Ruh Eşleri Ölmez (TAMAMLANDI)

Üç Kapı

"Elka?"

Genç kadın başını hızla kaldırıp sesin geldiği yöne doğru döndü. Bu gecenin davetlilerinden, annesinin gerçekten sevmediği halde seviyormuş gibi yaptığı birçok arkadaşından sadece bir tanesi. "Bakın! Geçen hafta adını bile doğru telafuz edemediğim tropik bir adada tatil yaptım." diye bağıran açıkta bıraktığı bronzlaşmış teni, bu teni yer yer örten fakat örtücülük konusunda fazla da telaş etmeyen patlıcan moru elbisesi ve "Yaşınızdan çok daha küçük gösteriyorsunuz." yorumu beklentisi içinde olan bol makyajlı ve ortasında kocaman "Acaba kenarlarım gülünce kırışıyor mu?" bir ağız barındıran ince yüzüyle Sade Gülden.

"Ah hadi canım, elim ağrıdı vallahi."

Elka, sağ kulağında patlayan abartılı kahkahalarla kendine geldi ve gözlerini karşısındaki yaşıyla bir türlü barışık olamayan ve bu öz güvensizliğini üzgün genç kadınları abartı kahkahaları ile utandırarak örtmeye çalışan kadından ayırdı ve umursamaz bir şekilde masadan başına kadar dolu kadehi alıp kendisine kaldırılan kadehe tokuşturdu.

Masadaki sohbet, kulaklarında bir uğultu halinde devam ederken anlatılanlara odaklanmaya çalışmanın boşuna olduğunu anladı ve gittikçe ağırlaşan kirpiklerini ara ara kendisini yoklayan annesine çevirdi. Annesinin endişeli gözleri hemen ona döndü. "Her şey yolunda mı yoksa her zamanki gibi bir rezalet çıkarıp bu partiyi de mahvedecek misin?" diyordu gözleri.

"Hayır, elbette öyle demiyor." dedi Elka, içinden gelen o sesi reddederek. "Benim için endişeleniyor ve parti de, evet belki ilk defa, umurunda değil."

Elka, bu partinin annesi tarafından sırf kızı biraz daha iyi hissetsin ve üç aylık izole yaşantısına daha fazla alışmasın diye kendisi için yapıldığını hatırladı. Bu parti ona aitti, onun için yapılmıştı. Tüm bu ziyaretçiler ona aitti, hiçbirini tamamiyle tanımasa da. Tüm ziyaretçiler annesinin sanat camiasından arkadaşlarıydı. Hani şu herhangi bir tablonun önüne geçip uzun uzun yorumlar yapan, yorumu saçma bulduğunuzda da sanatın öznel olduğundan bahsedip sizin yorumunuzu duyunca burun kıvıran tipler. Fakat bunun için annesini suçlayamazdı. Partinin tamamiyle tanımadığı kişilerden oluşmasını genç kadın kendi istemişti. Annesi de bunu biraz kendi itibarı için kullanabilme fırsatını tamamiyle aklına getirmemiş değildi. Sanat camiası partileri severdi, sergi yöneticileri de.

Kendisini endişeli bir şekilde izleyen annesine baktı Elka ve ona yapabildiği en gerçekçi gülümsemeyi vermeye çalıştı. Bunun üstesinden pek de gelememiş olmalı ki annesi buruk bir gülümseme ile yanıtladı onu.

Şık elbiseleri, özenle taradıkları saçları, daima orijinal ya da orijinalmiş gibi gözüken fikirlerden bahseden sihirli dudaklarıyla eğlenen ya da eğleniyormuş gibi gözüken herkese çaresizce imrendi genç kadın. Eğleniyormuş gibi gözükmeye bile razıydı. Elbisesi şık, saçları da yapılıydı halbuki. Fakat orijinal ya da orijinalmiş gibi gözüken fikirlerden bahsetmesi için sihirli dudaklardan çok onu dinleyen birine ihtiyacı vardı. Dudakları, onu dinleyen biri olmadığı sürece kendiliğinden açılmayacak kadar utangaçtı fikirlerinden.

Ellerini, gizlemeye çalıştığı derin bir hüzünle göğsünde birleştirdi. Annesinin her sene değişen o çok yakın arkadaşlarını topladığı bu tür partilere daha önce de gelmişti. Sadece ve sadece, bu çok bilen insanlara gülmek ve dedikleri her şeyi onaylayıp içten içe kahkaha atma zevkini yaşamak için geldiği bu partilerin büyük bir hayranı bile sayılabilirdi. Özellikle de lisede... Bazen sırf bu zevki yaşarken ona eşlik edebilecek biri olsun diye pek de sevmediği okul arkadaşlarından birini peşinden sürüklerdi bu partilere. Hatta bu partilerin öylesine seviyordu ki, liseden mezun olduğu sene sırf annesinin verdiği bu tür bir partiye gidebilmek için üniversite sınavına girmemişti. Genç kadın o günlere döndü. Annesi, "Benim partimin olduğu bir günde üniversite sınavı mı yapılır?" demişti, karşısında onun ağzından çıkacak tek bir kelimeyi dini olarak kabul edecek asistanlarına ve arkadaşlarına dönerek. Süslü ve çirkin arkadaşlarına.