Een gevaarlijke vriendschap

Een gevaarlijke vriendschap - Deel 33

Tijdens het ontbijt zit Anne met een grote glimlach aan tafel. Deze is alleen niet van heel lange duur. Haar broertje Joris is weer eens in een zware pestbui. Hij weet haar humeur hier flink mee te verzieken. Hij maakt irritante opmerkingen: "Anne wil een vriendje, Anne wil een vriendje". "Stil nu", sist Anne naar haar broertje. Haar ouders kijken elkaar bedenkelijk aan. Het valt hen op dat Anne de laatste tijd zo ontzettend vrolijk is, vrolijker dan voorheen. "Anne, wil je soms iets opbiechten?", vraagt haar vader dan.

"Opbiechten?", "Wat zou ik moeten opbiechten?", vraagt ze verbaasd.

"De laatste tijd ben je zo vrolijk, wat is er aan de hand?". Anne voelt hoe haar wangen rood kleuren en weet even snel niet iets te zeggen. "Heb je ook afspraakjes met jongens als je met de meiden afspreekt? Dat mag je best eerlijk zeggen", zegt haar vader. Anne zwijgt even. Ze smeert haar boterham en kiept hier zonder te kijken naar wat ze doet zowat het hele pak hagelslag op leeg. Uiteindelijk gooit ze eruit dat ze het gewoon ontzettend fijn vind om haar vriendinnen weer te zien. Ze heeft deze zo gemist en het is zo fijn om weer samen met hen iets te kunnen ondernemen deze zomervakantie. Zojuist hadden de meiden haar nog geappt dat ze vandaag een dagje zouden gaan zwemmen. Hier heeft Anne ontzettend veel zin in. Het doet haar pijn dat ze hierover liegen moet, want ze had dolgraag haar vriendinnen willen zien.

Het isniet anders. Nu in de plaats ziet ze Remco en daar heeft ze het net zo gezelligmee. Het ontbijt gaat haar niet snel genoeg, was ze maar alvast klaar.Ondertussen bedenkt ze wat ze allemaal meenemen moet. 'Mijn bikini, eenhanddoek, zonnebrandcrème en?'. Ze weet het niet zo goed. Ze ziet het wel, hetkomt vast goed. Mocht blijken dat ze iets vergeten is, is dat niet zo'n ramp.