killer melody » ji min ✅

shameless» 22

MM : sevdiceğim bey + what do u mean.

İyi okumalar.

Gecenin ılık koynuna sinmiş rüzgar saçlarım arasında her an kırılacakmış bir nefes gibi savrulurken,zihnimde bir ip yumağını andıran tırtıklı düşüncelerimle boğuşuyordum.

Ne hissettiğimi bilmiyordum.Neyin koca bir yanılsama ya da neyin acı bir yalan olduğunu bilmiyordum.

Bir tarafımda,dimdik duruşuyla haklı davasını savunan mantığım,diğer tarafımda ise içeride işlerin pek de rast gitmediği belli olan,hafif bir heyecan duygusuna kapılmış kalbim vardı.

Onun ölmemiş olmasına inanmak istiyordum.

Ji Min'siz geçirdiğim iki ayda,bir çığ gibi büyüyen özlemim ve mantık kaybımın bir oyunu olmadığına inanmak istiyordum.

Küçük hücrenin içinde bulunan,kırık aynadaki yansımama yeşermiş bir huzurla bakarken,gözlerimin çarptığı dudaklarımdaki tadın gerçek olmasını istiyordum.

"Jung Kook?"

Bakışlarımı kırık aynaya sabit tutarak mırıldandığımda,Jung Kook'un göğsümü bombardımana tutacak kelimelerini ardı ardına sıralayacağının farkındaydım.

Fakat yine de şansımı denemek istiyordum.

"Ji Min yaşıyor."

Ortamda bir süre sessizlik olduğunda,derin bir nefes alıp kafamı Jung Kook'a çevirdim.Yüzündeki boş ifadeye rağmen gözlerinde yanıp sönen acıma dolu bakışlarını anlayamamak için aptal olmam gerekiyordu.

"Yun,bu konuyu kaç defa konuştuk."

Jung Kook bitkin bir şekilde eskimiş koltuktan doğrulup,alnına dökülen saçlarını geriye doğru attı.Her zamanki gibi beni yanıltmamayı tercih etmişti.

"Bugün sen yanımdan ayrıldığında geldi Jung Kook,sana yemin edebilirim."

Titrek ses tonum,en az hava kadar keskin ortama karıştığında,Jung Kook ellerini yırtılmış pantolonunun cep kısımlarına sabitledi.Alnındaki çizgiler ona gergin bir izlenim vermiş,şuan bu durumdan rahatsız olduğunu ardı ardına dudaklarını içine almasından belli etmişti.

"Psikolojin yıprandığı için böyle düşünmen çok normal.Geri geldiğimde gözlerin kapalı bir şekilde oturuyordun Yun Hwa."

Jung Kook'un sarfettiği her kelime bütün sakinliğimi tırtıklarken ayağımı çıplak zemine sertçe vurdurdum.Fazlasıyla çocukça hareketler sergilediğimin ve onun gözünden bir aptal gibi göründüğümün farkındaydım fakat bir şeyden emindim.

Yaşadıklarım kesinlikle gerçekti.

Ji Min kesinlikle gerçekti.

Kalbimin kuytu karanlığına gömülen kelebek hissinin buzlarını eritip yeniden kendini göstermeye çalışması gerçekti.

"Bu gece hücreye geleceğini söyledi.İşte o zaman bana inanacaksın Jeon Jung Kook." dedim uzun zaman sonra bedenimde baş gösteren bir kararlılıkla. "Ayrıca bana bir aptalmışım gibi bakmayı kes."