Meleğim olduğunu sandığım kişilerin, siyah kanatlarını saklayan birer şeytan olduğunu öğrendiğimde güvenim milyonlarca parçalara ayrıldı. Peki onların buna açıklaması ne oldu?
'Zaten şeytanda bir melek değil midir?'
Park Jimin... Beyaz kanatların...
Sanırsam medya açılmıyor o yüzden bundan sonra medyaları hikayenin başında paylaşacağım.
Medyada ki fotoğraf;
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
----
"Sana bahsettiğim kız... Hoon Na'ydı."
Bu cümlenin üzerine az önce yaşananları düşünerek aklımda ki soruların çoğunun cevabını buldum. Fakat hepsinin değil. Tamam. Önceden tanışıyor olabilirler. Arkadaş da olabilirler. Ama... Ama kızların verdikleri bu tepki. Çok başka bir şeyin olduğunu gösteriyor.
"Yani Hoon Na ile tanışıyor muydunuz?" diye sordum aklımda ki soruları doğrulamak adına.
Başını evet anlamında salladığında Jimin'in bana anlattıklarını tekrar anımsamaya çalıştım.
Yani... Jimin'i kurtaran kişi Hoon Na. İyi de nasıl?
#Flashback#
Bir insan durduk yere ölmek istemez. Eğer ölmek istiyorsa mutlaka kötü şeyler yaşamıştır. Ölmek için çabalayan bir insan ise... Bardağın taştığı yere gelmiştir.
Jimin içinde ki öfkeye yenik düşmüştü. Kaygan ayakkabıları, çatının zemininde gıcıktılar çıkarırken Jimin adımlarını ilerletti ve çatının uç noktasına geldi. 20 katlı bu binanin üzerinde minicik duran Jimin sayısız gözyaşlarını akıtırken, saçlarının esen rüzgarla uçuşmasına izin verdi. Gözlerini kapatıp, gökyüzüyle arasında ki son adımı da kapatmak için hazırlandığında duyduğu sesle duraksadı.
"Yah! Ne yapıyorsun?!"
Jimin öne atmak için hazırladığı adımını durudurup sesin geldiği yöne döndü.
"Sen kimsin?" dedi Jimin, öfkeli sesiyle.
"Ben Hoon Na." dedi kız Jimin'e uzattığı eliyle gülümseyerek.
Jimin tepkisiz bir şekilde Hoon Na'ya bakarken Hoon Na havada kalan elini çekerek konuştu.
Jimin duyduklarıyla elinin tersiyle gözyaşlarını sildi.
"Bana öyle demeyi kes."
"Nasıl? İntiharcı çocuk demeyi mi?" dedi Hoon Na anlamamazlıktan gelerek.
"Evet!"
Hoon Na, Jimin'in öfkeli tepkisine karşın oldukça sakin bir şekilde Jimin'in yanına gidip ayaklarını boşluğa sarkıtarak oturdu. Jimin, Hoon Na'nın ne yaptığını anlamaya çalışırken Hoon Na omuzlarını silkerek cevap verdi.
"Pekala. Demem."
Jimin onun bu dediğini duymamışcasına bakışlarını Hoon Na'dan ayırmadan sordu.
