Kanlı Geçmiş

13. Bay Gizemli

Keyifli okumalarrrrr 🫶🏻

Yazım yanlışı var mı diye kontrol ettim fakat gözden kaçırdığım olmuş olabilir. Görürseniz paragrafa yorum bırakırsanız sevinirimm.

Başlamadan oy vermeyi unutmayın lütfen.
___________________________________________

Hayat kısa, insan düşüncesiz. Bazen birini kırarız ve kendimizi affettirecek vakit kalmaz, bazen birini severiz fakat söylemeye çekiniriz. Pamuk ipliğine bağlı yaşıyoruz. Yaşarken ölüyoruz fakat nefes almak için uğraşmıyoruz. Acı çekmekten zevk alacak kadar delirdik sanırım.

"Hayatı yaşa istediğin gibi çünkü kimse sana ne istediğini soracak kadar düşünceli değil."

Arven

Sabah...

Neden bilmiyorum ama kalbimde bir acıyla uyandım. Çok mutsuz hissediyordum ve nedenini bilmiyordum. Buna engel olamıyordum. Regl günüm yaklaşmıştı belki de bunun yüzünden de olabilirdi. Öyle olduğunu da pek düşünmüyordum çünkü bu zamana kadar hiç olmamıştı.

Geçmesini umut ederek kalktım yataktan. Yürümeye halim yoktu. Oturup ağlasam şaşırmazdım. Kış mevsimine girmek üzereydik, belki de üşütmek üzere olduğum için bir kırgınlık hissediyordum.

Biraz olsun kendime gelebilmek için yüzümü soğuk suyla yıkadım. Pek işe yaradığı söylenemezdi.

Üzerimi değiştirmek için dolabımın önüne giderek kıyafet seçmeye başladım. Siyah bir pantolon ve beyaz bir örgü kazak seçmiştim. Üzerime ise kahve tonlarında trençkot almıştım.

Üzerimi banyoda değiştiriyordum çünkü izlenildiğimi biliyordum. Aslına bakarsam şuan o gizemli kişi bile umrumda değildi. Yinede ulu orta üzerimi değiştiremezdim. Kıyafetlerimi alarak banyoya girdim. Normalde kısa sürede hazırlanabilen biriyken şimdi yıllar sürmüş gibi geliyordu. Oyalanmadan çıkıp çantamı aldım ve hiç istemesemde kahvaltı yapmak için yemekhaneye gittim.

Genel olarak buranın yemeklerini beğeniyordum. Çoğu zaman tam ayarında yapıyorlardı.

Çok fazla bir şey yiyemedim çünkü kalbimde ki sancı hala devam ediyordu ve pek iştahım yoktu.

Kendimi kötü hissediyordum. Daha fazla kapalı alanda durmak istemediğim için dışarı çıktım.

Soğuk havanın etkisiyle kollarımı birleştirerek bir süre öylece durdum. Omzumda bir el hissedince irkilerek arkamı döndüm. Bengü'yü görünce kendimi zorlayarak gülümsedim. Bir şeyler olduğunu anlamış olmalı ki o hiç gülmemişti. Aksine kaşlarını çatmış ve endişeli bir ifadeyle bana bakıyordu.

"İyi misin? Yüz ifaden çok kötü."

Bakışlarımı yere çevirerek omuz silktim. "Bilmiyorum, kalbim sıkışıyor ve içimde bir sıkıntı var. Ağlamak istiyorum ama bir sebebi yok."

"Genelde bu tarz şeyler bir sebebi yoksa kısa sürede geçer. Bir sebebi olmadığına emin misin?"

Sadece başımı sallayarak onayladım.

"Gelip geçici bir şeydir o zaman. Günlük duygular çok değişkenlik gösterir ya da mevsimsel bir şeydir belki."

"Olabilir, neyse hazırsan hastaneye beraber gidelim mi?"

"Tamam gidelim."

Hava soğuk olduğu için arabayla gitmeye karar verdik. Çok geçmeden hastanenin önüne ulaşmıştık.

Kötü hissettiğim için Bengü yol boyu keyfimi yerine getirmek için uğraşmıştı. Az da olsa başarılı olmuştu. Çok üstüme gelmek istemiyor gibiydi fakat bu halimi düzeltmek için çabalamıştı.