MAFYA BEY -TEXTING +18

forty-two

Selamss geldik aşklar

Aşktan yana kurşun yemişsek aileyle durumu toparlarız, yıkılmayız dedik ama bakalım ılsdhfkhsfd

OY VE YORUMLARINIZI EKSİK ETMEYİN Kİ BUGÜN BİR TEXT BÖLÜMÜ DAHA ATAM

INSTAGRAMDAN DA TAKİPLEŞELİM GELİN, HAYRINIZA ŞOP MOP YETENEĞİ OLAN YOK MU ARANIZDA, MANKENLERİ KULLANIP İKİ ÜÇ FOTOĞRAF YAPIP GELSİN UDIFHGKSD =tamamyayazar

Keyifli Okumalarrrrrr

Burak Bulut & Ebru Yaşar & Kurtuluş Kuş - İçime Ata Ata "İçime ata ata kadehimi vuruyorum masalara. Bu gece yarama meze olur ANILAR."

 🖤

Pazar 22:48

Arkamı dönüp bakmadım. Oradaydı, Uğur bana bakmaya devam ediyordu. Bugün kalbimin tamamını ardımda bırakmak pahasına ona birden çok kez sırtımı dönmüştüm ama bu sefer dönsem, kollarına koşardım. Sırf bu yüzden yapamadım.

Artık ben de sınırımdaydım. Ağladıktan sonra hassaslaşan bünyem için de onun çekiminden uzak kalmak zordu. Onun güneş sarısı saçlarına dokunmamak zordu mesela. Onun mavi gözlerine kapılıp gitmemek zordu. Müptelası olduğum tenine, onun için yaratılmış gibi yapışan kokusu için, boynunda soluklanmamak zordu.

İşin acısı, kırılıp parçalansak da, onun dünyasını anlamamak da zordu. Korkularını bilmezden gelmek zordu. Belki afallamıştı. Belki eskiden yaşadığı ilişkilerinden farklı bir konumdaydım onun için ve bunu tahmin etmek ve üzerine düşünmek de zordu. Belki benim toz pembe hayatıma kara çalmamak için geri çekilmişti. Onunla empati kurabiliyordum ve kahretsin ki bu en zoruydu.

Onu anlamak, kalbime iyi gelmiyordu. Aklım, o zaman ona haksızlık ettiğimi, boşa yüklendiğimi söyleyip duruyordu.

Hızlı adımlarım, bahçemize girmemle son buldu. Hâlâ gitmemişti. Araba sesini duymamıştım ve izlendiğimi bilmek en zoruydu.

Aşkın zamanla ölçüşemeyeceği muhakkaktı, ilk görüşte aşk da en büyüğüydü, on sene sonra kavuşsan da büyük aşk yaşanabilirdi. Ve ben de, kalbimin kırk yıllık eşinden ayrılmış gibi büyük bir acı çekiyordum. Olabilir.

Bunu bize yapmamalıydım ama belki de bir bakıma iyi olmuştu. Sözde ayrılığımızla belki o da gider, dağıtılan işini gücünü toparlar, kafasını benden uzaklaştırır, biraz önüne bakardı. Biraz bitmeyen dertlerini(!), kökünden kurutmaz ama azaltırdı.

Şimdi aklı tamamen sende kaldı! Ve sen...

Tamamen dert olmuştum ona, biliyordum.

Beklesem, şaşkınlığından sıyrılır mıydı? Beklesem ben de seni seviyorum der miydi?

Bazen zihnimizde tamamlanması gereken şeylerin fırsatını kaçırırdık ama bu bize iyi gelirdi. Psikoloji buna Zeigarnik etkisi diyordu. Sosyal medya her zaman boş beleş bilgilere yaramıyordu. Bak işte böyle şeyleri de öğreniyordum!

Tamamlanmamış olayları, tamamlananlara göre her zaman daha fazla hatırlardık. Beynimizin, kimine göre bunu iyi bulduğu kimine göreyse berbat sayılacak özelliklerinden biriydi.

Çünkü bir şeyin sonsuza dek sürmesini istiyorsak eğer onu yarım bırakmalıydık. Yarım bırakırsak, zihnimizde bir yer onu tamamlamak için çırpınıp dururdu. Bu sayede de belki sonsuzluğa kavuşurduk.

Uğur zihnimde hep yarım kalacaktı. Kalbimin tamamı onun olsa da. Aklım onun yanında yok olsa da bunu unutmayacaktım. Onun bendeki yerini asla kapılarını kapayarak tamamlamayacaktım. Çünkü bu da, bizim sonsuzluğumuzdu.