MAFYA BEY -TEXTING +18

twenty-seven

Kenan Doğulu, Ben güzelden anlarım, Uğur'dan Ahsenazikoya gelsinnnsss

OY VE YORUMLARLA çoşturun beni pazar demeden ikinci bölümü yazarım gibibii nbdjfjsdb

 🖤

Uğur ÖZKARA namıdiğer Mafya Bey'den

Salı 19:00

Ahsen benim için ne anlam ifade ediyordu?

Ahsen Naz Aykan.

Güzel bir kız. Küçük bir kız.

Minik, vahşi, kendini bilmezmiş gibi keskin konuşmaları, laf sokmaları, ayrıca kendinden çok emin ve yürekli duruşuyla aklımı alan, bir kadında nadir gördüğüm özgüvenlerden fazlaca taşıyan, bunu da layıkıyla yerine getiren, üzerine tam oturtan bir kedi.

Dahası neydi?

Sadece bir tanesini görmeme rağmen bana yeten ve artan yeşil gözleriyle, oturduğum evde gözümün gördüğü her alanda bulunan yeşilin onun gözlerine yerleşmesiyle içimi delen bir sıcaklığın kalbimi zamansız kaynatması gibi bir şeydi. Bu renk bunca senedir yaşadığım hayatımda hiç bana bu kadar özel bir anlam ifade etmemişti.

Yeşil gözlü onlarca insan tanıyordum. Erkekleri geçtim diyelim, malum ilgi alanımda değillerdi ama kadınlarda da hiçbiri onunki gibi kanımı kaynatmamıştı. Hiçbiri, onun ortasına sarı bir mürekkep lekesinin sıçrayıp dağıldığı, kenarları yaz yeşili, ortası sonbaharı andıran gözleri gibi içime oturmamıştı. Tek tek saysam bıkmayacağım kirpikleri, yaptığı makyajı kendine yakıştırması, hafif kısık ve çekik gibi duran ama bunun da makyaj oyunuyla oluşabileceğini ancak tahmin ettiğim, doğal görmek için de şu an elimde olan pek çok şeyi vereceğim gözleri...

Tarifi imkansız ama yaşamaya doyamadığım bir kadındı o.

Beni çıldırtan ve son raddeye getiren o güzel fotoğraflarını da iyi ki, onu görmek için yaratacağım bir ortam varken yapmıştı. Yoksa bu sefer ona ve kararlarına saygı duymaz, yer ve gök umrumda olmazken evinin adresini iki dakikada bulduğum gibi, arabaya atlar soluğu evinde alırdım. O zaman bıcır bıcır laf sokmaları, beni yıllardır tanıyormuş gibi imalar yapmaları, mesaj atmaları ne demekmiş görürdü.

Beni sadece laflarıyla ve o tatlı konuşmasıyla bile çıldırtıyordu. Daha ne yaşamıştım oysa. Belki de elle tutulur hiçbir şey. Ancak irademin, ergenliğimden sonra araya kaynayan yıllarda güçlenmemiş gibi ilk kez bu kadar zayıf kaldığını iyi biliyordum. Hatta irade denen şey bende hiç kalmamış da olabilirdi.

Sabırsızlanıyordum.

Konuşmaya ilk başladığımızdan beri geçen günler, belki de kolayca sayılabilir bir sayıydı. Ama benim için o gece, telefonumun ekranına pat diye düştükten sonra hiçbir gün kolay ve hızlı geçmemişti.

İlk an onu benimle dalga geçen biri ya da gereksiz bir düşman gibi görmem tamamen benim hanzoluğumdandı. Oysa o minik, zararsız bir kızdı. Yaşını da öğrendikten sonra her anda yansıttığına tamamen emindim. Gençti, deli doluydu, güzeldi, güzelliğinin farkında da olmalıydı ki bunu sonuna kadar kullanıyordu. Sırf bu yüzden de tehlikeliydi.

Lafları ve o saçma sapan emojileriyle beni de kendine benzetiyor, dediğini yaptırıyor, tam tahmin ettim derken olmayacak bir sözüyle beni afallatıyordu. Kanımı kaynatıyor, onun tabiriyle anonim kalmasına artık izin veremeyecek gibi oluyordum. Ve bugün bunu gerçekleştirecektim.