Më e çmuar se vetë jeta

/̵͇̿̿/'̿̿¯̿̿¯̿̿ 13

-Jemi në rregull. Veç faktit se duhet të mësojmë sa më shpejt se për çfarë shërbejnë dy katet e tjera. Kati i parë dukej krejtësisht normal, mesa mundëm të shihnim. Tempulli hapet në orën 5:00 në mëngjes dhe mbyllet në orën 12:30, pra tani. Por hapet sërish në orën 17:30 deri në 19:30. Ndaj kemi mundësi të shkojmë dy herë në ditë. Përveç kësaj, mesa kuptova, çdo të mërkurë tempulli është i hapur gjatë gjithë kohës, sepse është dita e Republikës, diçka e tillë, - kishte parë shumë. Por jo mjaftueshëm.

-Nesër është e mërkurë, - përmendi Vin'nila.

-Pikërisht! Nesër është mundësia jonë për të zbuluar rreth kateve të tjera, - ishte i lumtur që të paktën kishin marrë vesh orarin e tempullit, gjë që do t'i ndihmonte shumë në vazhdim, -Tempulli me shumë mundësi do të jetë më i mbushur se sot, ndaj do ta kemi më të lehtë të humbasim mes turmës dhe të ngjitemi në shkallët që të çojnë në katin e dytë.

-Mrekulli! Atëherë, duhet të gjejmë një vend afër tempullit. Nuk mund të udhëtojmë çdo ditë për 7 orë, - tha Henlej duke pritur për përgjigjen e tyre.

-Dhe për më tepër, jo të veshur kështu! - përmendi Vin'nila, e cila kishte kohë që priste t'i hiqte qafe.

-Ke në mendje ndonjë vend?

-Është një hotel këtu afër. Besoj se do të jetë mirë për disa ditë. Aty do të qëndrojë edhe dikush që e njoh, me të cilën dëshiroj t'ju prezantoj.

Nuk e dinte nëse duhet t'i besonte Eloisit në ato momente, por e dinte se nuk kishte zgjidhje tjetër. Me shumë siguri nuk do t'i pëlqente vazhdimi, ndaj duhet të bënte kujdes me çdo informacion që tregonte.

-Pra, më thuaj Anakhonta. Ku ndodhen ata momentalisht? - kërkonte shumë. Por e dinte se do të merrte përgjigje për çdo pyetje.

-Më vjen shumë keq e dashur, por siç mund ta shohësh, fatkeqësisht, jam këtu me ty, dhe është e pamundur që të marr ndonjë informacion lidhur me ta në këto momente. Di vetëm që do të shkonin në një tempull. Kaq mjafton? - i pëlqente ta acaronte.

-Në një tempull. Po thua që duhet të kontrollojmë në çdo tempull të mundshëm në gjithë Indinë? - Elois nuk dëshironte ta bënte në këtë mënyrë, por nuk i linte zgjidhje tjetër.

-Këtë punë keni ju policët, apo jo? - tek e fundit, kishte të drejtë.

-Në rregull atëherë! E bëjmë kështu; ti më tregon se në cilin tempull kërkonin të shkonin ata, ndryshe e gjitha përfundon këtu. Ti shkon aty ku e meriton, dhe unë bëj detyrën time. Si të duket?

-Ide e mirë. Por nuk do ta arrish dot. Sepse nëse ti bën rolin e polices dhe unë atë të hajdutes, nuk ke për të më kapur kurrë. Mbi të gjitha, je ti ajo që kërkoi ndihmë nga unë. E çuditshme, apo jo? Unë po dal. Nuk kam kohë të merrem me ty tani, - u ngrit nga karrigia ku ishte ulur dhe u bë të dilte. Po ecte në korridor, kur pa Uardenin dhe Vin'nilën të vinin drejt saj.

-Çfarë do Uardeni këtu? Ah, edhe kjo më duhej! - hyri sërish në dhomën e saj.

-Ndonjë problem? - ishte e nervozuar që e pa të kthehej.

-Harrova çelësat dhe të të them se nuk duhet të rrish këtu. Unë paguaj për këtë dhomë. Nëse dëshiron të qëndrosh duhet të marrësh dhe ti një përqindje të pagesës. Kështu që duhet të dalësh për pak, sepse do të mbyll derën. Nuk kam ndërmend të qëndroj e mbyllur në këtë dhomë, dhe ti e di shumë mirë. Për më shumë detaje do të flasim sërish. Do më duhet kohë të përshtatem me këtë partneritetin tonë. Gjithsesi, do t'ia dalim. Kam besim tek ti! - buzëqeshi dhe priti derisa Elois të dilte. Sapo kishte filluar argëtimin.