Bir Teravih Meselesi |Texting

2.0

Seelaaamm! Yine ben! Ama bence bu sefer sıkılmadınız bizden, siz istiyorsunuz artık çünkü akwmqşkakwqk

25 bin olmuşuz arkadaşlar! Bu benim açımdan bir başarıdır, kocamaaaann bir mahalle kurmuşuz :')

Uzatmadan bölüme geçelim efenim, iyi okumalar dilerim ✨

______________________________

Duyduğum şey, kafamı iyice karıştırken inanmakta oldukça zorluk çekiyordum. Tamam, yanında rahat hissediyordum, içimde ona karşı tuhaf bir his vardı ama hiç tanımadığım bir adama hemen inanmak mantıklı mıydı?

"Feza Bey," demiştim ki gözlerini sıkıca yumarak beni susturdu.

"En azından bey demesek?" Bir süre duraksadım. Şu an burada olanlar çok fazlaydı.

"Bu anlattıklarının çok saçma, ben nasıl size inanabilirim ki? Tanımıyorum bile!" Kurduğum her cümle karşımdaki adamı parçalarken son cümlem yıkımına sebep olmuştu. Bunu çok net anlamıştım.

"Deme öyle," dedi sessizce. "Yalvarırım Mahi, deme öyle ya..." Yalvarırı gibi çıkan sesi, dediklerini doğruluyordu. Bu hali içimi burktu ama hâlâ şüpheliydim.

"Ben, inanamam. Körü körüne inanmam, olmaz ki." En az onun kadar çaresiz hissediyordum. Son bir aydır gördüğüm rüyalar, ara sıra zihnimi yoklayan anılar... Ve şimdi bu anlatılanlar. Eğer böyle bir şey varsa da kötüydü, çok kötüydü.

"Sakin ol, abin ve Zehra arkamızdaki çardakta." Gözlerini kaçırdı, sesi kısıldı. "Benden korkmana gerek yok."

Arkama bakınca abimi ve Zehra'yı gördüm. Duyacak kadar yakın değildiler ama aksi bir durumda müdahale edebilirdiler. Bu beni rahatlattı ama tuhaf bir şekilde zaten rahattım.

"Peki, sakinim,"diye mırıldandım ne ara kalktığımı bilmediğim yere otururken. "En baştan anlat lütfen, anlat ki anlayabileyim." Başını salladı sakince.

"O gün yine okuldan almıştım seni, eve gidiyorduk. Hiçbir şey yoktu, her şey normaldi. Sonra, arkamızdan gelen bir araba alenen çarptı bize, isteyerek yaptı bunu. Ben engel olmak için arabayı kırınca da, senin tarafın darbe almış oldu." Sesi kısıktı, mahcuptu, ya da pişmandı. Ama ben bu hikaye de onun pişman olması gerektirecek bir şey bulamıyordum.

"Sonrası hastane ve senin hafıza kaybını öğrenmem."

"Tamam da," dedim sessizlikten sonra. "Çarpan kişiler kimmiş? Neden çarpmışlar?" Eli ensesine gitti.

"Sorunlu bir hastamdı. Daha doğrusu hasta yakınları. Adamın ameliyatını ben yapmıştım, kurtaramamıştım." Şaşkınlıkla aralanan dudaklarıma kapandı elim.

"Ne yani," dedim şaşkınlığımı atarak. "Bu adamlar Polat Alemdar gibi falan mıydı? Mafya olur ya hani..." Sorduğum soru onu şaşırtmıştı. Daha farklı bir tepki beklediğini biliyordum ama şu an şoktaydım ve evet, takıldığım nokta şimdilik buydu. Dizi sahnesi gibi bir şeydi anlattığı.

"Babam savcı, onun da baktığı bir dosyaymış. İkisi de üst üste gelince, böyle bir şey yapmışlar işte." Açıklamasına başımı salladım.

"Anladım." Anlamamıştım. Sırf bir doktor yakınlarını kurtaramadığı için dizideymiş gibi mafyacılık oynamakta neydi? Ne saçma işti bu? "E sen neden suçluyorsun ki kendini?"

"Benim hastamdı, babamın da davası. Ve bundan zarar gören sen oldun, hiçbir suçun olmadığı halde."

"Ama bunun için kendini suçlaman saçma," dedim gözlerine bakarak. Madem haram değildi, bakabilirdim herhalde. "Olacağı varmış, olmuş." Bir yılımı ve mis gibi eşimi umutmuş olabilirdim ama...

