. Fara terus tarik kerusi dan duduk termasuk jugak aku dengan nurse lagi sorang yang bernama suria. Aku memandang sekeliling. Mungkin tingkah aku sedikit pelik, fara tiba-tiba bersuara.

KISAH SERAM "HOSPITAL BERHANTU"Where stories live. Discover now