Een gevaarlijke vriendschap

Een gevaarlijke vriendschap - deel 18

Terwijl vader het vlees snijdt, schept moeder alvast de aardappelen en groenten op. Anne heeft weinig aandacht voor haar omgeving, ze lijkt ergens in dromenland te zijn. Ze is nog steeds met haar gedachten bij de date die ze vandaag heeft gehad met Remco. Moet ze hem nu wel of geen appje sturen? Ze heeft nog niks van hem gehoord. Het zal vast wel komen.

Ruw wordt ze uit deze gedachten verstoord door haar broertje Joris die heen en weer wiebelt op zijn stoel. 'O, ja', denkt ze, 'die had ik ook nog'. Gek wordt ze van zijn gedrag. 'Pap?', Mam?', 'Zeg er eens wat van'. Haar broertje kijkt met een onschuldige blik haar kant op, terwijl hij een groene klodder uit zijn neus wroet. Haar ouders weten niet goed wat hierop te zeggen, het is nu éénmaal Joris. Anne is dan ook blij als het avondeten achter de rug is. Ze vind die momenten aan tafel maar niks, dat zogenaamde gezellig samen zijn.

Direct na het avondeten gaat ze richting haar kamer. Ze ploft op bed: 'Eindelijk rust'. Ze twijfelt nog steeds of ze Remco niet een appje zal sturen. Ze heeft nog steeds niks van hem gehoord. 'Misschien is hij ook wel aan het eten nu', denkt ze. Eerst maar eens een lange douche, denkt ze en dan verder kijken. Als hij daarna nog geen appje gestuurd heeft, dan stuurt ze er zelf een. Ze kan zo'n leuke jongen toch zeker niet laten lopen? Of wel dan? Maar aan de andere kant, hij heeft haar toch al gevraagd voor een volgende date? Dan is er toch niks aan de hand. 'Kom op nu Anne', beveelt ze zichzelf. 'Er is niks aan de hand, hij appt vanzelf wel, wees niet zo onzeker'.

Wanneer Anne onder de douche vandaan komt, heeft ze nog steeds geen appje ontvangen van Remco. Ze voert een strijd in haar hoofd. Wel of geen appje sturen? Ze wil niet overkomen als het opdringerige of wanhopige meisje. 'Wat moet ik nu doen?', vraagt ze zichzelf af. Deze innerlijke strijd lijkt een eeuwigheid te duren. Anne kan maar geen keuze maken. Maar dan ineens staat er op haar telefoon een vermelding van een appje, het is van Remco. Het voelt voor Anne als een enorme opluchting dat hij een appje gestuurd heeft. Ietwat zenuwachtig opent ze deze om te lezen. 'Het was echt een super gave dag met jou, nu al zin in morgen dikke kus Remco'. Anne voelt hoe haar wangen rood aanlopen wanneer ze het berichtje leest. 'Oei', denkt ze. 'Dikke kus?'. 'Wat kan ik hier nu op terug antwoorden?'. Ze vind het veel te vroeg om nu al een berichtje te sturen met als afsluiting een dikke kus terug. Hier moet ze even over nadenken. 'Ik vond het ook erg gezellig, tot morgen, liefs ik'.