Een gevaarlijke vriendschap

Een gevaarlijke vriendschap - Deel 24

'Zitten we nog lang aan tafel?' vraagt Anne aan haar ouders. 'Alleen het toetje nog', antwoorden haar ouders. Anne kan niet wachten totdat ze klaar zijn met eten. Ze staat te trappelen om de deur uit te gaan. Ze heeft ontzettend veel zin in haar bioscoopafspraakje met Remco. Ondanks dat het al het zoveelste afspraakje is, giert de spanning door haar lijf. Volgens Anne is naar de bioscoop gaan toch anders dan samen wandelen door het park en een ijsje eten. Voor deze date wil ze er daarom dan ook graag anders uitzien. Ze voelt sterk de behoefte om er leuk uit te willen zien voor Remco. Maar wat zou hij leuk vinden? Anne twijfelt, 'Een broek met een truitje of een leuk jurkje?'. Ze weet het niet zo goed. Hij heeft nog weinig gezegd over haar kledingstijl, bedenkt ze zich dan. Tot nog toe heeft hij haar vooral in een broek met een truitje gezien. Met een jurkje zal ze toch wel indruk maken?

Na het eten weet ze niet hoe snel ze richting haar slaapkamer kan komen om zich om te kleden. Nog volop in twijfelstand, trekt ze haar kledingkast open en staart minuten lang naar de verschillende jurkjes die ze in haar kast heeft hangen. Anne vindt het moeilijk om te kiezen welke ze nu aan zal gaan trekken: 'Zal ik mijn losse gebloemde jurkje aantrekken of mijn strakke zwarte jurkje met kant?', denkt ze. 'Of misschien toch maar gewoon een spijkerbroek met een leuk truitje', aangezien dit is wat Remco al eerder gezien heeft. 'O, wist ik maar wat hij leuk vindt!', denkt ze. Lange tijd staat Anne besluiteloos voor de kledingkast terwijl ze beide jurkjes steeds voor haar houdt. Ondertussen turend naar het setje met de spijkerbroek en het truitje.

Na lang wikken en wegen besluit ze uiteindelijk om te gaan voor het strakke zwarte jurkje met kant met daaronder haar zwarte sneakers. Haar haren bindt ze bijeen in een nonchalante losse staart. Als Anne eindelijk klaar is, kijkt ze in de spiegel en komt tot de conclusie dat ze nog wat mist aan haar look. 'Wat is het dat ik mis?', vraagt ze zichzelf af. 'Ja, iets van make-up', denkt ze. Normaal gesproken draagt ze nooit make-up, maar vanavond is anders. Ze kiest voor een natuurlijke look, een klein beetje mascara en tot slot nog een lijntje onder haar ogen. 'Dat zou hem moeten doen', denkt ze. Eenmaal opgemaakt, kijkt ze nog één laatste keer in de spiegel en eigenlijk vindt ze zichzelf er best leuk uitzien nu. Ze hoopt dat Remco dit ook gaat vinden. Opgetut en wel snelt Anne de trap af. Zonder haar ouders en haar broertje gedag te zeggen, rent ze naar de tuin om haar fiets te pakken. Haar moeder stuurt haar een appje achterna: 'Zorg je dat je uiterlijk elf uur thuis bent?', 'Veel plezier, liefs mama'.

Na noggeen vijftien minuten fietsen komt ze hijgend en puffend bij de bioscoop aan,daar ziet ze Remco al staan. Zodra Anne hem ziet voelt ze direct de vlindersweer in haar buik. 'Wat ziet hij er toch knap uit', denkt ze. Ze hoopt stiekemdat hij ook hetzelfde over haar denkt. Ze zet haar fiets weg en probeert eenpoging te doen om haar gedachten opzij te zetten. 'Eerst even bijkomen', zegtze al puffend zachtjes tegen zichzelf voordat ze richting de ingang van debioscoop loopt. In haar hoofd spoken allerlei gedachten over Remco. Deze zijn zodiep verzonken, dat ze zonder nadenken hem stevig omhelst. In eerste instantieschrikt ze van zichzelf en tegelijkertijd vindt ze het ook wel goed aanvoelen. Remcolijkt het ook niet erg te vinden. Integendeel, hij klemt haar juist dichtertegen zich aan. Anne beantwoordt dit door Remco nog steviger te omhelzen dan zeal deed. 'Hmm', denkt ze, 'Dit voelt eigenlijk best wel fijn zo'.