Unicode
"သမီး ပန်းရုံရေ"
ခြံရှေ့မှ အမေ့အော်သံကြောင့် ကျောင်းသွားရန်ပြင်နေသည့် ပန်းရုံ ခြံတံခါးကိုအပြေးကလေးသွားဖွင့်လိုက်သည်။
"ဟော…အမေ မနက်ကြီး"
"ဟုတ်တယ်အေ…ညနေရထားနဲ့လိုက်လာတာ…ညည်းအဖေရော"
"အဖေက မနက်စာစားနေတယ် အမေရဲ့"
"အငယ်လေးရော ထပလား"
"မထသေးဘူး…အမေရေ…သေလို့ကောင်းနေတုန်းပဲ"
"ဟဲ့…အကြီးမ အငယ်လေးကိုအဲ့လိုမပြောရဘူးလေ…ကယ်သွားနှိုးလိုက်စမ်းပါ…ငါ့သားလေးမျက်နှာကြည့်ရအောင်ပါ"
"ကယ်ပါအမေရယ်…အဒေါ်ရောဘယ်လိုနေသေးလဲ…အခြေအနေအရမ်းဆိုးနေလို့လား"
"အင်း…သိပ်တော့အဆင်မပြေဘူးသမီးရေ…ဖြစ်နိုင်ရင်ဒီ့ထက်ပိုပြုစုပေးချင်သေးတာ…ကိုယ့်မိသားစုကလည်းရှိသေးတာမို့…ကယ် နင့်မောင်ကိုသွားနှိုးလိုက်ဦး"
"ဟုတ်"
သူအခန်းထဲဝင်သွားတော့ မှောက်ခုံဖြင့်အိပ်နေသော သူ။ခန္ဓာကိုယ်ကို ပက်လက်အနေအထားသို့ဆွဲလှန်လိုက်သည်။လေးရုံပင် အရွယ်ရောက်လာပြီ အရင်ကလိုစွေ့ခနဲကောက်ချီမရတော့။မည်သို့ပင်ဆိုဆဲပါစေ အော်ငါ့မောင်လေးတောင်အရွယ်ရောက်လာပါကလား ဆိုသည့်အတွေးကြောင့်ကြည်နူးရပြန်သည်။သို့ပေမယ့် ခလူးခလောအိပ်ပျော်နေသည့်မျက်နှာအားကြာကြာကြည့်မိတော့ ဒေါသကထွက်လာပြန်သည်။
"လေးရုံ!!…ဟဲ့မြတ်လေးရုံ…ထထ"
"အင်း…"
တစ်ချက်လောက် ငြီးညူကာတစ်ဖက်သို့ ပြန်လှည့်သွားသေးသည်။
"မြတ်လေးရုံ……ထတော့ ၈နာရီထိုးတော့မယ်…"
ထိုအခါမှ အိပ်မှုန်စုတ်မွှားနှင့် ငေါက်ခနဲထိုင်လာသည်။
"ဟာ…မမကလည်း နှိုးမယ်ဆိုလဲ တိုးတိုးအော်လေ…တော်ကြာပတ်ဝန်းကျင်ကကြားသွားရင်…ငါ့ကိုနေဖင်ထိုးမှထတဲ့ကောင်လို့ထင်သွားကြမှာပေါ့"
"အော်…မဟုတ်လို့လား သူကပဲရှက်ရတယ်ရှိသေး…ထမင်းချိုင့်က ကြောင်အိမ်ထဲမှာ…ကြားလား"
STAI LEGGENDO
ဆရာလေးကိုပဲ အသည်းစွဲအောင်ချစ်မိပြီ(Complete)
Storie breviစံကားတစ်ပွင့် သက်သေတည် ဆရာလေးကို ကျွန်တော်ချစ်သည်......။💌
