Kanlı Geçmiş

22. Yakıcı Dokunuş

Keyifli okumalarrrrr 🤍

Yazım yanlışı var mı diye kontrol ettim fakat gözden kaçırdığım olmuş olabilir varsa kusura bakmayın görürseniz paragrafa yorum bırakırsanız sevinirimm.

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum...
_______________________________________________

Attığımız her adım geleceğimize giden yolu belirler. Sağlam adımlar atarsak geleceğimiz de sağlam olur mu? Belki... Bugün iyi olduğundan oldukça emin olduğumuz bir şey gelecekte yıkım sebebimiz olabilir. Hayatın ne getireceğini ya da götüreceğini bilemeyiz. Elimizden gelen sadece beklemek olur. Bazen adım atacak cesareti bulamazsın kendinde, emin olamazsın. Bu durumda iyice düşün çünkü üzerinden geçtiğin köprü yıkılmışsa bir daha geri dönemezsin.

"Yanında sevdiklerin varsa her adımın öncekinden daha güçlü ve kendinden emindir."

Demir Karan Aksoy

Eğer bu anı bir cümleyle nitelemek gerekirse tam anlamıyla yaşarken nefes almak, nefes alırken ölmek diyebilirdim. Kalbimde yoğun bir duygu karmaşası vardı. Birden heyecana kapılması kabul edeceğini düşündürüyor fakat kocaman açılan gözleri sanki aksini iddia eder gibi bakıyordu.

Her duyguyu iliklerime kadar hissettiğim bir andayım. Aklınıza gelebilecek her türlü hissi aynı ayna yaşıyordum.

Sıradan bir teklif yapmak istememiştim. Karşısına geçip benimle çıkar mısın demek saçma gelmişti ya da yüzüne karşı seni seviyorum diye haykırmak klişe hissettirmişti.

Annemin en sevdiği çiçek kırmızı güldü, belki Arven'de seviyordur diyerek bunu tercih etmiştim üstelik anlamını öğrenince iyi bir fikir olduğundan emin olmuştum.

Eğer bana İstanbul'da olduğum zamanlarda düşmanlarından saklanmak zorunda kaldığın için Bitlis'e gideceksin ve orada doktoruna aşık olacaksın deseler herhalde silahımı çıkarıp bunu söyleyen kişiyi vururdum. Ama şimdi yaşadıklarım bunlardan daha da fazlasıydı.

İnsan duygularını kontrol edemez derdi annem. Beyin ve kalp öyle ayrıdır ki sürekli biri diğerini saf dışı bırakır fakat ayrı da kalamazlar. Biri yoksa diğeri de eksik kalır. Beynim "asla böyle bir şey yapma onu koruyamazsın" diyordu, kalbim ise "aşk her zorluğu göze almaktır" diyordu. Ben ikisini de dinlemiştim ve Arven ile birlikte olup onu koruyacağıma karar vermiştim.

Ona gerçek beni gösterecektim çünkü onu bu şekilde koruyamazdım ve ne ile karşı karşıya kaldığını görmesini engellemiş olurdum. Bunu yapmaya hakkım yoktu üstelik eğer bir ilişki varsa bunun temeli güvendir ve Arven'in benim hakkımda bildiği her şey yalandan ibaretken ilk sarsıntıda yıkılabilirdik.

Bu zamana kadar kısa süren ilişkilerim olmuştu fakat hiç birine gönülden bağlandığım söylenemezdi. Onlarda bunun farkındaydı. Bana katlanmalarının tek sebebi param ve bulunduğum mevkimdi. Arven ise onlar gibi değildi. Ben ona göre sadece öfke kontrol problemi olan bir hastaydım o kadar ve o hastasına aşık olan bir doktordu.

Gerçekleri öğrenince ne tepki verir bilemiyorum. Yüzüme karşı yalancı bir pislik olduğumu haykırarak polis çağıracağını söyleyebilirdi. Tek amacımın onu kullanmak isteyen bir çıkarcı olduğumu düşünebilirdi.

Ya da tam tersi, olduğum gibi kabullenir ve hislerine karşılık verirdi. İşte bunun olmasını dünyadaki her şeyden daha çok istiyordum.