Een gevaarlijke vriendschap

Een gevaarlijke vriendschap - Deel 37

De volgende dag heeft Remco weer een cadeautje voor Anne meegebracht. "Ik voel me nogal rot over wat er gisteren gebeurd is", verteld hij. "Je telefoon die in het water gevallen is en alles, ik wilde je daarna alleen maar troosten". Anne kijkt hem verwonderd aan: 'Zou hij menen wat hij zegt?', 'Had hij echt niet zover willen gaan?'. Diep van binnen voelt ze de twijfels en tegelijkertijd, hij is er wel iedere dag voor haar. "Waarom geef je toch steeds cadeautjes?', vraagt Anne.

"Je bent zo ontzettend leuk en je bent het waard", verteld hij dan. Ze moet eerlijk bekennen dat ze het wel lief en schattig vindt van hem, ondanks dat ze zichzelf ook wel afvraagt of dit normaal is. Ze weet niet goed wat ze ervan denken moet en weet ook geen houding aan te nemen als Remco aankomt met dit cadeautje. Kan ze het maken om deze af te wijzen? Het lijkt wel alsof Remco precies weet wat Anne hebben wil of nodig heeft. Dat maakt het zo moeilijk om nee te zeggen en het niet te accepteren.

Vandaag heeft hij een telefoon voor Anne meegebracht. Die kon ze wel gebruiken, haar telefoon was redelijk toe aan vervanging. Maar is het nu wel zo verstandig om deze te accepteren? Ze zou ook zelf een nieuwe kunnen vragen aan haar ouders. Deze zouden ongetwijfeld nee zeggen wanneer zij erachter zouden komen dat de telefoon kapot was gegaan op een zwemfeestje. Waarschijnlijk zouden zij roepen dat ze dan maar had moeten zorgen dat ze niet met haar telefoon in de buurt van het zwembad was geweest. Ze zouden haar alleen een nieuwe aanbieden als ze dan zelf ook mee zou betalen. Dat zou haar zakgeld gaan kosten. Ze twijfelt of ze de telefoon moet aannemen. De aardige woorden van Remco overtuigen haar. Ze is zo geweldig, mooi en lief, hij heeft dit graag voor haar over. Bovendien kan ze hem nu altijd appen of bellen, aangezien hij ook een abonnement voor haar erbij heeft afgesloten. Anne voelt hoe zo door deze woorden over de streep getrokken wordt om het cadeautje toch aan te nemen, ondanks dat ze zich er enigszins ongemakkelijk bij voelt.

"Deze telefoon heeft een super goede camera functie", vertelt Remco. "Uitproberen?" "Wil je op de foto voor me?", vraagt hij dan. Ze weet het niet, ze houdt er niet zo van om op de foto gezet te worden. Selfies heeft ze geen problemen mee. Als een ander foto's maakt is het altijd maar de vraag hoe ze op de foto gezet wordt.

Remco dringt aan. "Je hoeft je nergens voor te schamen, je ziet er onwijs goed uit".

"Ik sta nooit leuk op een foto", vertelt ze hem.

"Weesniet zo onzeker, één foto proberen maar". Uiteindelijk stemt ze ietwat onzekertoch toe.