Bir Teravih Meselesi |Texting

2.3

Seelaamm! Yine ben!

Şimdi halamlara geldik de, aile apartmanı burası. Biz taşınmadan önce öyleydi yani. Şimdi öğrendim apartmandaki yeni kiracılarımız hep askermiş. Asker bir çift bile var! Dedim ben varken neden yoktu böyle komşular?

Neyse, ben buradayken bir açılıyorum. Kitap yazma konusunda, bilen bilir sksşwlwidkle yine buradayım ve sağanak yağmur var, cam açık, mis gibi dağ havası var. Ben de dedim ki tam bölüm yazmalık hava koş Süm'

Uzatmadan bölüme geçelim efenim, iyi okumalar dilerim ✨

__________________________________________________

Gözlerimi yüzüme vuran güneşle açtığımda ilk birkaç saniye kendime gelmeyi bekledim. Nihayet kafam biraz yerine gelince başımı çevirip bulunduğum odaya baktım.

Neredeyiz biz Mahi?

Dirseklerim üzerinde doğrulup odayı incelerken dün gece geldi aklıma. Kendi evime baskın düzenlemiştim ben. Gözlerim odada gezinirken camın önündeki koltukta uyuyan Feza'yı gördüm. Uyuyakalmış gibiydi çünkü rahatsız bir pozisyondaydı. Başını eline yaslamış, oturur vaziyette uyumuştu. Elim başıma gidince şalımın kaydığını hissettim. Hemen toparlamaya çalışıp karşımdaki aynadan da bakarak düzelttim. Fazla dağınık yatan birisiydim ama neyseki üzerimde eşofman takımım vardı.

Doğrulup yatağı düzelttim, Feza üzerimi örtüp yatağa yerleştirmişti beni. Kendisi niye koltukta uyumuştu ki?

Adamı hatırlamıyorsun, yabancı diyorsun, rahatsız oluyorsun. Yanında mu uyusaydı Mahi?

Rahatsız etmemek için burada uyumayacağına bile emindim. Ama uyıyakalmıştı. Adımlarım ona doğru ilerlerken engel olmadım. Şu sıralra kendime hiç engel olasım da yoktu zaten.

Kumral saç tutanları yüzüne dökülmüştü, uyuduğu için yüzü çok masumdu. Hoş, normalde de bana fazla tatlı gelen bir adamdı.

Yüzbaşı olması benim için bir şeyi değiştirmiyor. Bana tatlıydı.

Karşısında diz çökmüş, onu incelerken gözleri açıldı. İrkilsem de geri çekilmedim. Suç işlemiyorduk ki canım, kocamızı izliyorduk.

Beni görünce dudakları anında kıvrıldı. Sadece içten gülümseyince çıktığını anladığım gamzesi de belirdi yine yanağında. Gözlerimi hemen çektim.

O kadar da değil yani...

"Günaydın." dedim gözlerine bakarken. "Uyuyakalmışsın."

"Günaydın," diyerek sırtını dikleştirdi. "Uzun zaman sonra seni burada görmek güzel. Fazlasıyla." Gülümsedim.

"Gece bakmaya gelmiştim, yorgun da olunca uyuyakalmışım." Gözleri fazla derin bakıyordu, dayanamayıp gözlerimi kaçırdım.

"Eğer rahatsız olmasaydın," dedi çekingen bir sesle. "Burada kalmanı teklif edebilirdim. Sen yokken çok boş çünkü."

Ondan rahatsız olduğumu düşünüyordu. Haklıydı da. Ama düne kadardı bu. Artık onunla evli olduğumu hatırlıyordum, onun nasıl bir adam olduğunu da hatırladıklarım ile az çok anlamıştım. Onu bu vakitten sonra üzmek de istemezdim, Feza bunu hak etmiyordu sonuçta.

"Rahatsız olmuyorum senden Feza," dedim gözlerine tüm içtenliğimle bakarak. "Dün bu eve gelince de birkça anıyı hatırladım. İyi geliyor bu ev bana." Fazla mu hızlı davranıyorsun bilmiyordum ama zaten kaybolan bir yılınız vardı. Daha fazla beklemeye ne gerek vardı ki?