Een gevaarlijke vriendschap

Een gevaarlijke vriendschap - deel 7

Eerst maar langs Jasmijn, maar voordat ze dat doet stuurt ze een appje. Ze wacht even op een reactie terug. Het bericht wordt afgevinkt als gelezen, maar er volgt geen enkele reactie terug. 'Waarom reageert Jasmijn niet?', denkt ze bij zichzelf. 'Al is het maar een simpel berichtje'. Aangezien het huis van Jasmijn op de route ligt, fietst Anne toch maar langs. Aangekomen bij het huis van Jasmijn, zet ze haar fiets bij het hek en loopt richting de voordeur. Het valt haar op dat het angstvallig stil is. Ze drukt op de deurbel, maar geen gehoor. Ook bij een tweede keer drukken, krijgt ze geen gehoor. 'Misschien zijn ze gewoon even boodschappen doen voor het avondeten', denkt Anne. Ze stuurt Jasmijn nog een laatste berichtje en wacht vervolgens nog ruim tien minuten. Ook nu geen enkele reactie die ze terugkrijgt.

Na zo lang wachten, besluit Anne om door te fietsen richting het huis van Katja. 'Wat vreemd', denkt Anne, ook hier geen één fiets of auto op de oprit. 'Waar zou Katja dan uithangen?', vraagt Anne zich af. Ze loopt richting de voordeur en belt aan, maar er is niemand die open doet. In huis hoort ze geen enkel geluid en ze ziet ook geen lichten branden. 'Wat vreemd', Anne had ook Katja juist geappt dat ze eraan kwam. Waarom is ze er dan niet? Wat is er toch aan de hand? Waarom heeft ze niet even een berichtje teruggestuurd? Zoveel moeite kost dat toch niet?

Als uiteindelijk ook Jessica, Fleur en Simone niet reageren op de appjes die ze stuurt en ook niet de deur open doen, geeft Anne aan zichzelf toe dat haar plan toch minder geslaagd is dan gedacht. 'Zouden haar vriendinnen dan al eerder dan zij vakantie hebben gehad?', bedenkt ze zich. 'Maar dat zouden ze toch zeker wel laten weten?', 'Echte vriendinnen vertellen elkaar toch altijd alles?', 'Of toch niet?', 'Zou ze dan toch niet zo'n goede vriendin meer zijn als dat ze dacht?'. Anne twijfelt ineens ontzettend aan de vriendschap die ze heeft of had. Ze baalt ontzettend en voelt zich in de steek gelaten. Ze voelt een brok in haar keel. Hoe hard ze ook probeert, het lukt niet om deze weg te slikken. Ze voelt hoe haar ogen vochtig worden. Ze had nooit gedacht dat dit zou kunnen gebeuren.

Onderweg naar huis bedenkt ze hoe ze zonder vriendinnen de vakantie door moet gaan komen. Anne heeft geen flauw idee, eerdere zomervakanties waren altijd volgepland met afspraken met hen. Juist dit maakt dat ze zo ontzettend baalt en zich alleen en in de steek gelaten voelt. Het afgelopen schooljaar heeft ze zoveel tijd besteed aan haar huiswerk. Vanwege haar onzekerheid wist ze niet goed hoe nieuwe vrienden te maken. Bovendien als ze al wel vrienden had gemaakt, dan had ze daar niet veel tijd voor vanwege haar nieuwe sport. Voor haar vriendinnen zou dit anders zijn, want voor echte vriendinnen ging je door het vuur.