Een gevaarlijke vriendschap

Een gevaarlijke vriendschap - Deel 28

Aan het eind van de film is haar eerste gedachte dan ook: 'Shit', 'Wat is de tijd snel voorbijgevlogen'. Liever had Anne nog wat meer tijd gewild om in de armen van Remco te liggen. Het voelde beter dan ze gedacht had. Een avond samen iets doen is veel te kort. Ze merkt dat ze Remco steeds leuker en leuker begint te vinden. Na afloop van de film raapt ze al haar moed bij elkaar en vraagt ietwat verlegen of Remco zin heeft om nog ergens wat te gaan drinken. Het lijkt Remco een superplan. Anne hoeft van haar ouders pas om elf uur thuis te zijn. Ze heeft dus nog minstens anderhalf uur de tijd om ergens een drankje te kunnen doen.

Samen met Remco zoekt ze naar een leuk tentje in de omgeving van de bioscoop om wat te kunnen drinken. Na even zoeken, komen ze iets tegen wat er zo op het eerste gezicht knus uitziet. Op het terras staan heathers onder een gezellig ingerichte overkapping. Op de stoelen liggen dekentjes en op de tafels staan kaarsen wat een gemoedelijk sfeertje creëert. Wanneer Anne het tentje binnen hangt, voelt zij zich bijna direct thuis. Binnen is er een huiselijke uitstraling, ondanks de vrij grote dansvloer in het midden van de ruimte. Om de dansvloer heen zijn er verschillende knusse hoekjes ingericht om te loungen. De dj draait gezellige popmuziek waarop volop gedanst kan worden. Anne voelt zich hier wel op haar gemak. Ze vindt het fijn dat ze dit tentje binnen gestapt zijn. Als ze nog eens goed rondkijkt en denkt aan haar klasgenoten, dan weet ze haast zeker dat ze deze hier niet gaat tegenkomen. Dit tentje is voor haar klasgenoten zeker niet hip genoeg. De meeste zoeken altijd iets op om te chillen aan de andere kant van de stad. De kans dat ze hier haar klasgenoten tegenkomt is dan ook zeer klein.

Ondanks dat ze Anne zich in dit tentje wel op haar gemak voelt, loopt ze toch wat twijfelend achter Remco aan zoekende naar een plekje om plaats te nemen. Achterin is nog een afgeschermd zithoekje vrij. Opgelucht haalt ze adem wanneer ze daar plaatsneemt, eindelijk zitten. Remco bestelt een sinas en voor Anne een cola. Terwijl ze wachten op hun drankje, slaat Remco een arm om Anne heen. Direct voelt ze het getintel in haar buik weer, de vlinders gaan behoorlijk tekeer. Ze vindt het heerlijk om tegen hem aan te kruipen en ondertussen naar zijn hartslag te luisteren. Het is zo rustgevend. Ze kletsen wat na over de film, hoe romantisch deze wel niet was. Misschien iets te zelfs. Zolang kenden ze elkaar nog niet. Terwijl ze tegen hem aan ligt kan ze nog steeds niet bevatten dat ze hem gekust heeft. Terwijl ze hier over nadenkt voelt ze stevig de armen van Remco om haar heen. Het voelt veilig.

Ineens voelt ze hoe een hand richting haar hals glijdt en ze voelt hoe haar buik zich samentrekt, een soort spanning. Ze verstijfd haast van de schrik. 'Wat zou hij van me willen?', denkt ze. Ze voelt iets kouds in haar hals glijden. "Hé, verdorie", roept ze uit. "Wat ben je aan het doen? Het kriebelt", roept ze met haast kwade stem.

"Rustig maar", zegt Remco in de hoop haar gerust te kunnen stellen. "Ik heb wat voor je, hou je haren even omhoog". Ietwat geschrokken en tegelijkertijd verbaasd doet Anne wat Remco haar vraagt. Dan voelt ze iets kouds achter in haar nek vallen en hoe dit zich omsluit om haar hele nek en hals. Heel behoedzaam streelt ze met enkele vingers langs het koude, totdat ze beseft dat het een ketting is. "Dat had je toch helemaal niet hoeven te doen?", roept ze uit.

"Ik heb hem voor je gekocht, omdat je een ontzettend leuke meid bent", zegt Remco. "Ik ben blij dat ik je nu al een week ken. En ik wil je vragen of je mijn vriendinnetje wil zijn?". Anne begint te blozen en stamelt er een zacht dankjewel uit opgevolgd door een ja.