Een gevaarlijke vriendschap

Een gevaarlijke vriendschap - deel 16

Al snel komen ze bij de scooter. Anne klimt bij hem achterop. Ze weet niet goed of en hoe ze hem nu moet vastpakken. Ze kent hem natuurlijk pas net. Voorzichtig klemt ze haar handen lichtjes in zijn zij. "Je mag me best stevig vasthouden hoor", zegt Remco dan tegen haar, alsof hij haar gedachten lezen kan. Ietwat twijfelend klemt ze haar handen iets steviger om de middel van Remco heen.

Ze geniet ontzettend van het ritje achterop de scooter. Heerlijk zo met de wind door haar haren. Ze voelt zich helemaal vrij. Het lijkt alsof de tijd niet meer bestaat. Remco laat haar van alles zien tijdens dit ritje. Ze brengen een bezoekje aan de Jordaan, de 9 straatjes en De Pijp en vervolgens bekijken ze de charmante ophaalbruggen en oude pakhuizen op de westelijke eilanden. Wanneer dit alles bewonderd is, gaan ze terug richting het Vondelpark. Onderweg schrikt Anne van een piepje van haar telefoon. Ze kijkt, een appje van haar moeder of ze de tijd niet vergeet. 'Welke tijd?', denkt ze bij zichzelf, ondertussen kijkend op haar telefoon hoe laat het is. 'Shit', denkt ze, 'het is al bijna half vijf'. Dat wordt haasten om op tijd thuis te komen.

Ze vindhet jammer dat de tijd zo snel voorbij gaat en dat ze naar huis moet. Ze weet datze gedag moet zeggen, ze weet alleen niet goed hoe. Zal ze Remco omhelzen? Eenkus op zijn wang geven misschien of gewoon een hand? Het liefst zou Anne nogeens af willen spreken met Remco, ze durft dit alleen niet te vragen. 'Zou hijwel een tweede keer af willen spreken?', denkt ze bij zichzelf. 'Ben ik welleuk genoeg voor hem?'. Haar gedachten malen door haar hoofd. Ze is dan ookzeer opgelucht wanneer Remco haar vraagt: "Heb je zin om morgen opnieuw af tespreken?". Ondanks dat Anne graag opnieuw wil afspreken, overrompelt deze vraaghaar een beetje, waardoor ze niet direct weet wat ze antwoorden moet. Ze slaathaar ogen neer en knijpt beide handen ineen. Ze voelt dat ze klamme handenheeft en voelt hoe haar wangen rood kleuren. Verlegen geeft Anne een ja als knikjerichting Remco. Ze voelt hoe hij indringend haar kant op kijkt wanneer hij haarnogmaals vraagt: 'Heb je zin om morgen nog eens af te spreken?'. 'Ja', geeftAnne nu duidelijk als antwoord. 'Gezellig', antwoordt Remco. 'Dezelfde tijd enplek?'. Anne kijkt hem aan en knikt instemmend. Ze kan nu al niet wachten totmorgen.