"Mahinev sen iyi misin?" dedi yüzüme dikkatle bakarak. "Şoktasın şu an ondan bu tepkilerin. Yüklenmemem gerekiyordu bu kadar," diyerek kendine kızdı.

"Şoktan sanırım," dedim başımı sallayarak. "Ben en iyisi eve gideyim, düşüneyim biraz. Hayatımın bir yılı yok sonuçta."

Daha fazla saçmalamadan kalk git Mahi! Kalk git!

________________________

Eve gelmiş ve annemlerden de aynı hikayeyi dinlemiştim. Rüyalarımı ve hatırladıklarımı birleştirerek de Feza'yı az çok hatırlamıştım. O adam gerçekten benim eşimdi, valla eşimdi!

Doktor eşimiz var Mahi!

Öğrendiklerim fazla ve ağır olduğu için odama çekilip tüm gün uyumuştum. Düşünmeye falan kafa yoramazdım şimdi. Ama aklıma takılan şeyler elbette ki vardı. Ama detaylara takılan birisi değildim.

"Şimdi ne yapacaksın?" Zehra, yatağımda köşeye oturmuştu. Ben de başaşağı durmuş, düşünüyordum.

"Bilmem, bana kendini hatırlatması lazım Zehra. Olmaz ki böyle." Başını salladı.

"Çok çekti be Mahi," dedi durgunlaşarak. Ben de ciddileşerek doğruldum. "Bir yıl, dile kolay. Sen ona yabancıydın, hiç hatırlamıyordun. Ama hiç bırakmadı valla, hep uğraştı. Tabii kendini de çok suçladı."

"Başta anlatsaymış ya?"

"Senin açından pek iyi olmazdı. O da senin hatırlamanın istedi ama olmadı, dayanamadı en son işte."

"Hâlâ oturmayan şeyler var ama hadi bakalım." İki gündür eve kapanıp bu konuyu düşündüğüm için, yani uyuyarak düşündüğüm için önceki şaşkınlığım yoktu. Ama saçma gelen şeyler vardı elbette.

"Biliyorum, kolay değildir tabii. Ama sorularının cevabı Feza da Mahi, seni en iyi o cevaplandırabilir. " Biliyordum tabii ki. Adam eşimdi sonuçta ve ben onu unutmuştum.

İnsan eşini unutur mu hiç Mahi? Bir de Feza gibi biri...

"Zehra bu bir yılda çok şey olmuştur. Sen de bir şey saklamıyorsun değil mi?" Şüpheyle baktım ona.

"Saklıyorum," dedi birden. "Ama anlatamam şimdi, çok da yüklenmeyelim güzel beynine." Kafama uzanan eline vurdum.

"Meraktan çatlamadan hatırlarım inşallah, çok amin." O da ellerini açtı kocaman.

"Amin Allah'ım, bir sürü amin!"

Zehra'yı yolcu ettikten sonra iki gündür yaptığım tek şeyi yaptım, uyudum. Ama bu sefer gördüğün rüya, her zamankinden daha farklıydı.

"Feza, ne demek ben aslında doktor değilim?" Feza elini ensesine attı yine. Utandığında, üzüldüğünde ya da bir şey sakladığında hep yaptığı bir hareketti. Ve benim bugün öğrendiğim şey, bunu doğruluyordu.

"Gizli bir görevdi Mahinev, anlaman lazım beni. Söyleyemezdim." Kollarımı göğsümde bağladım.

"Anlıyorum Feza, çok iyi anlıyorum. Ama benim doktor olarak tanıdığım adamın asker olmasının şaşkınlığını atamıyorum ben üzerimden!"

_________________________________________________________________________________________

Biliyorum sizde de oturmayan ve aşırı saçma gelen şeyler var Mahi gibi. Özellikle kaza kısmı bence. Ama son kısım biraz spoiler oldu bence, daha öğrenmediğimiz şeyler var. Bir yıllık kayıp sonuçta, boru mu?

Bölümü fırlatıp uyumaya gidiyorum ben, yarın iki bölümle gelmeyi umuyoruz inşallah 💛

Davulcu geçiyor şimdi, sahura kadar azıcık uyuyayım ndmwşwöskdş

Hayırlı geceler, Allah'a emanet olun ✨🌙💛