Een gevaarlijke vriendschap

Een gevaarlijke vriendschap - Deel 40

"Anne, wat ben je afwezig", merkt haar moeder op aan het ontbijt.

"Er is niks aan de hand hoor", liegt Anne. Haar moeder kijkt haar vader aan en schudt zachtjes haar hoofd heen en weer. "Laat maar even gaan", zegt haar moeder tegen haar vader. "Ik praat later wel met haar". Joris moet zich er zoals gewoonlijk ook weer mee bemoeien en roept: "Anne is chagrijnig vandaag". "Ben niet chagrijnig", sist Anne naar hem. "Mond houden en gewoon eten nu", sist ze daarna. Joris schrikt van de reactie van zijn zus en haar ouders kijken elkaar ook aan. "Misschien moet je vandaag maar eens een dagje thuisblijven", stelt haar moeder voor. "Even tijd voor jezelf nemen".

"Ik heb al afgesproken met de meiden. Ik ga vandaag een dagje shoppen", zegt Anne met een vinnige toon in haar stem. "Dat kan ik niet afzeggen".

"Oké, uiterlijk vijf uur thuis", zegt haar moeder met een iets strenge toon in haar stem.

In werkelijkheid heeft Anne vandaag weer afgesproken met Remco. Hij heeft haar uitgenodigd bij hem thuis. Zijn ouders zijn een paar dagen weg, dus alle rust voor hen twee alleen. Anne weet niet of het wel een goed idee is om bij hem thuis af te spreken, alleen. Maar hij heeft haar beloofd dat er niks zou gebeuren. Of ze hem moet vertrouwen, weet ze niet meer goed. Ze heeft het idee dat de Remco die ze had leren kennen niet meer bestond. Steeds meer en meer verandert hij in gedrag. Gedrag dat ze niet heel erg fijn vindt, gedrag wat haar angst geeft.

Toch spreekt ze af met hem. Ze wil er alles aan doen om bij hem in de smaak te vallen. Hij geeft haar wel de aandacht waar ze zo naar snakt nu, ook al is deze soms pijnlijk. De dag ervoor nog in de dierentuin viel hij weer eens tegen haar uit. Nu was het heftiger dan anders, want hij had haar zelfs geslagen. Anne was hier behoorlijk van geschrokken. Ondanks dat gebeuren, wil ze wel een poging doen om het goed te kunnen maken met Remco. Hij is er voor haar. De hele zomervakantie al probeert ze contact te leggen met haar vriendinnen, maar deze lijken haar compleet te negeren. Dit maakt haar ontzettend verdrietig.

Bij hem thuis aangekomen beveelt Remco haar om bij hem te komen zitten op de bank. De bevelende toon in zijn stem maakt Anne angstig. Met tegenzin doet ze wat er van haar gevraagd wordt. Remco legt een arm om haar schouders en buigt zich richting haar om haar te kussen. Anne heeft er helemaal geen zin in en laat dit merken door zichzelf van hem af te wenden. "Je doet wat ik van je verwacht, ik heb niet voor niets zoveel cadeautjes al gegeven", zegt Remco haar. "Of ga je me dat allemaal terugbetalen soms?". Ze voelt dat ze verstijfd, wat moet ze nu doen? "Ik kan niet terugbetalen", fluistert ze zacht.

"Dus doe je wat ik van je verwacht", zegt Remco weer, waarna hij haar vervolgens weer kust.

Ze voelt hoe de handen van Remco met een grofheid via haar hals naar haar borsten gaan en dan over haar buik. Ze hoort hoe de opwinding van Remco toeneemt door de ademhaling die versnelt. Haar ademhaling versnelt ook, maar meer vanuit angst voor wat hij zal gaan doen. Ze weet het niet nu. Ze wil hem laten stoppen, maar is bang voor hem. Het voelt anders dan de vorige keer toen ze wel stop zeggen kon. Ze weet geen woord uit te brengen.

Hetlijkt haast alsof Anne verdoofd is. Ze voelt hoe Remco hardhandig haar bloesje lostrekt.Een angstig en onzeker gevoel bekruipt haar. Het liefst wil ze in huilenuitbarsten. Ze voelt wel hoe de tranen prikken in haar ogen, maar het huilenblijft uit. Ze voelt zich steeds meer als verstijfd raken. Later ligt Remcohalfnaakt bovenop haar. Anne weet echt geen woord meer uit te brengen, ze wistgewoon echt niet hoe. De opwinding bij Remco lijkt steeds meer te worden, zijnademhaling word steeds sneller en sneller.