Bir Teravih Meselesi |Texting

3.0

Seelaam! Biz geldik! Ve sonunda bu bölüm Feza da geliyor

Yazacak bir şey bulamadığımdan uzatmadan bölüme geçiyorum ama öncesinde şu dipnotu geçeyim; Gökçe onların kızı değil arkadaşlar, olamaz da çünkü üç ay evli kalmışlar biliyorsunuz. Yani önümüzde planladığım bir şok daha yok, merak etmeyin. Abartmaya gerek yok, dozunda bırakalım. Bence

İyi okumalar dilerim efenim

__________________________________________________________________

Gözlerimi aralarken burnuma dolan koku ile aralanamayan gözlerim hemen açıldı. Tepemde bana bakan Feza'yı görünce yatakta doğruldum.

"Feza! Gerçek misin?" Sessiz bir gülüş çıktı dudaklarından. Saçlarımı gözümün önünden çekti nazikçe.

"Rol çalıyorsun yalnız." Gülüp kollarımı boynuna doladım. Beklemeden elleri belime sarıldı. Her ne kadar ona itiraf edemesem de özlemiştim demeyecektim çünkü itiraf edecektim. Hislerimi neden kocam olan adamdan saklayayım ki?

"Özledim seni." Derin bir nefes aldı. Güldüğünü işittim. Hep gülmeliydi bence.

"Bende çok özledim." Sesinin tonu ve söyleyiş biçimi bunun sadece göreve gittiği üç günü kapsadığını söylemiyordu. Ayrı kaldığımız ve onun bana yabancı olduğu bir yılı da kastettiğini biliyordum. Geri çekildim.

"Kahvaltı hazırlayacaktım sana ben," dedim duvardaki saate bakarak. Daha güneş doğmamıştı.

"Daha sabah olmadı, uyu sen." Sırtımı yatak başlığına dayayıp yüzünü izledim.

"Sende uyu, yorgun olmalısın." Başını sallayarak yatağa uzandı. Yorganı üzerine örttüm. Kısa bir an çekinsem de ellerim saçlarına çıktı. Bence saçlarına dokunmam onu rahatsız etmezdi. Ellerim yavaşça nemli saçlarında gezinirken bundan memnun olduğunu hissettim. Eğilip yüzüne baktım, gözleri kapalı olsa da dudaklarında ufak bir tebessüm vardı. Sessizce gülüp doğruldum.

O uykuya dalana kadar çekmedim elimi, konuşmadım da. Uykulu ve yorgun olduğunu biliyordum. Görevden gelmişti sonuçta. Onun düzenli nefes sesi odayı dolduruken kapanmaya başlayan gözlerime engel olmadım.

___________________

"Acaba başına mı vursak?"

"Bayılabilir."

"Amaç o zaten."

"Ama kafa riskli, ya bir şey olursa?"

Olmaz ya, olur mu?"

"Bilmem." Kulağıma dolan sesler ile rahatsız olarak yerimde kıpırdandım. Tek gözümü açıp tepemde dikilenlere baktım. Asena ve Zehra.

"Psikopat mısınız kızım siz?" Doğrulup yataktan kalkarak başıma koydum ellerimi. Ne demekti kafama vurmak?

"Yoo, neden ki?" Zehra'nın son derece masum çıkan sesine hayretle baktım.

"Sizi duydum! Feza nerede, ben onun yanına gideceğim. Can güvenliğim yok burada."

"Kocamın yanına gitmek istiyorum, nerede diyemiyor da..." Zehra'nın sessiz mırıltısına omuz silktim.

"Kocamın yanına gitmek istiyorum, nerede?" Zehra bu sefer hayretle bakan olurken Asena gülerek kapıyı işaret etti.

"Aşağıda, evi toplamış, kahvaltıyı da hazırlamış." Aferin Mahi! Görevden gelen adama evin tüm pisliğini yık!