Më e çmuar se vetë jeta

/̵͇̿̿/'̿̿¯̿̿¯̿̿ 4

Po ecte në rrugë. Ndoshta hera e fundit që e bënte. Ndoshta hera e fundit që shkelte aty. Teksa numëronte çdo hap larg rajonit, i kujtoheshin fjalët e tij:

"Ti nuk ke vend këtu Elois! Nuk përket këtu. Aftësia jote është e mahnitshme, por fatkeqësisht nuk është ajo që ne kërkojmë. E di që duket budallallëk ta dëgjosh këtë, por ne duam që të gjithë të jenë të njëjtë këtu. Të gjithë të japin të njëjtin kontribut dhe të mos ketë kundërshtime në marrjen e një vendimi. E di Elois? Gjithmonë kam menduar që ti je më e afta në këtë vend. Ndaj po të këshilloj të largohesh prej këtush. Këtu gjërat funksionojnë ndryshe. Nuk ekziston drejtësia në këtë vend. Ndaj largohu. Gjej dikë si vetja. Dikë me vullnet dhe besim në vetvete. Dikë që ia del gjithmonë në mënyrën më të mirë dhe më të lehtë të mundshme. "

Vërtet i dukej qesharake të pushohej nga puna sepse ishte më e aftë se gjithë të tjerët. E çfarë mund të bënte e vetme? E vetmja gjë e drejtë në ato momente po i dukeshin pikat e shiut që qullnin trupin e saj. Binin qetë mbi xhaketën e kaftë, duke krijuar nuanca më të errëta të saj, shpërndaheshin në pëlhurë si valë zanore, por megjithatë nuk arrinte të ndiente asnjë të ftohtë.

"Nuk dua që i gjithë mundi im të shkojë kot! Kemi vite që mundohemi ta kapim sërish një njeri të tillë që është i kërkuar në të gjithë botën. Pse pranove? Pse pranove të largoheshin aq shpejt? Ne ende nuk kishim marrë vesh se ku ishte diamanti blu. Pse e bëre? Pse? A do të ta lejojë ndërgjegjja të përdoresh atë shumë parash për interesat e tua? Po mundi jonë? Koha? Lodhja? Nuk llogariten ato në çmim? "
A ia vlente të fliste pasi e gjitha kishte ndodhur?

-Nuk e dija se plani yt do të funksiononte kaq shpejt! - ishte e lumtur që ndodhej sërish jashtë, dhe pavarësisht planit, nuk do të futej më kurrë aty brenda.

Ai dukej i përhumbur. Nuk e shihje shpesh në ato rrethana. Vin'nila nuk po e kuptonte se ku qëndronte problemi. Ai thjesht vështronte rrugën e kthimit.

-Luvern? Ndonjë problem? Mos vallë ka shkuar diçka gabim? Ah, e dija që diçka do të mungonte sërish!

-Jo Vin'nila! Plani im nuk u vu kurrë në zbatim, - mbante po të njëjtin qëndrim.

-Çfarë do të thuash? - filloi të ndiente konfuzionin të rridhte në venat e saj.

-Nuk shpëtuam prej planit tim. Por prej saj.

-Prej kujt? Asaj polices të fiksuar? S'ka mundësi!

-Anakhonta! Ajo e bëri.

-Atëherë ta falënderojmë!

-Ti nuk po e kupton Vin! Përse do ta bënte ajo diçka të tillë? Në fillim me diamantin, tani me nxjerrjen tonë nga burgu... Nëse ajo arrin të na nxjerrë prej atij vendi, do të thotë se edhe mundet të na fusë nga momenti në moment. Nuk e di se çfarë po kurdis ajo femër, por do ta zbuloj së shpejti. Nuk mund të rri i qetë me faktin se jam jashtë, - sytë i mbante gjysmë të hapur, gjë që e ndihmonte të mendonte më thellë.

-Ndoshta thjesht dëshironte të na bënte një nder! Tek e fundit, vijmë prej të njëjtës frymë jetese, apo jo? - nuk mendonte se kishte diçka specifike pas imazhit të saj, por dukej të mos i interesonte dhe aq shumë kjo çështje.

-Kësaj i frikësohem. Nëse do të ishte një njeri i thjeshtë, do të kishte një qëllim sipërfaqësor ose do të na kërkonte diçka në shkëmbim. Por ajo është si ne Vin'nil. Ajo dëshiron diçka prej nesh. E di shumë mirë këtë. E ndjej se nuk ishte diçka pozitive nxjerrja jonë nga burgu.

-Ti mendon shumë. Dhe mendon për gjënë e gabuar. A nuk duhet të ishe duke menduar tani se si do ta marrim Travenierin Blu? Ai është qëllimi ynë, apo jo? Jo Anakhonta apo kushdo tjetër qoftë. Kthjellohu! - nuk po i pëlqente aspak ajo situatë e krijuar në ato momente. Ishte tepër e lodhur për të menduar të tilla çështje.